Τι μου είχε πει ο Σπύρος Φωκάς, ο πατρινός του Χόλιγουντ και της Τσινετσιτά, σε μεγάλη προσωπική συνέντευξη το 2008
Hρθε ντυμένος total black. Διατηρούσε ακόμα αυτή την περήφανη κορμοστασιά αν και ασπρομάλλης. Και το ανδροπρεπές φέρσιμο παλαιάς κοπής.
Μιλήσαμε το 2008 στη «Λυκόβρυση» στο Κολωνάκι, για τα χρόνια που ήταν ο ακαταμάχητος ζεν πρεμιέ καρδιοκατακτητής (και ωραιότερος όλων κατά την άποψή μας). Όταν έπαιζε στο αριστούργημα του Λουκίνο Βισκόντι το 1960, «Ο Ρόκο και τα αδέρφια του» με τους Αλέν Ντελόν, Κατίνα Παξινού, Κλαούντια Καρντινάλε και μετέπειτα στο «Διαμάντι του Νείλου» πλάι στον Πίτερ Ο Τούλ και την Κάθλιν Τέρνερ, αλλά και στο «Ράμπο ΙΙΙ» με τον Σιλβέστερ Σταλόνε. Μια μοναδική περίπτωση καλλιτέχνη που ξεκίνησε από την πόλη μας, καθώς πέρα από γόης τις ελληνικές ταινίες «Ντάμα σπαθί», «Στεφανία», «Έρωτας στην καυτή άμμο», «Ο Δραπέτης» ήταν εκείνος που τόλμησε να εισβάλει στην Τσινετσιτά της χρυσής εποχής αλλά και στο άπιαστο και μακρινό Χόλιγουντ.
Aναπόλησε όμως τρυφερά και την Πάτρα. Ρώτησε για την οικογένεια Ρωμάνου, τα ξαδέλφια του, το Νεολόγο και τους Σπύρο και Νανά Δούκα. Επίσης αναρρωτήθηκε αν είναι ακόμα όμορφες η Ρένα Τσαχιώτη και η Τιτίκα Βοσινάκη. Διαβάστε αποσπάσματα εστιασμένα εδώ, στην πόλη μας, μου είχε μιλήσει τότε για λογαριασμό του περιοδικού Trip της εφημερίδας Πελοπόννησος. Όπως ανέφερε:
«Το λέω παντού ότι είμαι Πατρινός, ότι προέρχομαι από την ωραιότερη πόλη της Ελλάδας. Αυτή με τις περίφημες καμάρες στους δρόμους και με τα νεότερα σπίτια στην παραλιακή, που λες και τα πλοία μπαίνουν μέσα τους. Το σπίτι μου ήταν Κορίνθου και Αγίου Νικολάου. Εμεινα μέχρι τα 9 μου χρόνια στη γενέτειρα και μετά επέστρεφα τα καλοκαίρια. Θυμάμαι ότι μικρός έπαιζα στην πλατεία Γεωργίου και κρυβόμουν πίσω από τα φτερά των λιονταριών στα συντριβάνια…»
-Αυτό είναι το πραγματικό σας όνομα;
Όχι βέβαια. Το πραγματικό μου είναι Ανδρουτσόπουλος. Αλλά με αυτό το όνομα όχι στο Χόλιγουντ αλλά ούτε στην Ελλάδα δεν θα έκανα καριέρα. Πήρα το Φωκάς από την πλευρά της μητέρας μου, η οποίαμ ήταν η καλλιτεχνική φύση της οικογένειας. Τραγουδούσε θεικά, ενώ αντίθετα ο πατέρας μου ήταν εντελώς φάλτσος. Μας έβαζε με τον αδελφό μου απέναντί της και τραγουδούσαμε. Με το πρώτο φάλτσο, μας έδειχνε τη βέργα.
-Ποιες εικόνες και ποια πρόσωπα από την Πάτρα έχουν χαραχθεί στη μνήμη σας;
Ο πατέρας μου ήταν ταξιδιωτικός πράκτορας. Συνεργάστηκε πολύ με το στενό μας συγγενή, Σπύρο Ρωμάνο. Αγαπούσα και κράτησα επαφές με τα ξαδέλφια μου. Όταν φύγαμε για την Αθήνα ερχόμουν τα καλοκαίρια για να μείνω στη θεία την Τασία και λάτρευα τα μπάνια στα «Εγγλέζικα» - τι φοβερές βίλες υπήρχαν εκεί- , στα Μποζαίτικα και αργότερα στο Ρίον. Αναπολώ εκείνη την εποχή με μεγάλη νοσταλγία. Η Πάτρα ήταν υπέροχη πόλη. Διέθετε μια κουκλτούρα μοναδική. Σαν το Τορίνο της Ιταλίας. Η πιο διαβασμένη πόλη της χώρας.
-Πώς βρεθήκατε στην Αθήνα και με ποια αφορμή έγινε το πρώτο κινηματογραφικό ξεκίνημα;
Όταν η Πάτρα έπαψε να είναι το πρώτο λιμάνι μετανάστευσης, φύγαμε για την πρωτεύουσα και ο πατέρας μου συνεργάστηκε με το πρακτορείο «Φάρος», από τα μεγαλύτερα της εποχής. Εγώ σαν έφηβος πήγαινα στα σινεμά της Ομόνοιας όπου μαζευόταν όλη η φοβερή και τρομερή αλητεία, μετά παρακολουθούσα αλλού κάποια κινηματογραφική πρεμιέρα και το βράδυ κοντά στο σπίτι μου έβλεπα μια- δυο ταινίες ακόμα. Εφτασα να βλέπω πέντε φιλμ την ημέρα και ήμουν και μεγάλος βιβλιοφάγος. Ενας φίλος του πατερα μου έμαθε πως ζητάνε ένα νεαρό για το ρόλο τσοπανόπουλου στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινόπουλου «Το ματωμένο ηλιοβασίλεμα». Επαιζαν μόνο νέοι όπως η Κάκια Αναλυτή και η Εφη Οικονόμου. Θυμάμαι τα γυρίσματα ήταν στον «Παρνασσό». Ένα μαγικό πράγμα… Μετά ακολούθησαν οι σπουδές μου στη Σχολή Μιχαηλίδη- Αρώνη.
-Η οικογένεια συναινούσε σε αυτό το βήμα;
Ο πατέρας μου δεν ήταν ο τύπος που θα έλεγε όχι. Ηταν άνθρωπος της περιπέτειας. Μου λέει λοιπόν: «Γουστάρεις;» Του λέω: «Γουστάρω σαν τρελός»
-Το πέταγμα στο εξωτερικό πως προέκυψε;
Με εκείνη την πρώτη ταινία έφυγα το 1959 για τις Κάννες. Εκεί βέβαια έχασα το μυαλό μου. Να σκεφτείς γνώρισα τότε και τη Σοφία Λόρεν, που ήταν στο απόγειο της ομορφιάς και της φήμης της, λίγο πριν φύγει για Αμερική. Φεύγοντας από το φεστιβάλ, είπα να περάσω από Ιταλία. Είχα ξαναπάει με την οικογένεια Τσαχιώτη όταν ζούσαμε στην Πάτρα. Αυτή τη φορά αποφάσισα να πάω γιατί εξαιτίας μοναδικών συμπτώσεων, μια οικογενειακή μας φίλη, η Βάσω Παπασπύρου, εκδότρια του «Θησαυρού» και της «Αθηναικής» με είχε παροτρύνει να στείλω δυο φωτογραφίες μου σε έναν ατζέντη στη Ρώμη. «Μα όλοι εμένα περιμένουν στην Ιταλία;» της είχα πει γελώντας. Ωστόσο έκανα στάση στη Ρώμη και μόλις με είδε ο ατζέντης ξαφνιάστηκε. Με πήγε αμέσως στο μεγάλο σκηνοθέτη Φράνκο Ρόσι που με οδήγησε επί τόπου στα γυρίσματα.
"Ο Ρόκο και τα αδέλφια του" πλάι στις Κλαούντια Καρντινάλε και Κατίνα Παξινού
Με την Ελενα Ναθαναήλ που θεωρούσε ωραιότερη όλων
-Πρωταγωνιστής σε μια ξένη χώρα με την πρώτη λοιπόν. Τα καταφέρνατε καλά στην ιταλική γλώσσα;
Ηξερα τη γλώσσα. Επειδή με τον Κώστα Κακκαβά υπήρξαμε ωραία αγοράκια, μας τα έμαθαν τα κορίτσια που φοιτούσαν στην ιταλική ακαδημία. Μέσα σε μικρό διάστημα μιλούσα τέλεια. Σχεδόν διόρθωνα τους Ιταλούς σχολιάζοντας την ετοιμολογία των λέξεων και επισημαίνοντας τις ελληνικές τους ρίζες.
-Υπήρξαν προσωπικότητες που σφράγισαν την πορεία σας εκεί;
Γνώρισα τον ντε Σίκα και το Ροσελίνι και έζησα όλη τη χρυσή περίοδο της Τσινετσιτά του ’60. Αλλωστε εμένα η καριέρα μου εκτός συνόρων προχώρησε. Εάν έχω κάνει δεκαπέντε ταινίες στην Ελλάδα, έκανα πενήντα στο εξωτερικό. Η αλήθεια είναι ότι ενώ στο ιταλικό σινεμά υπήρχαν πολλές ωραίες γυναίκες, οι άνδρες ήταν άσχημοι. Ετσι έβρισκα δουλειά. Ημουν τυχερός και περιζήτητος. Ειχα π.χ. γνωρίσει τη Σιλβάνα Μάγκανο, μια λαική κοπέλα πρώην Miss Italia, που όταν την είδα στο «Θάνατος στη Βενετία» του Βισκόντι να παίζει τη γνήσια αριστοκράτισσα έτριβα τα μάτια μου. Η πιο ωραία ήταν πάντως η Ελεονόρα Ροσιντράγκο. Την κοιτούσες και «έμενες». Περίπου σαν την Ελενα. Γιατί καμία ποτέ στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο όμορφη όσο η Ελενα Ναθαναήλ. Για μένα είναι ζωντανή ακόμα.
Αυτά είναι κάποια χαρακτηριστικά κομμάτια της συνομιλίας μας. Ασύγκριτο κεφάλαιο στους συναδέλφους του θεωρούσε πάντως τον Αλεξανδράκη. Στο Χόλιγουντ (το αποκάλεσε "ψεύτικη πόλη") δεν του άρεσε τίποτα κι ας ζούσε στους πρόποδες του Μπέβερλι Χιλς με γείτονες τους μεγάλους super stars. Και ήθελε να παίξει το Ζορμπά.
Για το τέλος είχε έναν χαιρετισμό στους Πατρινούς: «Σας λατρεύω όλους κι ας είστε παλιοφάρα. Πας μη Πελοποννήσιος βάρβαρος»
Το Χόλιγουντ δεντου άρεσε καθόλου
Σε ώριμη ηλικία, πριν αρρωστήσει
Το εξώφυλλο για τη συνέντευξη που μου παραχώρησε
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
