Ενας «άλλος» Mπρένταν Φρέιζερ: Οδεύει στα Οσκαρ πελώριος, ως παχύσαρκος καθηγητής αγγλικών

Ο Ντάρεν Αρονόφσκι σκηνοθετεί το πολυσυζητημένο comeback του αλλοτινού γόη της «Μούμιας» με μηνύματα τη συμπόνοια και την αποδοχή

«Η Φάλαινα -The Whale», λέγεται η σπαρακτική, κλειστοφοβική ταινία με τον αγνώριστο Μπρένταν Φρέιζερ, που αναμένεται σε λίγες μέρες στα σινεμά της ελληνικής περιφέρειας ενώ έχει ήδη συζητηθεί διεθνώς. Τα γυρίσματα περιορίζονται σε ένα στενό διαμέρισμα όπου ο κεντρικός ήρωας δείχνει τεράστιος και εμφανώς βασανισμένος ψυχολογικά.

O Τσάρλι είναι ένας ευφυής, gay καθηγητής αγγλικών, που πάσχει από υπερβολική παχυσαρκία έχοντας φθάσει τα 272 κιλά. Επειδή ντρέπεται για την εικόνα του, παραδίδει μόνο διαδικτυακά μαθήματα, ενώ ταυτόχρονα τον πληγώνουν ένας άδοξος έρωτας και η απόμακρη κόρη του. Καθηλωμένος στον καναπέ και μετά σε αναπηρικό καροτσάκι, αντιπροσωπεύει τα τραύματα της ζωής που όλοι κουβαλάμε. Αρνούμενος κάθε βοήθεια, ακόμα και την ύπαρξη του Θεού, ψάχνει τη λύτρωση μέσα από την αποδοχή και την αγάπη.

Βασισμένος στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Σάμιουελ Ντι Χάντερ, ο γνωστός σκηνοθέτης Ντάρεν Αρονόφσκι παρουσιάζει ένα δράμα δωματίου για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Μέσα σε αυτό τον εφιαλτικό μικρόκοσμο σχολιάζει όσα υποτιμάει η κοινωνία αλλά και όσα διδάσκει η θρησκευτική πίστη. Οι κριτικές μιλούν για μια έξοχη ερμηνεία από τον Μπρενταν Φρέιζερ που πιθανότατα θα διεκδικήσει Οσκαρ. Παραγκωνισμένος εδώ και χρόνια από το Χόλιγουντ δίνει ένα ρεσιτάλ άνευ προηγμένου. Παίζει φορώντας ειδικά προσθετικά ενώ πάσχισε να μιμηθεί άτομα που δυσκολεύονται να κινηθούν, να αναπνεύσουν, να αυτοεξυπηρετηθούν λόγω παραπανίσιων κιλών.

Ο ίδιος ο ηθοποιός μιλώντας για το ρόλο του είπε: «Ενας άνδρας ζει μόνος, μετανιωμένος για τις επιλογές που έκανε ο ίδιος αλλά και η ζωή για εκείνον. Μέσα σε βαθιά θλίψη «φοράει» ένα σώμα που αντιπροσωπεύει τα βάρη που κουβαλάει μέσα του. Πρωτίστως όμως πρέπει να τον βλέπουμε ως ένα ανθρώπινο πλάσμα που αξίζει σεβασμό και αξιοπρέπεια. Παρά την κατάστασή του βλέπει το καλό στους άλλους. Ηταν μοναδικό να συνεργαστώ με έναν πρωτοκλασάτο παγκοσμίως κινηματογραφιστή που διαρκώς προκαλεί την ανθρώπινη συνθήκη. Οταν μου το πρότεινε άκουσα μια φωνή μέσα μου να λέει: πρέπει να το κάνεις».