Βασίλης Γεωργίου: Η ονειρώδης φωνή της "Βέμπο του μπάσκετ"

Εάν αυτό που μού συνέβη χθες το απόγευμα δεν είναι ο ορισμός της τηλεπάθειας –και μάλιστα της μακάβριας τηλεπάθειας- τότε προφανώς οι λέξεις και οι έννοιες έχουν χάσει τη σημασία τους...
Χάζευα στην τηλεόραση ένα ντοκιμαντέρ που είχε παραγάγει η NOVA το 2018 με αφορμές τη συμπλήρωση 50 ετών από τον θρίαμβο της ΑΕΚ στο Κύπελλο Κυπελλούχων και τη διεξαγωγή του Final 4 του Basketball Champions League στο OAKA...
Την ώρα λοιπόν που έβλεπα πότε τον Λάκη Τσάβα και πότε τον Βασίλη Γεωργίου να μιλούν στον Δημήτρη Καρύδα άρχισε να βαράει επιμόνως το κινητό μου ...
Τι γύρευαν ο Γιώργος Αναστασόπουλος και ο Παναγιώτης Αντωνόπουλος, καλοί συνάδελφοι και φίλοι από την Πάτρα;

Το πένθος μας για τη «Βέμπο»
Όταν απάντησα στις κλήσεις, σοκαρίστηκα: ο Βασίλης Γεωργίου είχε φύγει από τη ζωή, την ώρα που τον έβλεπα ολοζώντανο στο ντοκιμαντέρ...

Έφυγε και αναγκάζει το μπάσκετ να ξαναφορέσει μαύρα και να πενθεί για τρίτη φορά μέσα σε έναν μήνα, μετά τον θρήνο μας για τον Γιάννη Ιωαννίδη και τον Πάρη Καλημερίδη, ο καθείς τους εφ’ ω ετάχθη...

Πάει λοιπόν και η «Σοφία Βέμπο» του ελληνικού μπάσκετ, όπως τον είχε βαφτίσει ο Συρίγος...

Παρεμπιπτόντως οι δυο τους ήταν αυτοί που έβαλαν το μπασκετάκι στα σπίτια όλης της Ελλάδας και γι’ αυτό πρέπει να τους μνημονεύουμε και να τους ευγνωμονούμε εις το διηνεκές: ο μεν Γεωργίου από το ραδιόφωνο, ο δε Συρίγος από την τηλεόραση.
Για να αποτίνουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ, μαζί με όλα τα πρεπά, ασφαλώς υπάρχει και ένας τρίτος πυλώνας: ο Φαίδων Κωνστνατουδάκης που πήρε τη σκυτάλη από τον Βαγγέλη Φουντουκίδη και τον Αρη Μελισσινό και το έβαλε στα σπίτια μας με τη φοβερή, τρομερή και λεξιπλαστική γραφίδα του στο «Φως των Σπορ».

Περισσότερα στο sportin.gr