Η… Ναύπακτος του Αρκανσο

Στις μεσοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ, ανάμεσα σε ακαλλιέργητες αχανείς εκτάσεις και βάλτους, ιδρυόταν στα μέσα του 19ου αιώνα, μια πόλη που οι περισσότεροι Ελληνες αγνοούν: Η… Ναύπακτος του Αρκανσο. Η ιστορία της, που ήρθε μόλις πριν από λίγο καιρό στο φως, ξεκίνησε περίπου στο 1850, όταν στην περιοχή άρχισε να κατασκευάζεται μια σιδηροδρομική γραμμή που θα συνέδεε τις απέραντες άγονες εκτάσεις καταργώντας το κουραστικό ταξίδι με τις άμαξες.

Για την υλοποίηση του έργου, κατέφτασαν εκατοντάδες εργάτες από την Ευρώπη. Ανάμεσά τους, κυνηγώντας το όνειρο μιας καλύτερης ζωής, βρίσκονταν και τρεις Ελληνες, οι οποίοι, αφού εργάστηκαν στο τμήμα της γραμμής που ένωνε το Κάνσας Σίτι με το γειτονικό Λιτλ Ροκ, αποφάσισαν να παραμείνουν στην περιοχή και να τη μετατρέψουν, μαζί με μερικούς Ισπανούς, σε καλλιεργήσιμη γη. Το κίνητρο ήταν ισχυρό: Το 1850 οι τοπικές Αρχές πρόσφεραν εκτάσεις βάλτων σε αποίκους έναντι μόλις πενήντα σεντς ανά στρέμμα, αν οι αγοραστές συμφωνούσαν να χτίσουν αναχώματα ενώ χάριζαν τη φορολογία σε όσους υπόσχονταν ότι θα πληρώσουν φόρους στο μέλλον.

Αναζητώντας ένα όνομα για το νέο τους οικισμό, Ελληνες και Ισπανοί κατέληξαν στη λέξη… Λεπάντο – δηλαδή στην ονομασία της Ναυπάκτου κατά τη Φραγκοκρατία -, ένα τοπωνύμιο ελληνικό μεν, οικείο όμως στους Ισπανούς λόγω του Θερβάντες, ο οποίος είχε συμμετάσχει στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου, χάνοντας κατά τη διάρκειά της το ένα του χέρι. Η Ναύπακτος του Αρκανσο κράτησε το όνομά της μετά από περιπέτειες ετών ενώ πλέον στα σχολεία της περιοχής, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, διδάσκονται η προέλευση της λέξης και η ιστορία της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου…

Συγκινητική ιστορία
Χρειάστηκαν σχεδόν 200 χρόνια για να ανακαλύψει κάποιος αυτήν τη συγκινητική ιστορία. Ηταν η Γεωργία Δούνη, ποιήτρια και λογοτέχνης από τη Ναύπακτο, η οποία διατηρεί στενές σχέσεις με την Ομογένεια των ΗΠΑ. «Οταν έμαθα για το Λεπάντο του Αρκανσο ξαφνιάστηκα. Με εντυπωσίασε το γεγονός πως σε έναν τόπο μακρινό, μέσα στα βάθη της αχανούς Αμερικής, χωρίς ίχνος Ελληνισμού ή ελληνικού στοιχείου, υπάρχει μια πόλη με την ονομασία Λεπάντo. Ετσι προσπάθησα να μάθω περισσότερα», λέει στα «ΝΕΑ».

Ηρθε σε επαφή με τις τοπικές Αρχές, συζήτησε επί ώρες με ιστορικούς της πόλης, με τον δήμαρχο, μέλη του δημοτικού συμβουλίου και τον υπεύθυνο της τοπικής Βιβλιοθήκης παροτρύνοντάς τους να αναζητήσουν στα σκονισμένα αρχεία της πόλης περισσότερα στοιχεία για το πώς αποφασίστηκε το όνομα. Τα στοιχεία βρέθηκαν και αποδείχθηκαν πολύτιμα. «Οι τρεις Ελληνες – εκ των οποίων ένας Ναυπάκτιος – και οι ισπανοί σύντροφοί τους μοίρασαν τη γη μεταξύ τους και ξεκίνησαν να καλλιεργούν βαμβάκι, που ήταν τότε το πιο προσοδοφόρο προϊόν της εποχής. Παντρεύτηκαν από το Little Rock, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 40 χιλιομέτρων από το Λεπάντο, και δημιούργησαν οικογένειες. Ετσι σε μικρό χρονικό διάστημα δημιουργήθηκε ένα μικρό χωριό», λέει η Γεωργία Δούνη. «Ανάμεσα στους ισπανούς εργάτες ήταν και ένας νεαρός, φανατικός θαυμαστής του Θερβάντες, ο οποίος ασχολούταν με τη λογοτεχνία. Γνώριζε για τον τραυματισμό του ποιητή καθώς και την ιστορία της Ναυμαχίας του 1571. Για να συνδέσει τους Ελληνες με τους Ισπανούς πρότεινε το όνομα Λεπάντο, προς τιμή των δύο εθνικοτήτων. Το όνομα έγινε ομόφωνα δεκτό και ζητήθηκε από την τότε υπεύθυνη υπηρεσία – την ταχυδρομική – να εγκριθεί και να καταχωρηθεί επίσημα. Ηταν, όμως, ξενικό για τους ντόπιους, οι οποίοι στην πλειονότητά τους ήταν εργάτες χωρίς εγκυκλοπαιδικές γνώσεις και γι’ αυτό αρχικά απορρίφθηκε, όμως επανήλθε αφού πέρασε μία δεκαετία», συμπληρώνει η ίδια.

Αναζήτηση απογόνων
«Σύμφωνα με μεταγενέστερη έρευνά μου, στο Λεπάντο του Αρκανσο ζουν σήμερα δύο ελληνικές οικογένειες. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποια σχέση με τους ανθρώπους που ίδρυσαν τον οικισμό, όμως πλέον αναζητώ απογόνους εκείνων των πρωτοπόρων», λέει η Γεωργία Δούνη σημειώνοντας πως η αποκάλυψη της ιστορίας έχει προκαλέσει ενθουσιασμό στον Δήμο Ναυπάκτου και στις Αρχές του Λεπάντο οι οποίοι δηλώνουν πρόθυμοι για περαιτέρω επαφές και πιθανώς για αδελφοποίηση των δύο πόλεων.