Πώς το καρπούζι έγινε το σύμβολο της Παλαιστινιακής αντίστασης

Στο πολιτιστικό λεξικό της παλαιστινιακής αντίστασης έχει αναδυθεί ένα απίθανο σύμβολο: το καρπούζι.

Οι ζωηρές κόκκινες, μαύρες, πράσινες και λευκές αποχρώσεις του, οι οποίες αντικατοπτρίζουν την παλαιστινιακή σημαία, έχουν προσδώσει στο φρούτο μια βαθιά πολιτική σημασία. Αυτός ο συμβολισμός δεν περιορίζεται μόνο στους φυσικούς χώρους των πέτρινων τειχών της Γάζας, έχει πλέον ριζώσει στον ψηφιακό κόσμο, όπου μια νέα παράδοση ανθίζει, συνδέοντας τους Παλαιστίνιους παγκοσμίως και απηχώντας τις φωνές εκείνων που αγωνίστηκαν για την ελευθερία της έκφρασης στο παρελθόν.

Το ταξίδι του ταπεινού καρπουζιού ως σύμβολο αντίστασης ξεκίνησε μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, όταν η ισραηλινή κυβέρνηση απαγόρευσε την παλαιστινιακή σημαία και τα χρώματά της. Η επίδειξη της σημαίας σε οποιαδήποτε μορφή μπορούσε να οδηγήσει σε αυστηρή τιμωρία. Σε αυτό το καταπιεστικό κλίμα, οι Παλαιστίνιοι βρήκαν έναν διακριτικό τρόπο διαμαρτυρίας: το καρπούζι, το οποίο φυσικά διέθετε τα απαγορευμένα χρώματα, έγινε μια σιωπηλή αλλά εύγλωττη έκφραση εθνικής υπερηφάνειας και αντίστασης.
Αυτός ο συμβολισμός ενεργοποιήθηκε περαιτέρω τη δεκαετία του 1980, όταν οι σιωνιστικές δυνάμεις έκλεισαν μια εξέχουσα γκαλερί τέχνης στη Ραμάλα και συνέλαβαν τους καλλιτέχνες Ναμπίλ Ανανί, Σλιμάν Μανσούρ και Ισάμ Μπάντερ για τα έργα τους που περιείχαν τα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας. Η προσπάθεια ενός αρχηγού της ισραηλινής αστυνομίας να καταστείλει την πολιτική τους τέχνη γέννησε κατά λάθος το καρπούζι ως σύμβολο της αντίστασης. Όταν ο αξιωματικός προειδοποίησε ότι ακόμη και ένα καρπούζι μπορεί να κατασχεθεί, ενέπνευσε εν αγνοία του ένα νέο κεφάλαιο της τέχνης διαμαρτυρίας.

 Η Παλαιστίνη, πριν από τη Νάκμπα του 1948, ήταν γνωστή για τα πλούσια καρπούζια της, ένα δημοφιλές προϊόν και βασικό προϊόν της τοπικής γεωργίας. Καθώς η περιοχή καταλήφθηκε, οι ισραηλινές εταιρείες άρχισαν να κυριαρχούν στην αγορά. Παρόλα αυτά, οι Παλαιστίνιοι αγρότες συνέχισαν να αγαπούν τις τοπικές ποικιλίες καρπουζιών, τρώγοντας συμβολικά αυτές και χρησιμοποιώντας τις άλλες ως βλήματα κατά των τανκς των IDF, συνδέοντας περαιτέρω το φρούτο με την αφήγηση της αντίστασης.

Σήμερα, καλλιτέχνες όπως ο Khaled Hourani αναβιώνουν και επανερμηνεύουν αυτό το ισχυρό σύμβολο. Η σειρά «The Story of the Watermelon» και το αυτόνομο έργο «The Colours of the Palestinian Flag» προσφέρουν ένα μινιμαλιστικό αλλά ισχυρό οπτικό σχόλιο. Με την pixelated εμφάνισή του και το τρισδιάστατο αποτέλεσμά του, το καρπούζι στέκεται ως έμβλημα ταυτότητας, ανθεκτικότητας και διακριτικής προκλητικότητας στο φόντο της σύγκρουσης.