Καλλιστεία παιδιών: Πού καταλήγουν οι ανήλικες εστεμμένες της trash αμερικανικής τηλεόρασης;

Και ενώ οι δημοσιογραφικές έρευνες ουκ ολίγες φορές έχουν στηλιτεύσει τις πρακτικές και τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονται νήπια ή/και μωρά λίγων μηνών ακόμη προκειμένου να αποσπάσουν κάποιον τίτλο ομορφιάς, σπανίως προκύπτει κάποια καταγραφή ή κάποια μαρτυρία για το πώς ακριβώς συνέχισαν στη ζωή τους κορίτσια που έζησαν για χρόνια μέσα σ' αυτή την ανατριχιαστική εμπειρία.

Ατέλειωτες ώρες πασαρέλας και πρόβας για πόδια που ακόμη δεν έχουν μάθει να περπατούν, αλλά πρέπει να το κάνουν πάνω σε ψηλά τακούνια και στενά –σχεδόν ανάρμοστα για την ηλικία ρούχα-, ατέλειωτες ώρες στον οδοντίατρο για πρόσθετα ψεύτικα δόντια, για σολάριουμ, για hair styling, ατέλειωτο πουσάρισμα για τελειότητα σε ψυχές που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε μόνο να παίζουν, να κοιμούνται, να τρώνε σωστά και να νιώθουν ότι τις αγαπούν.

Πού, όμως, βρίσκονται σήμερα κάποια από αυτά τα κορίτσια – άλογα κούρσας που έκαναν γονείς και παππούδες πλούσιους μέσα από αυτή την κούραση και τελικά την οριστική απώλεια της παιδικής τους ηλικίας;

Η Breedwell σταμάτησε νωρίς. Ή τουλάχιστον σταμάτησε όταν το ζήτησε από τους γονείς της, λέγοντας τους ότι κουράστηκε. Μέχρι τότε είχε βγάλει αρκετά χρήματα, ώστε να εξασφαλίσει καλές ενήλικες σπουδές στο κολέγιο Bailor και να απομακρυνθεί –σχεδόν ακαριαία- από τον κόσμο της πλαστικής ομορφιάς, στον οποίο την έβαλαν, χωρίς ποτέ να ρωτήσουν τη γνώμη της.

Στα 28 της σήμερα –και ενώ πλέον εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα- είναι από τις κυριότερες πολέμιες των παιδικών καλλιστείων, τονίζοντας ότι κανένα παιδί δεν πρέπει να εξαναγκάζεται σε κάτι τέτοιο. Η ίδια μάλιστα δεν διστάζει να κατηγορήσει ευθέως τη μητέρα της για το ότι την έσπρωξε σε αυτόν τον κόσμο σε μια ηλικία που η ίδια ήθελε απλώς να παίζει με τους φίλους της και σίγουρα όχι να κάθεται ακίνητη σε έναν θάλαμο σολάριουμ για να αποκτήσει χρώμα καλλιστείων....

«Από τότε που ήμουν 3 ετών η μητέρα μου με πίεζε να είμαι τέλεια. Σίγουρα, όμως, δεν θα μπορούσα να ικανοποιώ τις δικές της ανικανοποίητες επιθυμίες για πάντα. Όταν ήμουν 5 ήθελα απλώς να παίζω με φίλους και να ψάχνω για σκουλήκια παίζοντας στη λάσπη.

»Ήμουν αγοροκόριτσο και ήθελαν να με κάνουν πριγκίπισσα. Αλλά εγώ σίγουρα δεν ήθελα να υποφέρω και να ξεσπάω σε κλάματα κάθε φορά κάποιος προσπαθούσε να μου βάλει μάσκαρα στα μάτια και να με αναγκάζει να χαμογελάω με το ζόρι για όση περισσότερη ώρα γινόταν. Ήμουν παιδί. Καμιά μητέρα δεν πρέπει να το κάνει αυτό στο παιδί της».

Από την άλλη, η τότε αντίπαλός της, η επίσης 28χρονη Asia Mansure, δεν απομακρύνθηκε ποτέ από την (υπο)κουλτούρα των παιδικών καλλιστείων.

 Στην ενήλικη ζωή της συνέχισε να διεκδικεί τίτλους ομορφιάς από αμερικανική πολιτεία σε αμερικανική πολιτεία, να εκπαιδεύει η ίδια παιδάκια που προετοιμάζονταν για τέτοια ταλαιπωρία, να επενδύει χρόνο και χρήμα σε φορέματα, παπούτσια, κοσμήματα, πρόσθετα μαλλιά και νύχια, κόστη που για κάθε συμμετοχή σε διαγωνισμό μπορούν να ξεπεράσουν τα 20.000 δολάρια, αλλά μπορεί να ανταμείψουν τη διεκδικήτρια με ακόμη περισσότερα χρήματα, ακριβά αμάξια και ταξίδια σε μέρη εξωτικά, ανάλογα πάντα με τα έπαθλα του κάθε διαγωνισμού.

Η Mansure σε αντίθεση με την κάπως πιο εύπορη οικονομικά οικογένεια της Breedwell κατάγεται από πολυμελή οικογένεια, που επιπροσθέτως εγκαταλείφθηκε από τον πατέρα, όταν η Asia ήταν ακόμη πολύ μικρή. Η συμμετοχή της σε διαγωνισμούς ομορφιάς εξασφάλιζε την οικονομική άνεση της οικογένειας μέχρι και πριν από λίγα χρόνια που εξακολουθούσε να κυνηγά το αμερικανικό όνειρο.

Θα περίμενε κανείς πολύ περισσότερο δράμα στις ζωές αυτών των κοριτσιών, ωστόσο οι καπιταλιστικές δομές αυτής της αμερικανικής trash επιχειρηματικότητας μάλλον επιτάσσουν συγκεκριμένη κερδοφόρα πορεία, με παρόμοιο μοτίβο.

Με την είσοδο των social media τα περισσότερα από αυτά τα κορίτσια καταλήγουν σε συγκεκριμένους δρόμους. Από τσιρλίντερς στο κολέγιο, στις παρυφές της βιομηχανίας του θεάματος –των καλλιστείων, του κινηματογράφου, της τηλεόρασης- και μετά στην παραγωγική διαδικασία με δικές τους σειρές ρούχων, καλλυντικών, κοσμημάτων. Τα οποία, φυσικά, προωθούνται μέσω των social media.

 Για παράδειγμα, η Eden Wood, ένα από τα κορίτσια που έκαναν «καριέρα» μέσω του τηλεοπτικού προγράμματος "Toddlers and Tiaras", σήμερα εργάζεται ως μοντέλο, ενώ παράλληλα σπουδάζει,

Η επίσης γνωστή από το show Madison Berg πριν από λίγο καιρό στέφθηκε Μις Μισισιπής και σκοπεύει να διεκδικήσει τον τίτλο «Μις Αμερική», ενώ η Isabella Barret –άλλη ανήλικη δόξα του show- διοικεί ήδη δύο δικές της επιχειρήσεις με ρούχα και κοσμήματα, αξίας 2 εκ. δολαρίων με μάνατζερ τη μητέρα της....

Η ίδια θεωρεί ότι η κόρη της είναι η μαγιά για την επόμενη γενιά νέων επιχειρηματιών που θα βγάζουν εκατομμύρια με το πάτημα ενός κουμπιού.

Σε κάθε περίπτωση, το θέμα είναι να συνεχίσουν να βγαίνουν χρήματα. Τώρα το αν αυτά θα προέρχονται από το μόντελινγκ, το τραγούδι, ή από τα πρώην νήπια – νυν influencers στη βιομηχανία της μόδας και της ομορφιάς, αυτό είναι μάλλον αδιάφορο...

Με στοιχεία από BBC.com, DailyMail.com, Fortune.com

Ειδήσεις Τώρα

"Εφιάλτης" η ανανέωση του μισθωτηρίου συμβολαίου για χιλιάδες ενοικιαστές- Στην Πάτρα η δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση στη χώρα

Πάτρα- Έκκληση για βοήθεια για τον μικρό Διονύση που πάσχει από καρκίνο στο μάτι και πρέπει να χειρουργηθεί στη Γερμανία

Κορωνοϊός: Αυτά είναι τα συμπτώματα της παραλλαγής «Eris»