Η ΕΥΠ που δεν γνωρίσαμε …

Η ΕΥΠ που δεν γνωρίσαμε …. είναι αυτή που αγαπάμε και θέλουμε. Ίσως να είναι οξύμωρο μα είναι σχεδόν αλήθεια, αφού ποτέ δεν γνωρίσαμε μια μυστική Ελληνική υπηρεσία που να μας γέμισε με απόλυτη περηφάνια.

Από το 1963 που ιδρύθηκε μέχρι και σήμερα το καράβι της ΕΥΠ ταξιδεύει σε βαθιά και άγρια νερά και σχεδόν πάντα κατέληγε στα βράχια τσακισμένο.

Με μια μικρή επιδιόρθωση το καράβι έβγαινε και πάλι στο πέλαγος προσπαθώντας να μιμηθεί άλλες μυστικές υπηρεσίες, μα το ταξίδι κατέληγε πάντα στο ίδιο μέρος … στα βράχια!

Οι θολοί και νεφελώδεις στόχοι της υπηρεσίας ποτέ δεν την έφεραν στην επιφάνεια και δύσκολα μπορεί κάποιος να υποστηρίξει πως οι Έλληνες αποδέχτηκαν την λειτουργεία της.

Το παρελθόν της βαρύ και η δράση της μόνιμα ύποπτη τόσο που ποτέ δεν μπόρεσε να γίνει κοινωνικά αποδεκτή, ενώ όλοι αναγνώριζαν διαχρονικά την αναγκαιότητα ύπαρξης μιας μυστικής υπηρεσίας.

Ακόμα και σήμερα που η ΕΥΠ  πρωταγωνιστεί ξανά  σε ένα ακόμη  σκάνδαλο ουδείς μπορεί να πει ξεκάθαρα πως η χώρα μας πρέπει να βρεθεί χωρίς μυστική υπηρεσία, έστω και αν έχει χαθεί η εμπιστοσύνη σε αυτή.

Αυτό έχει συμβεί και αλλού, στην Αμερική για παράδειγμα που πολλαπλές μυστικές υπηρεσίες εξέθεσαν την υπερδύναμη παγκοσμίως και την οδήγησαν σε πολεμική εισβολή με ψευδή και ανύπαρκτα στοιχεία.

Βέβαια οι Αμερικανοί βρήκαν την λύση και αναθέτουν πια σε ιδιώτες μια σειρά από ζητήματα και όταν όλα πάνε καλά η cia παίρνει τις δάφνες, ενώ όταν κάτι στραβώσει κρεμάνε τις ιδιωτικές εταιρείες.

Εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό αφού όπως ήδη είπαμε το όραμα είναι θολό… και ο προϋπολογισμός μικρός.

Επίσεις έχουμε την κακή συνήθεια μαζί με τα τσιρότα που βάζουμε στην ΕΥΠ για να την γιατρέψουμε να επιστρατεύουμε για διοικητές της ανθρώπους εντελώς άσχετους με τις αρχές και τις λογικές μια μυστικής υπηρεσίας.

Βέβαια αυτό το κάνουμε παντού, η ΕΥΠ θα μας πειράξει;

Από την άλλη πλανάται ένα ερώτημα, τι σοι μυστική υπηρεσία είναι αυτή που πάντα στο τέλος τα κάνει μαντάρα και οι εφημερίδες γράφουν για αυτήν για μήνες;

Τι υπηρεσία είναι άραγε αυτή που εκτός από λίγους φιλότιμους μονίμους υπαλλήλους στελεχώνεται από στρατιωτικούς και αστυνομικούς που πάνε εκεί για ξεκούραση από την υπηρεσιακή τους μιζέρια;

Η χώρα έχει ανάγκη μια δυνατή και ουσιαστική μυστική υπηρεσία και όχι αυτό το καρναβάλι που ζούμε δεκαετίες τώρα.

Βεβαίως και υπήρχαν περίοδοι θετικοί για την υπηρεσία μα δεν αρκούν για να υπάρξει θετικό ισοζύγιο.

Βεβαίως υπήρξαν και διοικητές που ανέβασαν την ΕΥΠ στα μάτια μας μα σύντομα αυτή ξαναγύρισε στην απαξία.

Άνθρωποι σαν τον Τσίμα και τον Βασιλικόπουλο δεν αρκούν για να ξεχάσουμε τον Ρουφογάλη και τον Νάτσινα ή τους άσχετους  και συνάμα επικίνδυνους διπλωμάτες και πρεσβευτές  διοικητές.

Και σήμερα που η ΕΥΠ είναι με την πλάτη στον τοίχο επιλέγουμε τον λάθος τρόπο εξυγίανσης χρησιμοποιώντας ένα πιο μεγάλο τσιρότο για να καταπολεμήσουμε το «εγκεφαλικό» της υπηρεσίας.

Ο Νέος νόμος  σίγουρα θα εξαφανίσει το θηρίο που δεν μπορούμε να ελέγξουμε… γιατί  το θέλουμε για οικιακή χρήση.

Γιατί το πρόβλημα είναι αυτοί που μας κυβερνούν και φοβόνται τον ίσκιο τους, το πρόβλημα είναι η αδιαφάνεια και ο κίνδυνος να ανακαλυφθούν σκοτεινά μυστικά που θα μας εκθέσουν, το πρόβλημα είναι οι λάθος πολιτικές μας, οι λάθος επιλογές μας, η σήψη μας, η διαφθορά μας.

Το πρόβλημα είμαστε εμείς και όχι η ΕΥΠ.

Τους πολιτικούς τους πειράζει να ξέρει η ΕΥΠ κάθε βρομιά τους μα δεν σκέφτηκαν ποτέ να μην κάνουν βρομιές, ή να μην λένε ψέματα, ή να μην έχουν διπλή ατζέντα, ή να μην χρηματίζονται και άλλα τέτοια.

Δεν σκέφτηκαν ποτέ να φέρουν την πολιτική στο προσκήνιο, στο φως, πάνω από το τραπέζι και για αυτό κάθε ΕΥΠ τους τρομάζει και δεν μπορεί να παράξει το έργο που θα θέλαμε να έχει σαν μυστική υπηρεσία.

Θέλουμε το άγριο λιοντάρι με λουρί, να το χαϊδεύουμε και να μην μας δαγκώνει ή να δαγκώνει αυτούς που θέλουμε εμείς, ξεχνώντας το δύσκολο και επικίνδυνο διεθνές περιβάλλον.

Περιμένουμε από τους άλλους, τους ξένους, τους συμμάχους μας να μας ενημερώσουν για πιθανούς κινδύνους και αυτό μας κάνει αδύναμους και υποτελείς.

Παραχωρούμε την εθνική μας υπόσταση για να μάθουμε τι κάνει και τι λέει αυτός που νομίζουμε πως είναι ο κίνδυνος και αφήνουμε τον πραγματικό κίνδυνο να χασκογελάει…

Κρίμα γιατί δεν μας αξίζει σαν κοινωνία τέτοια κατηφόρα…

Ούτε και της ΕΥΠ της άξιζε…

Πληρώνουμε τα λάθη του παρελθόντος καταστρέφοντας  το μέλλον μας…

Τέλος πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, ας κάνουμε δώρο στην ΕΥΠ  μια πυξίδα … είναι το μόνο που πραγματικά χρειάζεται.

Α και μην ξεχνάτε, το ερώτημα … «δημοκρατία ή ασφάλεια» είναι ψεύτικο και παραπειστικό, μην το απαντάτε, γιατί προφανώς θέλουμε και τα δυο.  

---Ο Θόδωρος Μάρκου είναι Δημοσιογράφος  με σπουδές στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο  Τμήμα Ιστορίας - Ελληνικού Πολιτισμού