Ένας ονειρικός Καβάφης στο Επίκεντρο- Μην το χάσετε- Από αυτή την παράσταση βγαίνεις λίγο πιο σοφός και λίγο πιο ερωτευμένος

Ο έρωτας και ο θάνατος. Μια παρτίδα σκάκι... ισόπαλοι.

Σε αυτή τη φράση του Γιώργου Δίπλα  η οποία ακούγεται στο ονειρικό φινάλε της παράτασης «Σα Μουσική που σβήνει», συμπυκνώνονται και αποτυπώνονται όλη η ατμόσφαιρα, οι ήχοι και οι μυρωδιές της.

Ένας Καβάφης ερωτικός, φιλήδονος, αιρετικός, ρηξικέλευθος που ενεργοποιεί αφοπλιστικά τις αισθήσεις εκφράζοντας την ηδονή, τον έρωτα και την επιθυμία μέσω της αναπόλησης και της ανάμνησης, αναδύεται κυρίαρχος, διαχρονικός και αξεπέραστος μέσα από τις λέξεις και τις μουσικές χαράζοντας νέους δρόμους αντίληψης και κατανόησης του ατόμου.

Χθες στο Επίκεντρο είδαμε μια νέα «ανάγνωση» του έργου του ποιητή με «όχημα» τα ερωτικά του ποιήματα και πιάσαμε το νήμα που οδηγεί στην ενδοσκόπηση και την σύνδεση με τον εσώτερο εαυτό μας, με ό,τι κατοικεί μέσα μας και αυθαιρετεί με ερέθισμα τις λέξεις και μάχεται και επιστρέφει στην ομορφιά.

Ο μουσικός Γιώργος Δίπλας κατάφερε να επιτύχει σε τρία επίπεδα:

1. Να συνθέσει με… χειρουργικό τρόπο τα ποιήματα του Καβάφη ώστε να χτυπήσει κατευθείαν καρδιά.

2.Να ντύσει το λόγο με τις ονειρικές μουσικές του αφολπίζοντας το κοινό με  την μουσική ωριμότητά του αλλά και με την προσέγγιση στο έργο του ποιητή που δεν θυμίζει σε τίποτα ό,τι σχετικό έχουμε δει ή έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα.

3. Να δημιουργήσει μια απίστευτη ατμόσφαιρα η οποία δεν σε εγκαταλείπει ούτε ένα λεπτό. Ένα λιτό  σκηνικό, μια άρτια ρυθμολογία, αρμονία  μεταξύ των συνεργατών και ένα αξιοπρόσεκτο δικό του κείμενο για το φινάλε.

Κατάφερε και κάτι ακόμη: Να μας συγκινήσει ως αφηγητής αναλαμβάνοντας χρέη ηθοποιού στην ερμηνεία των κειμένων, δίνοντας το ρόλο της απόδοσης των τραγουδιών στον Αλέξανδρο Κουκιά.

Και αυτή είναι η τελευταία, αλλά όχι έσχατη επιτυχία του Γιώργου. Η «ανακάλυψη» του… Καβαφικού Κουκιά.

Σαν ένα ξωτικό περίεργου γαλαξία που έρχεται από άγνωστο χρόνο και πορεύεται προς έναν εξίσου απροσδιόριστο, απέδωσε Καβάφη με όλους τους πόρους του σώματός του, στέλνοντας τον ποιητή στο μέλλον.

Με υπέροχες φωνητικές και παράλληλα ερμηνευτικές  ικανότητες, σε μια εξαιρετική «χημεία» με τον Γιώργο Δίπλα, μας απέδειξαν ότι η Πάτρα έχει ταλέντο και μάλιστα στα.. δύσκολα. Γιατί το να κρατάς το ακροατήριό σου άφωνο και ακίνητο για μια ώρα και να σε καλεί τρεις φορές στο τέλος το κοινό με χειροκρότημα ενώ έχεις παίξει Καβάφη, είναι όπως και να το κάνεις πράγμα δύσκολο.

Μη το χάσετε.

Σήμερα και αύριο στις 9 στο Επίκεντρο έχετε την ευκαιρία να το απολαύσετε.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι από αυτή την παράσταση βγαίνεις λίγο πιο σοφός, λίγο πιο σκεπτικός και λίγο πιο ερωτευμένος. Ένα μεγάλο μπράβο.