Αχαΐα: «Φέτος δε θα μείνει ελιά που να μη μαζευτεί»- Η τιμή του λαδιού οδηγεί οικογένειες πίσω στο «ξεχασμένο» χωράφι

«Δε θα μείνει ελιά που να μη μαζευτεί φέτος λόγω της υψηλής τιμής του λαδιού» λένε οι επαγγελματίες που ασχολούνται με την ελαιοπαραγωγή.

Εδώ και μήνες γίνεται λόγος για το λάδι που θα κοστίζει «χρυσό» για τα ελληνικά νοικοκυριά με όσους έχουν έστω και λίγες ρίζες ελιές σε κάποιο κτήμα να αποφασίζουν να τις μαζέψουν, ακόμα κι αν είχαν να το κάνουν χρόνια, έτσι ώστε να εξασφαλίσουν το λάδι τους.

Όπως αναφέρει μιλώντας στο thebest.gr ο πρόεδρος του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας στο παράρτημα Πελοποννήσου και δυτικής Στερεάς Ελλάδας, Αναστάσιος Τσάκωνας, «η τιμή του λαδιού όπως ξέρουμε είναι υψηλή και όλα δείχνουν ότι περνώντας οι μέρες και με τις νέες συγκομιδές το λάδι θα φεύγει από τον παραγωγό στα 8 ευρώ το κιλό. Πιο πιθανό βλέπω να πάει προς τα 9 ευρώ παρά προς τα 7 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι ο καταναλωτής θα το βρει στο ράφι με 15 ευρώ το λίτρο. Ωστόσο σε ένα μήνα θα έχουν βγει αρκετές ποσότητες λαδιού. Η  αγορά θα δείξει πώς θα ρυθμιστεί η τιμή του. Μέχρι τότε κανείς δε μπορεί να πει με σιγουριά».

Όπως εξηγεί ο κ. Τσάκωνας μεγάλο πρόβλημα για τους ελαιοπαραγωγούς ήταν η ακαρπία. «Τα πράγματα ήταν χειρότερα από αυτό που υπολογίζαμε. Οι βροχές, τα έντομα και οι ασθένειες δημιούργησαν πρόβλημα στην παραγωγή. Ο δάκος και το γλοιοσπόριο που είναι μία από τις σοβαρότερες μυκητολογικές ασθένειες που προσβάλλουν την ελιά έκαναν έντονα την εμφάνισή τους και επιβάρυναν την ακαρπία που είχαμε να αντιμετωπίσουμε».

Όπως επισημαίνει ο κ. Τσάκωνας, «αν και φέτος υπάρχει το πρόβλημα της έλλειψης εργατών γης, η κατάσταση οδηγεί τους παραγωγούς να μαζέψουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τις ελιές».

«Στροφή» στο ξεχασμένο χωράφι με τις ελιές

Όπως αναφέρει ο κ. Τσάκωνας, «φέτος δε θα μείνει καμία ελιά που να μη μαζευτεί. Όσοι έχουν κάποιο χωράφι, έστω και με λίγες ρίζες, έχουν αποφασίσει να το μαζέψουν έτσι ώστε να έχουν λάδι στο σπίτι τους. Αυτή είναι η τάση που βλέπω.

Παρατηρείται μάλιστα ότι ολόκληρες οικογένειες επιστρέφουν στο χωράφι και δουλεύουν μαζί για να μαζέψουν τις ελιές όπως γινόταν τη δεκαετία του ’80. Για να μπορέσει κανείς να μαζέψει ελιές θα πρέπει να καλύψει καλλιεργητικά έξοδα, να κάνει κλαδέματα, φρεζαρίσματα, ψεκασμούς και να προχωρήσει τελικά στη συγκομιδή. Παρά τον κόπο πρόκειται για μία λύση που ίσως βοηθήσει να εξοικονομηθούν κάποια χρήματα κι έτσι όσοι έχουν ελιές, παίρνουν την απόφαση».