Οι επιδόσεις του Σπύρου Ανδριόπουλου σπάνε τα ρεκόρ αντοχής

Κοιτάζεις τον πίνακα με τα πανελλήνια ρεκόρ και συνειδητοποιείς ότι κάποια από αυτά περνούν σιγά-σιγά στη λήθη.

Όπως αυτό των 3.000 μέτρων στιπλ, των 10.000 μέτρων και του Μαραθωνίου των ανδρών.
Στη δεκαετία του '80 σημειώθηκαν όλα. Το 1983 από τον Κύπριο Φίλιππο Φιλίππου το πρώτο – παρακαταθήκη στον ελληνικό στίβο λίγο πριν από το διαχωρισμό των ομοσπονδιών. Το 1987 και το 1988 αντίστοιχα, τα δύο επόμενα από τον Σπύρο Ανδριόπουλο. Δύο γενιές αθλητών και κανείς τους δεν κατάφερε να τα ξεριζώσει. Και όσο περνούν τα χρόνια, οι ρίζες τους γίνονται βαθύτερες.
Σε λίγες μέρες, στο Αυθεντικό Μαραθώνιο, θα γίνει άλλη μια νέα απόπειρα να πέσει το 2:12.04 που βαστάει από τις 9 Οκτωβρίου 1988 και καταγράφηκε στη διαδρομή των ρεκόρ, στο Βερολίνο. Τριάντα πέντε χρόνια και οι σελίδες στο ημερολόγιο εξακολουθούν να γυρνούν...
Οι ελπίδες για μια νέα πανελλήνια επίδοση στις 12 Νοέμβρη στο Μαραθώνιο της Αθήνας είναι απειροελάχιστες – λόγω και της δυσκολίας της διαδρομής-, η συγκυρία όμως μάς έβαλε στη διαδικασία να αναζητήσουμε τον Σπύρο Ανδριόπουλο, για να μας δώσει τη δική του ερμηνεία για το ακατάρριπτο των επιδόσεών του και να μοιραστεί με τους φίλους του στίβου τη διαδρομή της ζωή του, τα ρεκόρ, τις επιτυχίες και το θητεία του στο στρατιωτικό αθλητισμό.
Η ιστορία μας ξεκινά τις αρχές τις δεκαετίας του '70, στις γειτονιές της Πάτρας...
«Ξεκίνησα αθλητισμό... κατά λάθος, όταν ο γυμναστής μάς ζήτησε να δηλώσουμε συμμετοχή στο σχολικό ανώμαλο δρόμο. Δύο χρόνια αργότερα, στη Γ' Λυκείου, είχα την ευτυχία να έχω γυμναστή τον Βασίλη Σεβαστή. Με ενέπνευσε να ασχοληθώ σοβαρά με το στίβο, με τον πρωταθλητισμό.
Ήρθα στην Αθήνα και εντάχθηκα, μαζί με όλους τους μεγάλους πρωταθλητές της εποχής, στο γκρουπ του Μιχάλι Ιγκλόι, έναν προπονητή που μεγαλούργησε στις δεκαετίες του '50 και του '60, εφαρμόζοντας πρωτοποριακές μεθόδους, όπως η διαλειμματική προπόνηση.Βρέθηκε στην Ελλάδα και έμεινε για περισσότερα από είκοσι χρόνια, μέχρι τα 75 του, όταν πια ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να αποσυρθεί. Μετά πέρασα στον Σπήλιο Ζαχαρόπουλο μέχρι το 1998, όταν τερμάτισα την καριέρα μου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης».

Περισσότερα στο sportin.gr