Η Εύα Νάθενα κατάφερε να ενσωματώσει στην εξαιρετική ταινία της όχι μόνο τον παραλογισμό της Φραγκογιαννούς αλλά και την σκληρότητα της εποχής, την απαξίωση αλλά και κακοποίηση σε ορισμένες περιπτώσεις, της γυναίκας
Η ταινία «Φόνισσα» σε σκηνοθεσία της Εύας Νάθενα φαίνεται πως άγγιξε πολλές ευαίσθητες χορδές και προσέλκυσε παρότι περιγράφει μία ιστορία εποχής, γραμμένη αριστοτεχνικά το 1903 από τον σπουδαίο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη αλλά πάντα, δυστυχώς επίκαιρη, και το νεανικό κοινό.
Η ταινία της γνωστής και καταξιωμένης ενδυματολόγου και σκηνογράφου Εύας Νάθενα που δοκίμασε εδώ & τις σκηνοθετικές της ικανότητες, δεν είναι μία εύκολη ταινία και το λέμε αυτό όχι με την έννοια της κατανόησης των όσων τελούνται και περιγράφονται αλλά με την έννοια της ατμόσφαιρας που κουβαλά και του θέματος της. Είναι μία ταινία πολύ καλή που αξίζει να δει ο σύγχρονος, σημερινός θεατής γιατί η Εύα Νάθενα με τη βοήθεια του σεναρίου της Κατερίνας Μπέη, βασισμένο στο βιβλίο του Παπαδιαμάντη (για την συγγραφή του σεναρίου προηγήθηκε και επιστημονική, ιστορική τεκμηρίωση) πέτυχε να συμπεριλάβει σχεδόν τα πάντα και να μην μείνει μόνο στο προφανές, στο συσσωρευμένο μίσος, κούραση και παραλογισμό της Χαδούλας, της Φραγκογιαννούς που έχοντας βιώσει η ίδια την «κακοποίηση» από την δική της οικογένεια με μία προβληματική, χωρίς εκδήλωση αγάπης σχέση με τη μάνα της (έξοχος ο τρόπος που η Νάθενα μας βάζει στις σκηνές τη μάνα της Χαδούλας ερμηνευμένη από την Μαρία Πρωτόπαππα), αντιλαμβάνεται ως αδιέξοδο το μέλλον των κοριτσιών που έρχονται στη ζωή και «θολωμένη» επιλέγει να τα πνίξει.
Η ταινία που έχει ένα υψηλό επίπεδο παραγωγής και σε πάει όντως έναν αιώνα και βάλε πίσω, αποδεικνύεται τραγικά επίκαιρη σε μία περίοδο που η θέση της γυναίκας παραμένει παρά τις τεράστιες κατακτήσεις και τα βήματα μπροστά σε ορισμένες περιπτώσεις επισφαλής και το λέμε αυτό και από τα γεγονότα που στιγμάτισαν την ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια με τις γυναικοκτονίες. Η Εύα Νάθενα το θίγει και αυτό και μπράβο της, και μάλιστα χωρίς σχεδόν διάλογο παρά μόνο με βλέμματα και αναφερόμαστε σε μία συγχωριανή της Φραγκογιαννούς που αντιλαμβανόμαστε πως την χτυπάει ο σύζυγος της και εκείνη αδύναμη σχεδόν να αντιδράσει, το μόνο που μπορεί είναι να κοιτάξει φευγαλέα και ικετευτικά την Φραγκογιαννού. Πιο μετά τη βλέπουμε να πεθαίνει, μαθαίνουμε από το στόμα της Φραγκογιαννούς πως δεν έκανε παιδιά και την Φραγκογιαννού να μονολογεί ίσως και καλύτερα, γιατί να τα ταλαιπωρήσει σε αυτή τη ζωή.
Η σκληρότητα είναι πανταχού παρούσα σε αυτό το ορεινό, νησιωτικό τοπίο με τα βράχια και τα φτωχά λιθόχτιστα σπίτια όπου κατοικούν οι ήρωες. Δεσπόζουσα μορφή η Χαδούλα που είναι χήρα με δύο ανύπαντρες κόρες στο σπίτι της, μία παντρεμένη να κατοικεί στον πάνω όροφο και τέσσερα παιδιά (γιους), οι τρεις εκ των οποίων στα ξένα και ο άλλος στη φυλακή.
Ξενοπλένει μαζί με την μικρότερη θυγατέρα της, ξέρει όλα τα βοτάνια που κάνουν καλό αλλά και κακό, είναι αυτή που ως πρακτική μαία ξεγεννά τις γυναίκες του χωριού, που θα προστρέξει όταν κάποια αρρωστήσει και θα ακούσει σχεδόν επιτακτικά από τον άνδρα της άρρωστης να κοιτάξει να την κάνει καλά γιατί η γυναίκα έκανε τότε τα πάντα.
Πιάστηκε, κουράστηκε το χεράκι μου, ακούμε να λέει με ένα παράπονο ψυχής η Φραγκογιαννού στην καλύτερη ίσως και πιο συγκινητική σκηνή της ταινίας και το μαγικό του Παπαδιαμάντη και της Εύας Νάθενα είναι πως αυτήν την γυναίκα που τόσο υποδειγματικά ενσαρκώνει η 65χρονη ηθοποιός μας Καρυοφυλλιά Καραμπέτη δείχνοντας πολύ γηραιότερη, παρά τα εγκλήματα της, τον παραλογισμό και θυμό της, εν τέλει την συμπονούμε και έως το τέλος όταν σαν αγρίμι προσπαθεί να σβήσει τα ίχνη της και να φύγει μακριά, ελπίζουμε σε μία σωτηρία, σε μία μεταμέλεια, σε ένα χάπι έντ.
Δεν θα πούμε περισσότερα, πηγαίνετε να την δείτε (στην Πάτρα στη 2η αίθουσα του Πάνθεον και στα Options Cinemas, στη Βέσο Μάρε). Eίναι μία δυνατή στιγμή του σύγχρονου Ελληνικού κινηματογράφου και η ερμηνεία της Καραμπέτη με τις κοτσίδες στα μαλλιά, το αγριεμένο, πονεμένο βλέμμα, τα βαριά ρούχα, το μαγκούρι της που μετά βλέπουμε να το παίρνει στα χέρια της η εγγονούλα της (άραγε αυτό είναι για καλό ή συμβολίζει την διαιώνιση του κακού και την διατήρηση της μειονεκτικής θέσης της γυναίκας) είναι προδιαγραφών πολύ υψηλών. Σπουδαία ηθοποιός και μεταμορφώνεται εντελώς για χάρη αυτού του τόσο επώδυνου ρόλου.
Σίγουρα πολύ παρήγορο που στο κοινό που έσπευσε και κατέκλυσε τις κινηματογραφικές αίθουσες το πρώτο 4ήμερο εξόδου της ταινίας, ήταν ανάμεσα πολλά νέα παιδιά. Διότι το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο της «Φόνισσας» μας διδάσκει πολλά. Και σίγουρα μένουμε με το στόμα ανοιχτό διαβάζοντας στο τέλος της ταινίας πως το καθεστώς της προίκας επισήμως και δια νόμου καταργήθηκε μόλις πριν από 40 χρόνια, το 1983 επί κυβέρνησης τότε του Ανδρέα Παπανδρέου. Υπάρχει μία χαρακτηριστική σκηνή στην ταινία όπου μάλιστα την πεθερά της νύφης Φραγκογιαννούς υποδύεται η Μάνια Παπαδημητρίου, η οποία μας δείχνει σε όλο το…μεγαλείο της την ανάγκη για να παντρευτεί μία κοπέλα τότε, να διαθέτει επαρκή προίκα και μάλιστα τα προικιά να είναι σωστά και καταμετρημένα και ετοιμοπαράδοτα, την ώρα της συμφωνίας!
Να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε πως την διεύθυνση φωτογραφίας είχε ο Παναγιώτης Βασιλάκης ενώ γυρίσματα έγιναν και στην Σκιάθο.
Αν ίσως θέλαμε να βρούμε κάποιο ψεγάδι θα λέγαμε μόνο την υπερβολική σε κάποια σημεία εστίαση της προσοχής της Εύας Νάθενα στο εικαστικό κομμάτι και την σκοτεινή ατμόσφαιρα της ταινίας, ωστόσο η δύναμη της ιστορίας, οι ηθοποιοί στο σύνολο τους με πρωτοκορυφαία την Καραμπέτη και η συγκίνηση και θλίψη που προκύπτει στο τέλος ξεπερνούν τα πάντα.
*Τέλος σύμφωνα με στοιχεία από τον πίνακα του box office στο flix.gr, λαμπρό ήταν το άνοιγμα της «Φόνισσας», την οποία υπολογίζεται πως είδαν 542 θεατές μέσο όρο ανά αίθουσα. Το 4ήμερο 30 Νοεμβρίου έως 3 Δεκεμβρίου 2023, είδαν την ταινία «Φόνισσα», σε 144 αίθουσες πανελλαδικά, 78.074 θεατές.
Επιμέλεια κειμένου: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
