Μπέτυ Μπαζιάνα: Στο πλευρό του Τσίπρα από τα μαθητικά χρόνια μέχρι την παραίτηση

Η σύντροφος του απερχόμενου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι πάντα δίπλα του, στις δύσκολες και στις ευχάριστες στιγμές της πολιτικής του διαδρομής

Μπορεί η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα για την απομάκρυνση του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να θεωρήθηκε για άλλους ξαφνική και για άλλους αναμενόμενη, μετά και τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών της 25ης Ιουνίου, ωστόσο για τον ίδιο και την σύντροφο του Μπέτυ Μπαζιάνα ήταν απλά μια στιγμή στον ιστορικό κύκλο ενός κόμματος, όπως τον χαρακτήρισε, που ο ίδιος άνοιξε κι έκλεισε.

Σε αυτόν τον κύκλο είχε αναφερθεί σε παλαιότερη συνέντευξη της και η σύζυγος του και μάλιστα σε δηλώσεις που είχε θυμηθεί το γαλλικό περιοδικό Paris Match όταν την φιλοξένησε σε δημοσίευμα του το 2015: «Νομίζω πως το πάει όσο πιο μακριά μπορεί, χωρίς να βάλει νερό στο κρασί του. Στην Αριστερά, η εξουσία είναι η ευθύνη... Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί γιατί κάποτε η εξουσία μπορεί να τελειώσει».

Με ύφος αυστηρό και απολογητικό ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασε τις απόψεις του και κυρίως τους λόγους που τον οδήγησαν στην απόφαση να παραιτηθεί από την προεδρία του κόμματος και μάλιστα χωρίς επιστροφή, καθώς δήλωσε πως δεν θα είναι ξανά υποψήφιος.

Ένα ύφος που κράτησε ο Αλέξης Τσίπρας καθ όλη την διάρκεια της παραμονής του στο Ζάππειο Μέγαρο και άλλαξε μόνο όταν επιβιβάστηκε στο υπηρεσιακό του αυτοκίνητο και στην εικόνα της χαμογελαστής «Κόκκινης Μπέτυς», όπως είχε χαρακτηρίσει την σύντροφο του σύσσωμος ο ξένος τύπος, κατά την πρωθυπουργία του.

Ένα χαμόγελο πίστης και αφοσίωσης το οποίο λειτουργεί σαν «αγχολυτικό χάπι» στη ζωή του Αλέξη Τσίπρα και όχι άδικα, αφού το ζευγάρι ζει μια μεγάλη αγάπη από τα μαθητικά του χρόνια.

Ήταν αυτό το ίδιο χαμόγελο με το οποίο συστήθηκε στον Ελληνικό λαό η Μπέτυ Μπαζιάνα και ως σύζυγος πρωθυπουργού τον Φεβρουάριο του 2015, όταν παρακολουθούσε από τα θεωρεία της Βουλής την ορκωμοσία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι τυχαίο που η σύζυγος του τότε πρωθυπουργού τράβηξε ακόμα και το ενδιαφέρον Γαλλικού περιοδικού Paris Match, το οποίο την φιλοξένησε στο πρωτοσέλιδο του με τον τίτλο «Μπέτυ, η Σιδηρά Κυρία του Τσίπρα».

Η δημοσιογράφος Marie-Pierre Gröndahl που υπέγραφε τότε το θέμα, προκειμένου να συστήσει στους αναγνώστες του περιοδικό την Μπέτυ Μπαζιάνα, είχε ξεκινήσει το άρθρο χρησιμοποιώντας τα όσα είχε πει για εκείνη ο Έλληνας πρωθυπουργός στον Γάλλο Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ: «Αν υποκύψω στις απαιτήσεις των δανειστών, η γυναίκα μου θα με παρατήσει. Δεν τολμώ να την απογοητεύσω, δεδομένου ότι είναι πιο αριστερή από εμένα».

Αμέσως μετά η αρθρογράφος έγραφε για εκείνη:

«Αυτή η όμορφη μελαχρινή, μια μηχανολόγος μηχανικός και μητέρα δυο αγοριών, αποφεύγει την έκθεση στη δημοσιότητα και αφήνει τον Αλέξη, τον εφηβικό της έρωτα, να παίρνει πάνω του όλα τα φώτα» επισημαίνει το Paris Match και προσθέτει:

«Οι φίλοι της την περιγράφουν ως μία γυναίκα μαχητική, αποφασιστική και δυναμική. Πάντα μαζί με τον Αλέξη, χωρίς να έχουν παντρευτεί και βαθιά άθεοι επέλεξαν το σύμφωνο συμβίωσης. Μένουν στον έβδομο όροφο μιας πολυκατοικίας στην Κυψέλη. Όχι γραβάτα για εκείνον, όχι μέικ-απ για εκείνη και όχι φανταχτερά φορέματα. Οι δύο γιοι τους, ο Φοίβος Παύλος και ο Ορφέας-Ερνέστο (από τον Τσε Γκεβάρα, είδωλο του Α. Τσίπρα), δεν έχουν βαπτιστεί».

Σχετικά με την γνωριμία του ζεύγους, το γαλλικό περιοδικό ανέφερε : «Ο Αλέξης και η Περιστέρα γνωρίστηκαν στο σχολείο των Αμπελοκήπων όπου φοιτούσαν το 1987. Ήταν 13 ετών. Εκείνος με μακριά μαλλιά, όμορφος, προερχόμενος από μεσοαστική οικογένεια, ήταν παθιασμένος με το βόλεϊ και το ποδόσφαιρο. Ο Τσίπρας είναι οπαδός του Παναθηναϊκού, το γήπεδο του οποίου είναι πολύ κοντά στο σπίτι όπου μεγάλωσε. Η Περιστέρα ήταν ήδη ενταγμένη στο ΚΚΕ. Όταν εκείνος τραυματίστηκε και έπρεπε να εγκαταλείψει το βόλεϊ, εκείνη τού πρότεινε να την ακολουθήσει στο ΚΚΕ. Το 1990 οι δύο ερωτευμένοι νέοι έδιναν το 'παρών' στις μαθητικές κινητοποιήσεις».

Τέλος, το αφιέρωμα του Paris Match έκανε αναφορά και σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της Περιστέρας η οποία είχε πει για τον Αλέξη Τσίπρα: «Νομίζω πως το πάει όσο πιο μακριά μπορεί, χωρίς να βάλει νερό στο κρασί του. Στην Αριστερά, η εξουσία είναι η ευθύνη... Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί γιατί κάποτε η εξουσία μπορεί να τελειώσει».