Πλήθος κόσμου στο αφιέρωμα στον Φιδέλ Κάστρο στον κινηματογράφο STUDIO new star art cinema στην Αθήνα

Πλήθος κόσμου γέμισε τον κινηματογράφο STUDIO new star art cinema στην Αθήνα στις 25 Νοεμβρίου 2022 και παρακολούθησε την εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον ηγέτη της Κούβας, Φιδέλ Κάστρο. Με το σύνθημα Τιμούμε, Διδασκόμαστε, Εμπνεόμαστε, Συνεχίζουμε, απέδειξαν όσοι βρέθηκαν εκεί, ότι ο Κομαντάντε μπορεί να πέρασε στην ιστορία πριν από έξι χρόνια το παράδειγμά του, όμως συνεχίζει να εμπνέει τους λαούς.   

«Σήμερα είναι η έκτη επέτειος από την απώλεια του Κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο Ρουζ, από εκείνη τη θλιβερή μέρα που πέρασε οριστικά στην αθανασία» είπε ο Πρέσβης της Κούβας Aramis Fuente Hernandez αρχίζοντας την ομιλία του «Ακόμα και σήμερα; πολλοί από εμάς δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι δεν είναι πια μαζί μας, για να εντοπίσει και να καθοδηγήσει, με τη γνωστή οξυδέρκειά του και τη βαθιά αναλυτική του ικανότητα, την πορεία μας και να υποδείξει τον ασφαλέστερο και φωτεινότερο δρόμο».Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη στρατηγική ευφυία του Κάστρο που τον οδήγησε στη νίκη ενάντια στα στρατεύματα του δικτάτορα Μπατίστα και στη δημιουργία μίας Κούβας ελεύθερης και ανεξάρτητης.

«Ο Φιδέλ επέδειξε μια διαρκή ενέργεια στο να σπέρνει και να υπερασπίζεται ιδέες σαν σπόρους, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις της οικοδόμησης αυτής της νέας και πιο δίκαιης κοινωνίας, που είναι ο σοσιαλισμός, να αγωνιστεί για την ελευθερία των λαών που υφίστανται την ιμπεριαλιστική καταπίεση, για την αξιοπρέπεια, την ειρήνη. και την κοινωνική δικαιοσύνη. Πάντα κατάφερνε να μεταδώσει, με την ακριβή σκέψη και δράση του, ελπίδα σε εκατομμύρια ανθρώπους».Η κουβανική επανάσταση  ήταν μία αληθινή επανάσταση που ήταν ασυμβίβαστη με τα συμφέροντα των ΗΠΑ. «Μπροστά στον οικονομικό πόλεμο αλλά και τον πόλεμο κάθε είδους που εξαπέλυσαν οι ιμπεριαλιστές εναντίον της Κούβας, από το θρίαμβο της επανάστασης το 1959, μπροστά στις δολιοφθορές, τις προκλήσεις, την εισβολή των μισθοφόρων στην Playa Girón, την Οκτωβριανή Κρίση, τις αντεπαναστατικές συμμορίες, την τρομοκρατία, τον εγκληματικό οικονομικό, εμπορικό και χρηματοοικονομικό αποκλεισμό που εξακολουθούν να συντηρούν και να ενισχύουν, τις μόνιμες προσπάθειες απομόνωσης της χώρας, τις συστηματικές και απατηλές εκστρατείες συκοφαντικής δυσφήμησης, η πολιτική οξυδέρκεια του Φιδέλ και η ακριβής καθοδήγησή του πάντα δημιουργούσαν εμπιστοσύνη και πεποίθηση για τη νίκη». Γι' αυτό και όταν η ΕΣΣΔ κατέρρευσε η Κούβα συνέχισε να πολεμάει και να αντιστέκεται». Τέλος αναφέρθηκε στα προφητικά λόγια του Φιντέλ καθώς ήταν από τους πρώτους που έκαναν λόγο για τηνν οικολογική καταστροφή στον πλανήτη.

Όπως θύμισε, ο Φιντέλ είχε πει ότι: «πληρώστε το οικολογικό χρέος και όχι το εξωτερικό χρέος. Να εξαφανιστεί η πείνα και όχι ο άνθρωπος. Αύριο, δήλωσε, θα είναι πολύ αργά για να κάνουμε αυτό που έπρεπε να είχαμε κάνει εδώ και πολύ καιρό» Και έκλεισε την ομιλία του με τους στίχους του Πάμπλο Νερούδα: «έλεγε: και αν έπεφτε η Κούβα, θα πέφταμε και θα ερχόμασταν να τη σηκώσουμε, (...) Κι αν τολμήσουν να αγγίξουν το μέτωπο / της Κούβας που απελευθερώθηκε από τα χέρια σου/ θα βρουν τις γροθιές των λαών, / θα βγάλουμε τα θαμμένα όπλα: / αίμα και περηφάνια θα προστρέξουν / να υπερασπιστούν την πολυαγαπημένη Κούβα».

«Ένα σύμβολο όλων των λαών που αγωνίζονται για αληθινή δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και ειρήνη» χαρακτήρισε τον Φιδέλ Κάστρο ο Επιτετραμμένος Πρεσβευτής Σύμβουλος της Πρεσβείας της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας. Ο Freddy Jesus Fernandez Torres μίλησε για την γενναιότητα των Κουβανών που πολιορκουνται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους αλλά συνεχίζουν να προσφέρουν ιατρικές υπηρεσίες και εκπαίδευση στην Νότια Αμερική, την Αφρική και την Ασία. «Ανήκω σε μία γενιά επαναστατών» είπε, «που διδαχτήκαμε από τον Φιντέλ να παλεύουμε για τον λαό μας. Ο Ούγκο Τσάβες τον αποκαλούσε γίγαντα αλλά και δάσκαλο και έλεγε ότι ο Φιντ'ε΄είναι από τους τελευταίους μεγάλους ηγέτες του εικοστού αιώνα, αλλά ανήκει και στους επόμενους αιώνες, μένει αθάνατος. Ενώ ο Πρόεδρος Νίκολας Μαδούρο είπε: «Φεύγει αήττητος, δικαιωμένος από την Ιστορία».

Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο Επιτετραμμένος Της Διπλωματικής Αντιπροσωπείας Του Κράτους Της Παλαιστίνης, Yussef Dorkhom και αφού τόνισε τη σημασία της νικηφόρας Κουβανικής Επανάστασης για όλους τους καταπιεσμένους ανά τον κόσμο μίλησε για τον ίδιο τον Κομαντάντε. «Ο Κάστρο δεν ήταν ικανοποιημένος μόνο με την απελευθέρωση, και την ανάπτυξη της χώρας του, την υπεράσπιση της, τη διατήρηση του πλούτου της και την παροχή εργασίας, εκπαίδευσης, υγείας και αξιοπρεπούς ζωής στους φτωχούς και εργαζομένους.

Αντίθετα, ηγήθηκε επίσης μιας παγκόσμιας εκστρατείας για την υπεράσπιση των λαών και των απελευθερωτικών κινημάτων σε όλο τον κόσμο, πιστεύοντας στην πληρότητα της αντιπαράθεσης και στην αποτελεσματικότητα της αλληλεγγύης και της συνεργασίας μεταξύ όλων των απελευθερωτικών δυνάμεων στον κόσμο». Ενώ αναφέρθηκε και στην αλληλεγγύη που έδειξε και δείχνει η Κούβα στους Παλαιστίνιους. «Ο Φιντέλ ήταν πραγματικός φίλος των Παλαιστινίων και ένας από τους κύριους υποστηρικτές στην υπεράσπιση του δικαιώματος του παλαιστινιακού λαού στην απελευθέρωση και την ανεξαρτησία. Η Παλαιστίνη ήταν παρούσα σε όλες τις ομιλίες και τις συναντήσεις του σε όλα τα φόρα. Κατήγγειλε τις πρακτικές της κατοχής και τόνισε την ανάγκη να αποσυρθεί το Ισραήλ από τα παλαιστινιακά εδάφη. Η Κούβα εξακολουθεί να είναι, μέχρι σήμερα, ένα προπύργιο δίπλα στο λαό μας, παρά τα δεινά της από τον αποκλεισμό για δεκαετίες. Ο Κάστρο μας υπέδειξε ότι ο δρόμος είναι πάντα μπροστά μέχρι τη νίκη».

*Ο Νίκος Καρανδρέας, ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ και Πρόεδρος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης, είπε πως «ο Φιντέλ Κάστρο συνδύαζε την οξυδέρκεια, την ικανότητα να συλλαμβάνει το κεντρικό σημείο της ιστορικής στιγμής, την αποφασιστικότητα και την πίστη στις αστείρευτες δυνατότητες του εργαζόμενου λαού. Μπόρεσε να συνδυάσει το αντιιμπεριαλιστικό και ανθρωπιστικό μήνυμα του Χοσέ Μαρτί με τον Μαρξισμό-Λενινισμό και να οδηγήσει τον Κουβανικό στην νικηφόρα έκβαση μιας σχεδόν ενενηντάχρονης επαναστατικής πορείας. Έτσι, μετά τη νίκη της Επανάστασης, όταν ο ταξικός αγώνας συνδυάστηκε απόλυτα με την απόκρουση των επιθέσεων του ιμπεριαλισμού, ο Φ. Κάστρο, μαζί με τους συντρόφους του, αναγνώρισε έγκαιρα και διακήρυξε σύμφωνα με τη λαϊκή βούληση, πως η εθνική κυριαρχία είναι άρρηκτα δεμένη και δεν μπορεί να κερδηθεί παρά μόνο μέσα από την πάλη για τον σοσιαλισμό, πως η επανάσταση στη Κούβα αλλά και σ’ ολόκληρη τη Λατινική Αμερική δεν μπορεί παρά να είναι σοσιαλιστική».

Η Δέσποινα Μάρκου, Πρόεδρος της Ε.Ε.Δ.Δ.Α. της Ελληνικής Επιτροπής της Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης, τόνισε πως: «Ο Φιδέλ Κάστρο στη ζωή του έδωσε σάρκα και οστά στο όραμα του κουβανικού λαού για ελευθερία, ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη, κράτησε ζωντανή την Επανάσταση μέσα στις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες που επιβάλλει ο οικονομικός, εμπορικός και χρηματοπιστωτικός αποκλεισμός του ιμπεριαλισμού πρώτα και κύρια των ΗΠΑ, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τα ψηφίσματα και τις καλυμμένες δραστηριότητες κατά της κυβέρνησης της Κούβας για δήθεν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για έλλειψη δημοκρατίας. Σφυρηλάτησε την ενότητα του κουβανικού λαού γύρω από τα οράματα και τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού, γύρω από το ΚΚ Κούβας και την ηγεσία του.

Για την ΕΕΔΔΑ, μια οργάνωση που εκφράζει την αλληλεγγύη της με τους λαούς που αγωνίζονται, ο Φιδέλ Κάστρο είναι αυτό που ο Μπέρτολντ Μπρεχτ ονόμασε όχι απλά καλούς, όχι απλά πολύ καλούς αλλά απόλυτα αναγκαίους ανθρώπους που αγωνίζονται, ένα αδιαμφισβήτητο σύμβολο της διεθνιστικής αλληλεγγύης, που προσφέρθηκε απλόχερα σε όποιον λαό τη χρειάστηκε και τη ζήτησε, για να αντιμετωπίσει αρρώστιες, επιδημίες, σεισμούς, πλημμύρες, κυκλώνες, κάθε είδους καταστροφή. Στην Αφρική, στην Ασία, στη Λατινική Αμερική, ακόμα και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Με το σύνθημα ότι η Κούβα δεν προσφέρει αυτό που της περισσεύει, αλλά τα λίγα που έχει».

Ο  Γιώργος Μαυρίκος επίτιμος Πρόεδρος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας μίλησε με θέμα «Ο ΦΙΔΕΛ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ». Διηγήθηκε δικές του εμπειρίες από τις συναντήσεις του με τον Φιδέλ και όπως τόνισε «ο Φιδέλ ήταν μια μεγάλη και ολοκληρωμένη επαναστατική προσωπικότητας που δεν κατείχε τη μαρξιστική-λενινιστική θεωρία απλά και μόνο για να θυμίζει εντυπωσιακά τσιτάτα, αλλά την είχε σαν καθημερινό δημιουργικό οδηγό για δράση. Μια ολοκληρωμένη επαναστατική προσωπικότητα που πίστευε στον πρωτοπόρο, ηγετικό ρόλο της εργατικής τάξης και αυτή την πίστη του την αποδείκνυε έμπρακτα». Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, λέγοντας : «Η συνάντηση έγινε στα Γραφεία της ΕΣΑΚ στη Μενάνδρου 44. Από την πλευρά μας παρόντες ήταν ο Γιάννης Επιτρόπου, Πρόεδρος της ΕΣΑΚ, σπουδαίος αγωνιστής, ελεύθερος σκοπευτής της ΟΠΛΑ και Μακρονησιώτης, και ο ομιλών.

Ο Κουβανός συνδικαλιστής Λιονέλ Γκονσάλεζ, υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Κούβας, της ηρωικής CTC, μας ενημερώνει ότι η απόφαση του Φιδέλ είναι να μη διαλυθεί η ΠΣΟ και στην περίπτωση που η πλειοψηφία των οργάνων της ΠΣΟ αποφασίσει τη διάλυσή της, τότε οι Κουβανοί θα προχωρήσουν στην ανασύστασή της. Μας παρουσίασε την ανάλυσή τους για την κατάσταση και τα άμεσα καθήκοντα στο διεθνές συνδικαλιστικό κίνημα και ζήτησε να συμπορευτεί η ΕΣΑΚ με τη γραμμή διατήρησης και ενίσχυσης της ΠΣΟ».

Ο ποιητής και μεταφραστής Μπάμπης Ζαφειράτος, μίλησε με θέμα «Ο ΦΙΔΕΛ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΛΕΝΙΝ». Πρώτα αναφέρθηκε στην ιστορία του Βραβείου ''Λένιν'' και σημείωσε το εξής: Ο Φιντέλ έλαβε το βραβείο «για τις εξαιρετικές υπηρεσίες του στον αγώνα ενίσχυσης και διατήρησης της ειρήνης ανάμεσα στους λαούς» και το παρέλαβε την επόμενη χρονιά, στις 21 Μαρ. 1962, σε ειδική τελετή στο Θέατρο Τσάπλιν στην Αβάνα». Στη συνέχεια, εκφώνησε ένα απόσπασμα από τον λόγο του Φιδέλ, όταν ο σπουδαίος ηγέτης παρέλαβε το βραβείο. Αναφέρθηκε και σε άλλες προσωπικότητα που έχουν βραβευτεί, μεταξύ των οποίων  ο εθνικός ποιητής της Κούβας Νικολάς Γκιγιέν (1954, Βραβείο Στάλιν αυτός) και η Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γυναικών Κούβας, Βίλμα Εσπίν (1977-1978). Να προσθέσουμε ότι από τη χώρα μας με το Βραβείο Λένιν τιμήθηκαν οι:Κώστας Βάρναλης (1959), Μανόλης Γλέζος (1963), Γιάννης Ρίτσος (1975-1976), Μίκης Θεοδωράκης (1980-1982), Χαρίλαος Φλωράκης (1983-1984). Τελευταίος βραβευμένος ήταν ο Νέλσον Μαντέλα (1990). 

Απήγγειλε ποιήματα του Ελ Ίντιο Ναβορί και του Χεσούς Όρτα Ρουίς που μετέφρασε ο ίδιος, αφού προηγουμένως παρέθεσε ορισμένες πληροφορίες για αυτά. Τα ποίηματα είναι τα εξής : Φιδέλ, Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη, του Χεσούς Όρτα Ρουίς και Οι λυτρωτές δεν αφανίζονται απ’ το χρόνο  του Ελ Ίντιο Ναβορί. 

Τέλος όπως αναφέρει η σχετική ανακοίνωση, ο διοργανωτής της εκδήλωσης και καλλιτεχνικός διευθυντής του STUDIO new star art cinema, Βελισσάριος Κοσσυβάκης μίλησε με θέμα  «Ο ΦΙΔΕΛ και H ΔΙΕΘΝHΣ ΙΑΤΡΙΚΗ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ HENRY REEVE».  

Η ταξιαρχία των γιατρών και νοσηλευτών ήταν μία πρωτοβουλία του Φιδέλ για να παρέχει βοήθεια στα θύματα του τυφώνα Κατρίνα που έπληξε τον Αύγουστο του 2005 τις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ, με καταστροφικές συνέπειες. Όπως είχε πει ο Φιδέλ «Θα εκπαιδεύσουμε επαγγελματίες που θα είναι έτοιμοι να καταπολεμήσουν το θάνατο. Θα αποδείξουμε πως υπάρχει απάντηση σε πολλές τραγωδίες του πλανήτη, πως ο πλανήτης μπορεί και πρέπει να γίνει καλύτερος, θα καταδείξουμε την αξία της συνείδησης και της ηθικής και θα προσφέρουμε ζωή». Θα ήταν αδύνατο μία κυβέρνηση που αντιμετωπίζει την υγεία ως εμπόρευμα και θεωρεί την παροχή ιατρική περίθαλψης πηγή πλούτου, να δεχτεί την ανιδιοτελή προσφορά της μικρής Κούβας. «Η Διεθνής Ιατρική Ταξιαρχία Χένρι Ριβς είναι το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής του Κάστρο που θεμελιώθηκε στα σοσιαλιστικά ιδεώδη και την αλληλεγγύη των λαών. Μία πολιτική που πιστεύει ότι η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό κι όχι εμπόρευμα.

Γι΄αυτό και η Κούβα δεν στέλνει όπλα στις άλλες χώρες όπως οι ιμπεριαλιστές, αντίθετα στέλνει γιατρούς και σώζει ζωές» κατέληξε. Η ελληνική πρωτοβουλία, ξεκίνησε πρώτη στις 28 Μαρτίου 2020 από την Ελλάδα και διεθνοποιήθηκε, ενώ συγκέντρωσε περισσότερες από 245.000 υπογραφές.  Ιδρύθηκε και Τιμητική Επιτροπή από 700 προσωπικότητες με επίτιμο Πρόεδρο τον Μίκη Θεοδωράκη και τον ΒΙΕΤ Κώστα Σαραντίδη με σκοπό να συντονίσει τις απαραίτητες ενέργειες και το αίτημα κατατέθηκε τον Σεπτέμβριο του 2020 στην αρμόδια Νορβηγική Επιτροπή. Φυσικά το αίτημα αγνοήθηκε καθώς η Δύση αρνήθηκε να δεχτεί ότι η Κούβα πρωτοστατεί και στο σύστημα δημόσιας υγείας και στην διεθνιστική ιατρική αλληλεγγύη».

*Ανάμεσα στις ομιλίες των καλεσμένων τραγούδησαν και έπαιξαν οι μουσικοί: η  Marlem Caridad Olano από την Κούβα ερμήνευσε το τραγούδι ''Cabalgando con Fidel'' και ο Χιλανός Alejandro Diaz Corvalan Plegaria ερμήνευσε τα μουσικά κομμάτια με τη συνοδεία κιθάρας ''Α un Labrador'' (Victor Jara) και ''A Desalambrar'' (Daniel Viglietti).

Οι φωτ. εστάλησαν από τη New Star.