Μια παλιά ιστορία
Πήρε το όνομά του απ’ τον θερινό κινηματογράφο «Έσπερο» που λειτουργούσε για περίπου 21 χρόνια στο σημείο, στο πάνω μέρος της πλατείας Γεωργίου.
Το θερινό σινεμά της πλατείας, ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 14/06/1945 και έκλεισε το Σεπτέμβριο του 1966. Βρισκόταν στη ταράτσα του κτηρίου που ήταν ιδιοκτησίας των αφών Κόλλα
Απ’ το 1945 έως το 1966 ο «Έσπερος» και το ισόγειο ζαχαροπλαστείο θεωρούνταν τόποι συνοικεσίων στην Πάτρα με κυρίαρχο το κατάστημα του Κόντου, του ζαχαροπλαστείου που άφησε εποχή για τα "ειδώματα" μεταξύ ζευγαριών.
Απέναντι απ’ τον «Έσπερο», εκεί που σήμερα είναι το κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, ήταν η οικία Νικολάου Θωμόπουλου, πατέρα του ιστορικού Στέφανου Θωμόπουλου.
«Εδώ, λοιπόν, στο κέντρο της πόλης, στην πλατεία Γεωργίου, αναδύεται η ζωή της αστικής πατραϊκής κοινωνίας, που ανέπτυξε το εμπόριο, εξασφάλισε ψυχαγωγία και διασκέδαση, εκφράστηκε πολιτικά», έγραφε το 2016, στο κείμενο του «Πόλεων Ψυχές και Μνήμες» ο ποιητής Διονύσης Καρατζάς.
Στο σημείο σώζονται το κτίριο του Εισαγωγικού Συλλόγου και οι τοξοστοιχίες με τις επιγραφές μόνο των καταστημάτων, πάνω από τα οποία υπήρχε ο Θερινός Κινηματογράφος.
Φωτό ανεβασμένες στο fb από την Αναστασία Αναστασοπούλου
Το Θρυλικό μαγαζί του Κόντου
(από το βιβλίο της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου,
Ιστορίες Εστίασης στην Πάτρα του 20ου αώνα)
Εκ των πλέον ξακουστών και των πλέον παλιών γαλακτοζαχαροπλαστείων της Πάτρας, το οποίο ταυτίστηκε με συναπαντήματα έχοντα στόχο την ευόδωση των εν εξελίξει ...προξενιών, ήταν αυτό του Σπύρου Κόντου στο πάνω μέρος της πλατείας Γεωργίου, επί της Κορίνθου, στον αριθμό 283 κάτω από τον Έσπερο.
Ο Κόντος, με καταγωγή από τη Βόρειο Ήπειρο, έμαθε την τέχνη από τον Γκιόλα στο γαλακτοπωλείο του οποίου μαθήτευσε.
Το μαγαζί του, που βρισκόταν δίπλα από το κατάστημα νεωτερισμών Γαλάνη και το καθαριστήριο «Το μαγικό» ταυτίστηκε για ολόκληρες γενιές με την οικογενειακή βόλτα της Κυριακής, με τις απίθανες σφολιάτες, με τους τραγανούς λουκουμάδες και, κυρίως, με τα ξακουστά ειδώματα καθώς εκεί γίνονταν συμπεθεριά και γνωριμίες από τα γύρω χωριά, ενώ στο μέσα χώρο δίνονταν ραντεβού από τα ζευγάρια της εποχής.
Τα μαρμάρινα τραπεζάκια του θα είχαν πολλά να διηγηθούν αν είχαν φωνή και αν βεβαίως είχαν γλιτώσει τις επιπτώσεις της κατεδάφισης.
Ο Κόντος, έφυγε από τη ζωή νωρίς, το 1963 και το μαγαζί του ανέλαβε στην αρχή η γυναίκα του και μετέπειτα, το 1969, ένα γκαρσόνι του, ο Σωτήρης Συρεγγέλας.
«Το μαγαζί του Κόντου πρέπει να ήταν πάρα πολύ παλιό» λέει ο γαμπρός του Σωτήρη Συρεγγέλα Ηλίας Χαντζής. «Ο πεθερός μου, γεννημένος το 1926, πήγε εκεί για δουλειά 13 χρονών και το γαλακτοζαχαροπλαστείο ήταν ήδη εν λειτουργία».
Στου Κόντου, συναντήθηκαν επιφανείς Πατρινοί και κάτοικοι της περιφέρειας που έρχονταν στην πόλη για τις δουλειές τους καθώς βρισκόταν στο πλέον κεντρικό σημείο της πόλης, βρέθηκαν οικογένειες για να απολαύσουν τις κρέμες και τα γλυκά του του ένα απόγευμα Κυριακής, και έδωσαν μάχες αμέτρητοι πιτσιρικάδες για να κόψουν τη λαχταριστή σφολιάτα του με το μαχαίρι και το πηρούνι, χωρίς αυτή να «εκτοξευτεί» από το πιάτο αφήνοντάς τους στα κρύα του λουτρού.
Τον Μάιο του 1985 τα μαγαζιά κάτω από τον «Έσπερο», μαζί τους και ο Κόντος, έβαλαν λουκέτο και μετά γκρεμίστηκαν. Σήμερα στο χώρο δεσπόζει μόνο η ταμπέλα, απομεινάρι μιας εποχής που έφυγε ανεπιστρεπτί, «καταπίνοντας» ένα κομμάτι της νιότης της πόλης.
Ο Σωτήρης Συρεγγέλας ανέλαβε το μαγαζί το 1969. (Φωτό αρχείο Νίκου Χαντζή).
Από το εσωτερικό του καταστήματος ((Φωτό αρχείο Νίκου Χαντζή).
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
