Όσοι δεν δέχονται επισκέψεις από συγγενείς και φίλους έχουν αυξημένο κίνδυνο να πεθάνουν πρόωρα

Όχι μόνο την ψυχική υγεία αλλά και την ίδια τη ζωή ενός ανθρώπου μπορεί να απειλήσει η απουσία επισκέψεων από φίλους ή συγγενείς.

Ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από περισσότερους από 450.000 ενήλικες από τη βρετανική βάση δεδομένων υγείας «UK Biobank» για να διερευνήσουν τη συσχέτιση μεταξύ της θνησιμότητας και πέντε τύπων κοινωνικής αλληλεπίδρασης, μεταξύ αυτών και οι επισκέψεις από συγγενείς και φίλους.

Οι συμμετέχοντες είχαν μέση ηλικία 56,5 έτη και συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο με ερωτήσεις για το πόσο συχνά μπορούσαν να εμπιστευτούν κάποιον κοντινό τους άνθρωπο και πόσο συχνά ένιωθαν μοναξιά (υποκειμενικές μετρήσεις), πόσο συχνά τους επισκέπτονταν φίλοι και συγγενείς, πόσο συχνά συμμετείχαν σε εβδομαδιαία ομαδική δραστηριότητα και αν ζούσαν μόνοι τους (αντικειμενικές μετρήσεις).

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι και οι πέντε τύποι κοινωνικής αλληλεπίδρασης συνδέονται με μεγαλύτερη θνησιμότητα. Συνολικά, η αυξημένη θνησιμότητα σχετιζόταν εντονότερα με τα χαμηλά επίπεδα των αντικειμενικών μετρήσεων κοινωνικής αλληλεπίδρασης σε σύγκριση με τα χαμηλά επίπεδα των υποκειμενικών μετρήσεων.

Αυξημένος κίνδυνος ακόμα και κατά 40%
Η ισχυρότερη συσχέτιση αφορούσε σε άτομα που δεν τους επισκέπτονταν ποτέ φίλοι ή συγγενείς και διέτρεχαν 39% αυξημένο κίνδυνο θανάτου. Οι συμμετέχοντες που δέχονταν επισκέψεις φίλων ή συγγενών σε τουλάχιστον μηνιαία βάση είχαν σημαντικά χαμηλότερο σχετιζόμενο κίνδυνο θνησιμότητας, γεγονός που υποδηλώνει ότι υπήρχε ενδεχομένως προστατευτική επίδραση από αυτή την κοινωνική αλληλεπίδραση. Την ίδια ώρα, εντοπίστηκε ότι δεν παρατηρήθηκε όφελος από τη συμμετοχή σε εβδομαδιαίες ομαδικές δραστηριότητες σε συμμετέχοντες που δεν είχαν ποτέ επισκέψεις από φίλους ή συγγενείς.

Οι συγγραφείς υπογραμμίζουν ότι περαιτέρω έρευνα θα μπορούσε να διερευνήσει τις επιδράσεις άλλων τύπων κοινωνικής αλληλεπίδρασης στη θνησιμότητα. Επιπλέον, επισημαίνουν ότι τα ευρήματά τους θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στον εντοπισμό των ασθενών που διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο θανάτου λόγω κοινωνικών παραγόντων και στην ανάπτυξη αποτελεσματικότερων παρεμβάσεων για την καταπολέμηση του κινδύνου αυτού.