Aριστοτέλης Γιαννόπουλος: Ο Πατρινός που διαπρέπει ως trader ενέργειας στο Λονδίνο, ξεπερνώντας έναν γολγοθά

«Never give up» το μήνυμά του στο THEBEST MAGAZINE

Συνέντευξη: Αντυ Μπακοπούλου

Φωτογραφίες: Dimitrios Sofianopoulos

Ως τα δώδεκά του δεν ήξερε αν θα ζήσει ή θα πεθάνει. Σήμερα διαπρέπει ως trader ενέργειας στο Λονδίνο ενσαρκώνοντας το απόλυτο golden boy στην προνομιακή ζωή που είχε ονειρευτεί.

Η ιστορία του Αριστοτέλη Γιαννόπουλου αποκρυσταλλώνει τι σημαίνει να μην το βάζεις κάτω, όταν πιστεύεις ανυποχώρητα στις δυνάμεις σου και έχεις ασπίδα την οικογένειά σου. Γιος του παλαίμαχου μπασκετμπολίστα του Απόλλωνα Πατρών και της ΑΕΚ, Βασίλη Γιαννόπουλου και της Ευσταθίας Γιαννιά, η οποία διατέλεσε αντιστράτηγος της Ελληνικής Αστυνομίας και πολιτεύεται με τη Νέα Δημοκρατία, πορεύτηκε επαγγελματικά με ατσαλένια θέληση έχοντας αφήσει πίσω του έναν Γολγοθά.

Πες μας λίγα λόγια για την αφετηρία της ζωής σου, πού έζησες μεγαλώνοντας στην Πάτρα; Πως θα περιέγραφες τα παιδικά και πολύ νεανικά σου χρόνια στα μέρη μας;

Γεννήθηκα στην Πάτρα και πολύ μικρός έζησα στις γειτονιές του Αρχαίου Ωδείου και της Παραλίας Πατρών. Εκείνα τα χρόνια με μεγάλωσε η γιαγιά μου γιατί οι σταδιοδρομίες των γονιών μου δεν τους επέτρεπαν να μένουν συνέχεια κοντά μου. Πέρασα όμορφα χρόνια με πολλές βόλτες και εξερευνήσεις με τις παρέες μου αλλά από το Γυμνάσιο όπου πλέον ζούσαμε στο Ρίον έπεσε πολύ διάβασμα. Ημουν πάντα πολύ ανήσυχος και αριστούχος μαθητής. Μετά το Αρσάκειο Λύκειο φοίτησα στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών και παράλληλα ευχαριστήθηκα πολύ τα ταξίδια και τις διασκεδάσεις της φοιτητικής ζωής σε Πάτρα, Αθήνα, Μύκονο. Πηγαίναμε σε όλα τα δημοφιλή στέκια της εποχής, σε parties ηλεκτρονικής μουσικής κλπ. Είχα ωστόσο πάντα στο μυαλό μου να φθάσω ψηλά, σκεφτόμουν την Αγγλία και την Αμερική και γενικότερα το international stage. Το αντικείμενό μου δεν ήταν περιοριστικό, αντίθετα άφηνε το περιθώριο για πολλές επαγγελματικές κατευθύνσεις. Οι γονείς μου δεν με πίεσαν ποτέ να ακολουθήσω το δικό τους όνειρο αλλά με ώθησαν να πραγματοποιήσω το δικό μου. Από τότε ήταν επιτυχημένοι στον τομέα τους αλλά όχι σε δημόσια σφαίρα.

Γνωρίζω πως ταυτόχρονα με όλα αυτά είχες να αντιμετωπίσεις μια πολύ σοβαρή ασθένεια. Πώς κατόρθωσες να την ξεπεράσεις;

Διαγνώστηκα με ένα εξαιρετικά σπάνιο πρόβλημα υγείας. Λέγεται Klippel Trenauney Webber. Ένα σύνδρομο δυσπλασιών που έχει ένας στα δέκα εκατομμύρια. Εχει να κάνει με το DNA και το αλλοιωμένο λογισμικό που εμένα με επηρέασε από το στήθος και κάτω. Είχα μορφολογικά θέματα και λιπώματα στο σώμα μου. Για παράδειγμα το ένα μου πόδι ήταν πιο γρήγορο από το άλλο και έχασα τα δάχτυλά μου. Από όταν γεννήθηκα και μέχρι τα 12 χρόνια μου δεν ξέραμε αν θα επιβιώσω. Τα παιδικά μου χρόνια μοιράστηκαν σε σχολείο και νοσοκομείο. Εχω κάνει πάνω από 20 επεμβάσεις. «Πέθανα» και επανήλθα τρεις φορές, τις δυο από εσωτερική αιμορραγία και τη μια με επανέφεραν από ιατρικό λάθος στην αναισθησία. Σε όλον αυτόν τον αγώνα οι γονείς μου ήταν ο ακλόνητος βράχος δίπλα μου. Ο πατέρας μου δεν έπαιρνε από «όχι», διαρκώς έψαχνε ασταμάτητα, μαχητικά και εναγωνίως το πώς θα ανακάμψω. Όταν στην Ελλάδα του απέκλεισαν πως θα ζήσω για πολύ και δεν βρήκε λύσεις ούτε σε Αγγλία και Αμερική, στράφηκε στη Μόσχα και έναν ειδικό γιατρό για τον οποίο έμαθε σε ένα συνέδριο. Εκανε τα πάντα για να με αναλάβει και να βρει τον νομικό τρόπο να πηγαίνουμε στη Ρωσία για να χειρουργούμαι στο δημόσιο νοσοκομείο. Ο γιατρός αυτός με έσωσε χάρη στην σπανιότητα της περίπτωσής μου ανακαλύπτοντας πως δεν έχω αιμαγγειώματα αλλά λιπώματα. Οταν κατέρρευσε η USSR πήγαμε στην κλινική Mayo στις ΗΠΑ για την τελική επέμβαση.

Δεν υπήρξαν στιγμές που σε λύγισε ο φόβος ή αισθανόσουν περίεργα με τον περίγυρό σου;

Εισέπραξα απεριόριστη αγάπη από την οικογένειά μου, τους φίλους μου και τους συμμαθητές μου στο σχολείο έτσι ώστε να μη νιώθω διαφορετικός από τους άλλους και να μην ανησυχώ πως υστερώ. Αυτή η τεράστια αγκαλιά μου έδωσε απίστευτη δύναμη και την πεποίθηση πως μπορώ να ξεπερνάω τα πάντα. Η πάθησή μου αντί να με πτοήσει με πείσμωσε να μην παραδίδω τα όπλα ποτέ και να αξιοποιήσω τα δυνατά μου σημεία. Σήμερα ναι, φοράω διαφορετικά παπούτσια από τους άλλους και το περπάτημά μου δεν είναι τόσο ευθύ αλλά οκ δεν φοβάμαι τα δύσκολα και θέλω να επιτυγχάνω όσα επιθυμώ. Θα συμβούλευα κάθε άνθρωπο να μένει περίεργος και πεινασμένος για επιτεύγματα. Να δοκιμάζει πράγματα ώσπου να ανακαλύψει το καλύτερο για εκείνον. Να απολαμβάνει τη ζωή ως το μεγαλύτερο θαύμα, γιατί αυτό είναι. «Just do it» και «Never give up» εκφράζουν απόλυτα την κοσμοθεωρία μου.

Ποια στοιχεία του χαρακτήρα των γονιών σου θαυμάζεις και σε έχουν επηρεάσει;

Η μητέρα μου και ο πατέρας μου είναι πρότυπα για μένα για διαφορετικούς λόγους. Η μητέρα μου έχει τη δίψα και τη φιλοδοξία να καταρρίπτει «κάστρα» και αντιξοότητες. Ποτέ δεν βαριέται και θέλει να βοηθήσει την κοινωνία από όποιο πόστο κι αν υπηρετεί. Και δουλεύει πολύ σκληρά. Πέρα από την αστυνομία, πάσχισε για δυο διπλώματα και αναμίχθηκε στην πολιτική. Ο πατέρας μου ενώ ήταν αρχηγός του Απόλλωνα έκανε ακόμα δυο δουλειές. Τον διακατέχει πάντα χαρά και αισιοδοξία και έχει τη σιγουριά και την πεποίθηση ότι όλα θα πάνε καλά.

Στις προσωπικές σου σχέσεις δυσκολευόσουν να γίνεις αποδεκτός;

Κοίταξε, εάν βρεθώ σε ένα κλαμπ και με δει ένα κορίτσι, ίσως της φανεί αποτρεπτική αποσπασματικά η εμφάνισή μου. Ενδέχεται κάποιος σαν εμένα να χάσει ευκαιρίες. Ξέρω όμως πως εάν μιλήσουμε μπορώ να την προσελκύσω διανοητικά και με την προσωπικότητά μου. Κάνω focus στα θετικά μου και ως τώρα δεν είχα ερωτικές απογοητεύσεις. Εάν χρειάζεται, εσύ είσαι που φτιάχνεις την εικόνα σου για πορευτείς.

Εχεις εγκατασταθεί στο Λονδίνο εδώ και 15 χρόνια και είσαι επιτυχημένος στο trading, έναν όρο που δεν είναι ευρύτερα διαδεδομένος. Πώς προέκυψε να επιλέξεις αυτό το επάγγελμα και τι ακριβώς απαιτεί από σένα;

Εφυγα για το μεταπτυχιακό μου στο Imperial, με τη φιλοδοξία για το κάτι παραπάνω, θα φοιτούσα άλλωστε στην κορυφαία σχολή του engineering σύμφωνα με τα rankings, οπότε ειδικεύθηκα σε όλες τις μορφές ενέργειας (π.χ. πετρέλαιο, άνθρακα, ανανεώσιμες πηγές) ενώ προσέγγισα το θέμα σφαιρικά και από τεχνοοικονομική άποψη. Αλλωστε, μετά και από τη συμβουλή του καθηγητή μου κ. Μπίρμπα είχα ήδη στρέψει την προσοχή μου στην ενέργεια και την κλιματική αλλαγή πριν ακόμα φθάσω στο Λονδίνο. Hμουν αποφασισμένος να ανακαλύψω τον κόσμο, να βρω τη δουλειά των ονείρων μου, να αποκτήσω μια ζωή με οικονομική άνεση. «Εβλεπα» από νωρίς τις ενεργειακές ανάγκες του οικοσυστήματος και διψούσα να αξιοποιήσω στην πράξη τις γνώσεις μου. Πρέπει να αντιληφθείς το πώς συνδέεται η ενέργεια με τον τρόπο ζωής και το βιοτικό επίπεδο διεθνώς, όσο αφορά στην κατανάλωσή της και το πώς θα ανατραπεί το αδιέξοδο που καταλήγει στην οικολογική καταστροφή με ένα σύνολο ενεργειών. Μελέτησα βέβαια τις προοπτικές σε βάθος. Η δουλειά μου ως trader ενέργειας είναι να παράγω χρήματα για την εταιρεία που εργάζομαι μέσα από τη βελτιστοποίηση των ενεργειακών ροών ανά πάσα στιγμή. Στόχος είναι η ισορροπία μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης, δηλαδή ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο, ώστε να μην οδηγούμαστε σε επικίνδυνους περιβαλλοντικά ρύπους. Ξέρω να προβλέπω και να υπολογίζω εγκαίρως τι θα συμβεί στο τοπίο αυτό για ένα μακρόχρονο διάστημα χρησιμοποιώντας ειδικά προγράμματα ενώ εξετάζω και τα συμβάντα στον κόσμο δηλαδή την επικαιρότητα- γεωπολιτικά, κοινωνικοπολιτικά κ.α. Είναι ένας συνδυασμός βασικής ανάλυσης και μακροανάλυσης ώστε να σχηματίζεις τη συνολική εικόνα. Απαιτείται εξυπνάδα, πάθος και ένστικτο πέρα από τη γνώση και την εμπειρία. Είναι σημαντικό να διαθέτεις κι ένα πολύτιμο προαίσθημα σε όλο αυτό. Θεωρώ πως πέρα από επιστήμη είναι και τέχνη να μπορείς να καταλάβεις εγκαίρως πως τα κομμάτια του παζλ θα αλλάξουν. Από πλευράς εργασιακού περιβάλλοντος είναι σαν να παίζεις βιντεοπαιχνίδι ενηλίκων.

Θα σκεφτόσουν ποτέ να μετακομίσεις κάπου αλλού, πιθανόν σε άλλη πρωτεύουσα του εξωτερικού ή να επιστρέψεις στην Ελλάδα;

Σήμερα εργάζομαι ως διευθυντής στη Macquirie Bank, την μεγαλύτερη τράπεζα της Αυστραλίας και κορυφαία στη διαχείριση υποδομών ενέργειας στον κόσμο. Καθημερινά θέλω να γίνομαι καλύτερος, είμαι πολύ φιλόδοξος και θέλω διαρκώς να προκαλούμαι εγκεφαλικά. Θα μπορούσες να με πεις άνετα workaholic και καριερίστα. Τη δουλειά μου την αγαπώ και τη θεωρώ την καλύτερη από όλες, αν και είμαι για 11 με 12 ώρες την ημέρα μπροστά σε έξι οθόνες ενώ ταυτόχρονα ενημερώνομαι ακατάπαυστα από εφημερίδες, market reports κ.α. Δεν θα σκεφτόμουν να πάω αλλού. Σε όλη την Ελλάδα ίσως να υπάρχουν μόλις τέσσερις- πέντε θέσεις αντίστοιχες, με το μισθό στο Λονδίνο μακράν πολλαπλάσιο. Επιπλέον, εδώ συναναστρέφεσαι με άτομα πολύ ανταγωνιστικά ώστε να θες διαρκώς να βελτιώνεσαι. Ξέρεις πως η επιτυχία δεν έχει ταβάνι και σου δίνονται συνέχεια ερεθίσματα να αναμετρηθείς με την τύχη, τη θέληση και το ταλέντο σου σε οικουμενικό σκηνικό. Και όλο αυτό είναι μεγάλο κίνητρο.

Απολαμβάνοντας το success story που εσύ δημιούργησες, θεωρείς πως η πραγματική ευτυχία κρύβεται πίσω από μια μεγάλη θέση και πρέπει να αποτελεί ύψιστη επιδίωξη στη ζωή; Το λέω γιατί όλο και συχνότερα πλέον βλέπουμε τέτοια μοντέλα να γκρεμίζονται.

Αποδέχομαι πως η ουσία της ζωής και οι επαγγελματικές επιδιώξεις δεν είναι μονόδρομος ούτε υπάρχουν ταμπέλες. Κάθε άνθρωπος ψάχνει κάτι διαφορετικό και αν δεν σου αρέσει η δουλειά σου γίνεσαι δυστυχισμένος. Όμως θα πρέπει να παραδεχθούμε πως το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας καταξιώνει το success story που περιέχει χρήματα, εξουσία και επικράτηση του ανώτερου. Εγώ ήμουν πολύ περίεργος και ανήσυχος, ήθελα να λύνω προβλήματα με το μυαλό μου και να αποκτήσω όλα τα παραπάνω. Πριν κατασταλάξω σε αυτή τη θέση, μου πήρε σχεδόν μια δεκαετία. Δούλεψα σαν μηχανικός και μετά στο consulting όπου έπαιρνα λίγα χρήματα, συν ότι βαρέθηκα συνειδητοποιώντας πως δεν αξιοποιώ τις δυνατότητές μου. Κάποτε σε ένα πάρτι που πήγα με την τότε σύντροφό μου, είδα πως οι φίλοι και συνάδελφοί της στον τραπεζικό κλάδο, ήταν πολύ πλούσιοι, με αστρονομικούς μισθούς και την ρώτησα γιατί να συμβαίνει αυτό ενώ εγώ είμαι πολύ πιο ευφυής. Εκείνη μου είπε «darling πρέπει να κάνεις trading». Ξέρω πως στην Ελλάδα ο όρος δεν είναι τόσο γνωστός και μεγαλώσαμε με το ιδανικό του γιατρού, του πολιτικού μηχανικού, του δικηγόρου, αλλά πλέον το trading είναι το σήμερα. Αγωνίστηκα να διαπρέψω και να καταξιωθώ σε αυτό, διάβασα πολύ, έκανα ειδικά μαθήματα, ακόμα και ψυχολογία, δεν άφησα κανένα περιθώριο στον εαυτό μου να μην τα καταφέρει.

Υπάρχουν φυσιογνωμίες στο διεθνές στερέωμα που ερεθίζουν το ενδιαφέρον σου;

Θα πω σίγουρα τον επενδυτή και hedge fund manager Ρέι Ντάλιο, εγκέφαλο της Bridgewaters Associates, μια μεγαλοφυία που προσέγγισε τη μεγάλη εικόνα μέσα από την ψυχολογία του κόσμου. Toν πασίγνωστο μεγαλοεπιχειρηματία, επενδυτή και έκτο πλουσιότερο άνθρωπο στη γη Γουόρεν Μπάφετ. Mελετώντας το έργο και τη διαδρομή τους αποκτάς αμφίβολα έμπνευση και μένεις έκθαμβος.

Μοιάζουν καθόλου οι Ελληνες με τους Βρετανούς ώστε να μπορείς ευκολότερα να φέρεις στα μέτρα σου τη διαμονή στο Λονδίνο;

Είναι τεράστια η διαφορά νοοτροπίας και κουλτούρας. Εμείς είμαστε πιο αισιόδοξοι, με τάση να εξιδανικεύουμε τα πράγματα ενώ οι Βρετανοί είναι κλειστοί και πολύ πιο συγκρατημένοι, δεν εκδηλώνουν εύκολα τον ενθουσιασμό τους. Εμείς λέμε π.χ. περάσαμε «τέλεια», εκείνοι «not bad». Είναι πολύ πιθανό να περάσεις ένα πεσιμιστικό διάστημα ώσπου να προσαρμοστείς και να καταλάβεις πως υπεροχή είναι να ταιριάζεις στην κουλτούρα της ομάδας αλλά και να αποδεχθείς πως πάντα θα υπάρχει κάποιος πιο επιτυχημένος από σένα. Κι εμένα μου κόστισε ο εγκλιματισμός. Δεν πρέπει να απογοητεύεσαι και να πτοείσαι αλλά να επιμένεις, αλλιώς το Λονδίνο μπορεί να αποδειχθεί πολύ σκληρή πόλη. Είναι επίσης δεδομένο πως δεν μπορεί να ζήσεις καλά χωρίς χρήματα. Είναι ένας καπιταλιστικός κόσμος με έντονο ταξικό χάσμα, όπως συμβαίνει σε μέρη της Αμερικής όπως π.χ. στο Σαν Φραντσίσκο και τη Νέα Υόρκη, την Κίνα, τη Βραζιλία. Μόνο στο Αμστερνταμ όπου έζησα τρία χρόνια διαπίστωσα πως η ανισότητες είναι μικρές, δεν υπάρχει τόση απόσταση στο life style και οι μισθοί δεν έχουν μεγάλες αποκλίσεις.

Πού κατοικείς ακριβώς και τι σου αρέσει να κάνεις εκτός δουλειάς στη βρετανική πρωτεύουσα;

Ζω στο Buttersea δίπλα στην Αμερικάνικη Πρεσβεία σε μια περιοχή που αναβαθμίζεται θεαματικά, μάλιστα αποτελεί ένα πολυσυζητημένο project- στοίχημα ευρωπαικής εμβέλειας η αναγέννηση αυτής της ζώνης, κοντά στη Sloane Square. Δουλεύω στο City και συνήθως όλη η μέρα μου είναι αφιερωμένη στο γραφείο. Μετά τις 7 μ.μ. ή θα πάω γυμναστήριο ή θα χαλαρώσω στο σπίτι. Πέμπτη- Παρασκευή βγαίνω βόλτα, για φαγητό ή διασκέδαση ενώ τα σαββατοκύριακα χαίρομαι τα πάρκα, κάνω ποδήλατο, πάω για brunch με φίλους κ.α Εδώ οι επιλογές στα εστιατόρια κάθε είδους είναι ατέλειωτες, μπορείς να κάνεις έντονο night life, να πας σε ποικίλα events, σε παραστάσεις, μουσεία, γκαλερί, παρουσιάσεις. Τα αεροπορικά ταξίδια του σαββατοκύριακου είναι πανεύκολα. Ολα αυτά βέβαια απευθύνονται σε ένα ανώτερο βιοτικό επίπεδο, το οποίο εάν κατορθώσεις να πετύχεις το ίδιο έχει συμβεί και στους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι.

Θα έλεγες πως είσαι επιρρεπής σε πιο εξεζητημένα υλικά αγαθά εφόσον μπορείς να τα κάνεις δικά σου;

Δεν κρύβω πως μου αρέσουν τα ωραία ρούχα, τα γρήγορα και ακριβά αυτοκίνητα, το καλό σπίτι και θέλω να μπορώ να πάω στο πριβέ κλαμπ που μου αρέσει. Δεν κάνω όμως σπατάλες ανούσιες. Δεν είμαι ο τύπος που θα επιδειχθώ ανοίγοντας σαμπάνιες. Επιδιώκω τις σοφές επενδύσεις που αποδίδουν σε βάθος χρόνου και θέλω να ζω όσο καλύτερα μπορώ εγώ και οι γύρω μου. Ένα road trip που έκανα στην Αμερική πρόσφατα ήταν εμπειρία ζωής. Ταξιδέψαμε από την Καλιφόρνια μέχρι τη Λίμνη Τάχο και το Μαλιμπού, πήγαμε και στο διάσημο φεστιβάλ Burning Man στη Νεβάδα που είναι πιο αρτίστικο και λιγότερο εμπορικό από το Coachella, απαιτώντας custom dress code. Κατέληξα πως μου αρέσει να βρίσκομαι εκεί σαν τουρίστας αλλά προτιμώ τη βάση μου στην Ευρώπη, που έχει πολιτισμό, ιστορία, αρχιτεκτονική και λιγότερο επιφανειακό attitude.

Ο γάμος συγκαταλέγεται στα σχέδιά σου;

Όταν προέρχεσαι από μια τόσο αγαπημένη οικογένεια όπως η δική μου είσαι προδιατεθειμένος να δημιουργήσεις και τη δική σου οικογένεια. Το θέλω σίγουρα και ανυπομονώ να ζήσω και αυτό το ταξίδι. Νομίζω νιώθεις ποια είναι η κατάλληλη στιγμή να το κάνεις, χωρίς πίεση, να έρθει δηλαδή φυσικά. Είμαι κοντά στο να το δω σαν προτεραιότητα και μεγάλη χαρά.

Ερχεσαι συχνά στα πάτρια εδάφη, τι σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα;

Eρχομαι στην Ελλάδα το καλοκαίρι γιατί μου λείπουν πολύ ο ήλιος και η θάλασσα όπως σε όλους τους Ελληνες, που ζουν στο εξωτερικό. Θέλω βέβαια καταρχήν να δω την οικογένειά μου, να ηρεμίσω, να κάνω detox, να γεμίσω τις μπαταρίες μου. Απολαμβάνω αφάνταστα τις διακοπές με ιστιοφόρο και τις ομορφιές των νησιών. Συναντιέμαι με τους φίλους μου καθώς έχω κολλητούς στην Πάτρα. Επισκέπτομαι την οικογένειά μου τα Χριστούγεννα αλλά φέτος όπως και πέρυσι θα προτιμήσω το Καρναβάλι που θεωρώ κάτι πιο ξεχωριστό, επειδή δεν υπάρχει κάτι τέτοιο αλλού, είναι μοναδικότητα της πόλης μας.

Διαβάστε ακόμη:

Καλαμάτα: Πυροβόλησαν 47χρονο στη μέση του δρόμου- ΦΩΤΟ

Ληστείες Πάτρα: "Δεν υπάρχουν στοιχεία για παραβάσεις πέραν του κοινού εγκλήματος" λέει ο Τάκης Θεοδωρικάκος

Θέλετε να γεράσετε καλά; Ποιο φρούτο πρέπει να τρώτε κάθε μέρα