Πάτρα: Άρεσε στους σινεφίλ το "βουνίσιο", ανθρώπινο φιλμ πάνω στη δύναμη της ανδρικής φιλίας "Τα Οχτώ Βουνά"

Τυχεροί οι σινεφίλ που πήγαν στις δύο προβολές της Κινηματογραφικής Λέσχης Πάτρας το βράδυ της Δευτέρας 3 Απριλίου 2023 καθώς είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μία εξαιρετική φετινής παραγωγής Ιταλική ταινία που βγήκε μάλιστα στις Αθηναϊκές αίθουσες μόλις την περασμένη Πέμπτη σε διανομή της One from the Heart.

Ο λόγος για το Ιταλικό φιλμ συμπαραγωγή με το Βέλγιο, «Τα Οχτώ Βουνά» σε σκηνοθεσία και σενάριο των Φέλιξ Βαν Γκρόνινγκεν και Σάρλοτ Βαντερμίς που είναι ζευγάρι στη ζωή. Το φιλμ βραβευμένο πέρυσι στις Κάννες δίχως να κρύβει την λογοτεχνική του καταγωγή καθώς το σενάριο ήταν βασισμένο στο μυθιστόρημα του Πάολο Κονιέττι που πρωτοκυκλοφόρησε και αγαπήθηκε το 2017 και έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη, παρά τη μεγάλη διάρκεια του που άγγιξε τις σχεδόν δυόμιση ώρες, χάρισε στο θεατή κάτι από την αγνότητα και άγρια ομορφιά των ψηλών βουνών όπου εκτυλίσσεται το κυριότερο μέρος της ταινίας. Πράγματι ο πολύ ανθρώπινος και ζωντανός τρόπος που αποτυπώνεται από τον κινηματογραφικό φακό η βουνίσια φύση και περιβάλλον στην ταινία, την καθιστούν εξίσου «πρωταγωνίστρια» πλάι στους δύο βασικούς ήρωες, τους αλλοτινούς πιτσιρικάδες Πιέτρο από το Τορίνο που τα καλοκαίρια πηγαίνει με την οικογένεια του στο σπίτι στο βουνό, και Μπρούνο, ένα αγνό χωριατόπαιδο, μεγαλωμένο στα ορεινά λιβάδια και στις βουνοκορφές μαζί με τα ζώα του όπως τις αγελάδες και τα αγριοκάτσικα.

Ανάμεσα στα δύο παιδιά που έχουν μεγαλώσει διαφορετικά, γεννιέται μία φιλία και παρότι στην πορεία οι δυο τους θα χαθούν, μετά το θάνατο του πατέρα του Πιέτρο και την υπόσχεση να ξαναχτιστεί ένα πέτρινο σπίτι ψηλά κοντά στην απάτητη βουνοκορφή που ήθελε ο πατέρας του, οι δύο ενήλικοι πια φίλοι θα αρχίσουν να χτίζουν το σπίτι αυτό συμβολίζοντας το ξαναχτίσιμο της δικιάς τους παιδικής, νεανικής φιλίας. Ο τρόπος και η ματιά που ο Φέλιξ Βαν Γκρόνινγκεν μας δείχνει το δέσιμο αυτών των δύο ανδρών, κι ας λέει με συγκλονιστική ειλικρίνεια ο Πιέτρο πως νιώθει στα 30 του να είναι κάπου ανάμεσα στο παιδί και τον ενήλικα, είναι συγκινητικός.

Ένα τρυφερό αγκάλιασμα προς το τέλος και πριν την τραγική «καταιγίδα» που προμηνύεται, δείχνει πως αυτή η φιλία είχε ριζώσει για τα καλά όπως ένα πευκάκι που άντεξε εκεί ψηλά τους αέρηδες, τα χιόνια και παρέμεινε στη γη να χαρίζει την καταπράσινη παρουσία του στο ορεινό, μαγευτικό τοπίο.