Πάτρα: Μετ’ εμποδίων η δίκη της Αχαϊκής- Πώς κινδυνεύουν να «σβηστούν» πτυχές της ιστορίας

Όπως φαίνεται, η δίκη της Αχαϊκής Συνεταιριστικής Τράπεζας, που είχε αναβληθεί για τις 21 Δεκεμβρίου, αποκτάει νέα εμπόδια για την εκκίνησή της. Πλέον, όπως έχει ανακοινώσει ο Δικηγορικός Σύλλογος Πατρών, επιβάλλει στους αυτεπαγγέλτως διοριζόμενους δικηγόρους να απέχουν από τις σχετικές δίκες για λόγους συνδικαλιστικής πίεσης προς το κράτος που αφορά το γενικότερο καθεστώς πληρωμής τους.  Σύμφωνα με την απόφαση του Συλλόγου, επιτρέπεται κατ' εξαίρεση η παράσταση των αυτεπαγγέλτως διοριζόμενων δικηγόρων σε περιπτώσεις όπως όταν παραγράφεται το αδίκημα, ύστερα από άδεια του Συλλόγου.

Η εξέλιξη αυτή δημιουργεί αμφίβολα σημεία ως προς το εάν θα προχωρήσει αυτή η υπόθεση, καθώς οι πράξεις για τις οποίες κατηγορούνται οι κατηγορούμενοι εκτείνονται από το 2011 και πίσω. Όμως καθώς η παραγραφή στα κακουργήματα είναι 15 χρόνια, όσο καθυστερεί η δίκη υπάρχει κίνδυνος να μείνουν ανεξέταστες πολλές πράξεις, παρά το γεγονός ότι θα παραμείνουν αρκετές ακόμα που θα θεμελιώνουν την κατηγορία, με την κάθε πράξη ξεχωριστά να έχει την ιδιαίτερη σημασία της για την συνολική εικόνα της υπόθεσης. 

Όπως αναφέρει στο thebest.gr ο δικηγόρος Βασίλης Μάρκου ο οποίος εκπροσωπεί μεριδιούχους, “η δίκη για την διερεύνηση ποινικών ευθυνών που οδήγησαν στην αναστολή λειτουργίας της Αχαϊκής Συνεταιριστικής Τράπεζας είναι ένα θέμα με ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό ενδιαφέρον.  Μέλη του διοικητικού της συμβουλίου βαρύνονται με τις κατηγορίες ότι κατά παράβαση των επιμελών κανόνων διαχείρισης προκάλεσαν εν γνώσει βέβαιη ζημία στην περιουσία του συγκεκριμένου συνεταιριστικού πιστωτικού ιδρύματος, κυρίως με παρατυπίες στην αξιολόγηση πιστοληπτικής ικανότητας πολλών δανειοληπτών.

Ανεξάρτητα από την έκβαση της ποινικής αξιολόγησης των κατηγορουμένων, είναι πανθομολογούμενο και δεν αμφισβητείται από κανέναν, ότι οι χιλιάδες μεριδιούχοι που απώλεσαν τις περιουσίες τους και καλούνται μάλιστα με πρόβλεψη στο καταστατικό να αποζημιώσουν το ελληνικό δημόσιο με την τριπλάσια αξία των μεριδίων τους, είναι άνθρωποι που όχι μόνο δεν ευθύνονται στο ακέραιο για την κατάρρευση της Αχαϊκής Τράπεζας, αλλά απέδωσαν πίστη σε ένα τοπικό εγχείρημα σε μεγάλο βαθμό για να βοηθηθεί ο ιδιαίτερος τόπος τους.

Η νομική οδός μένει να φανεί αν θα οδηγήσει τελικά στην ικανοποίηση των αιτημάτων απαλλαγής τους από την ευθύνη τους ή ακόμα και της αποζημίωσης της ζημίας που υπέστησαν, όμως εγείρονται ούτως ή άλλως μείζονα ηθικά και δεοντολογικά ζητήματα καθώς η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνθρωποι χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις στα χρηματοπιστωτικά και δεν είχαν καν ενημέρωση για τις λεπτομέρειες και τις συνέπειες αυτής της τραγικής ιστορίας. Είναι σημαντικό να βρεθεί πολιτική λύση, απαλλαγμένη από  βίαιες εισπρακτικές λογικές του δημοσίου, όπως τις γνωρίσαμε στην περίπτωση του κουρέματος των ομολόγων και άλλες, σχεδόν δήμευσης της περιουσίας των πολιτών αυτής της χώρας, των συνήθων δηλαδή «υπόπτων» που καλούνται συνέχεια να πληρώνουν τα «σπασμένα»”.