Μαρία Παπαγεωργίου στο thebest.gr: «Ένιωθα ότι ο Θάνος Μικρούτσικος διηύθυνε και αυτή την παράσταση, ίσως και εμένα την ίδια»

photo credit Akis Christou από το αφιέρωμα στο θέατρο Ολύμπια

Η ερμηνεύτρια μιλά στο thebest.gr λίγο πριν παρουσιάσει στην Πάτρα τα 17 «Ταπεινά ρέκβιεμ για το μέλλον» στη γενέτειρα πόλη του Θάνου Μικρούτσικου

«13 χρόνια διδάσκω φωνητική, οπότε καταλαβαίνω τους ανθρώπους από τη φωνή πια. Είναι σαν να τους βλέπω. Δεν έχει σημασία αν είναι κοντοί ή ψηλοί ή ο,τιδήποτε. Καταλαβαίνω το ποιόν πολύ πιο εύκολα από τη φωνή, παρά από την εικόνα» λέει στην αρχή της συνέντευξης η Μαρία Παπαγεωργίου.

Μιλάμε τηλεφωνικά και είναι να σαν να τη γνωρίζω χρόνια. Αυτό το πλάσμα που πάνω στη σκηνή μεταμορφώνεται σε "αερικό" και σε διαπερνά με την ερμηνεία της, προκαλεί την ίδια συγκίνηση και όταν μιλάει, με την ευγένεια και τον σεβασμό που τη διακρίνει, χωρίς ίχνος βεντετισμού.

Στις 17 Ιανουαρίου έρχεται στην Πάτρα, στη γενέτειρα πόλη του Θάνου Μικρούτσικου.

Η σπουδαία ερμηνεύτρια επιλέγει και παρουσιάζει 17 «Ταπεινά ρέκβιεμ για το μέλλον» από τη δισκογραφία του Θάνου Μικρούτσικου με μοναδικό κριτήριο την αγάπη της στο έργο του, αλλά και την πίστη της πως τα τραγούδια αυτά αφορούν τη γενιά της και όλες όσες έπονται.

Ανάμεσά τους χιλιοτραγουδισμένα τραγούδια όπως τα: “Χαρούμενο τραγούδι στη Σύλβια Πλαθ”, “Γαμμαγραφία”, “Η πιο όμορφη θάλασσα”, “Kuro Siwo”, “Ρόζα Λούξεμπουργκ”, και πολλά άλλα.

Δεν «άγγιξε» τα λαϊκά του κομμάτια. Η Μαρία Παπαγεωργίου λέει στο thebest.gr πως «πρέπει να ταυτίζεσαι λίγο. Δεν είμαστε όλοι για όλα. Αλλά αν ένα τραγούδι σε “τρυπήσει” , μπορείς να αφοράς και τον ακροατή».

«Ο Θάνος Μικρούτσικος άνοιξε την πόρτα και σε μένα, μα μόλις έφτασα δεν ήταν εκεί» έχει πει.

«Είχαμε γνωριστεί πολύ γρήγορα σε μια κοινή συναυλία που είχαμε διάφοροι τραγουδιστές και συνθέτες, πριν πολλά χρόνια, και με αφορμή αυτό μου ζήτησε να του στείλω κάποιο υλικό, κάποια τραγούδια μου για να γνωριστούμε καλύτερα. Με πήρε τηλέφωνο πίσω αμέσως. Συζητήσαμε, είπαμε ότι θέλουμε κάπως να βρεθούμε αλλά δεν προλάβαμε.

Όμως όλη αυτή η παράσταση έγινε με αφορμή την επιθυμία του να συνεργαστούμε. Ακόμα κι αν δεν προλάβαμε μεταφέρθηκε μέσω της οικογένειάς του, της γυναίκας του και των παιδιών του. Μου είπαν να κάνω ό,τι καταλαβαίνω. Να πάρω το έργο του και να φτιάξω μια παράσταση από το μηδέν. Είχα πολύ τη βοήθειά τους. Είχε τύχει και στο παρελθόν να κάνω μια συνεργασία με τον Μίκη Θεοδωράκη, αλλά ήταν εν ζωή. Όταν όμως μπαίνεις στη διαδικασία να φτιάξεις από την αρχή τη δική σου αίσθηση, τα μεγάλα έργα μεγάλων ανθρώπων, εκεί δεν είχα την καθοδήγηση. Επιπρόσθετα ήμουν και η πρώτη μετά τον θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου, που ασχολήθηκα με το έργο του χωρίς να είναι εκεί. Γιατί όλη του η μουσική οικογένεια ήταν κάτω από τη διεύθυνσή του. Οπότε αυτό ήταν πάρα πολύ δύσκολο, όμως με βοήθησαν και η οικογένειά του και οι συνεργάτες του. Τελικά μάλλον έτσι έπρεπε να γίνει. Να είμαι η πρώτη που ενώ δεν τον γνώρισε, ασχολήθηκε με το έργο του».

Ο τίτλος της μουσικής παράστασης αντλεί την έμπνευσή του από το «Ταπεινό ρέκβιεμ για το μέλλον» σε στίχους του Άλκη Αλκαίου που είχε ενταχθεί στον δίσκο «Εμπάργκο».

«Ο τίτλος ήταν το εφαλτήριο για να φτιάξω το όραμα της παράστασης. Όταν μου έγινε το Πάσχα η πρόταση από την οικογένεια, απάντησα ότι θα το κάνω μόνο αν διαβάσω αρκετά για το έργο του, αρχικά. Γιατί δεν ήμουν αρκετά γνώστης να πω την αλήθεια. Και μετά, εφόσον έχω κάτι να παρουσιάσω, θα απαντήσω θετικά. Ξεκίνησα να ακούω τους δίσκους και όταν έφτασα στο συγκεκριμένο κομμάτι, είπα αυτό θέλω να κάνω. Μου έδωσε τον τίτλο της παράστασης. Γιατί σε ένα αφιέρωμα, πώς θα πιάσεις ένα πολυσχιδές έργο και να το χωρέσεις σε μιάμιση ώρα; Εξάλλου αυτά τα τραγούδια τα έχουν πει υπέροχα τραγουδιστές πριν από μένα και θα τα πουν και μετά από μένα.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι να αποδείξεις ούτε πόσο σπουδαία φωνή είσαι, ούτε να κάνεις μόνο τα γνωστά του, για να ευχαριστήσεις τον κόσμο. Το θέμα είναι πώς θα δημιουργήσεις από όλο αυτό το έργο κάτι, που θα έχει έναν λόγο ύπαρξης.

Ουσιαστικά επέλεξα κάποια τραγούδια που έχουν μέσα και το πολιτικό στοιχείο και τη συγκίνηση του Θάνου, με στόχο μια παράσταση ροής που να έχει μέσα τον θρήνο, το ρέκβιεμ, όλο αυτό το ήσυχο του θρήνου και της ζωής, που αφορά το μέλλον, τη γενιά μου και τη μετά από μένα».

-Σε τι πιστεύεις ότι αφορούν τη γενιά μας αλλά και τις επόμενες αυτά τα «17 ταπεινά ρέκβιεμ για το μέλλον»

«Ο Μάνος Χατζηδάκις, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Θάνος Μικρούτσικος είχαν έναν πολιτικό λόγο. Πολιτικός λόγος δεν σημαίνει απαραίτητα ένα τραγούδι που μιλά για τη Μακρόνησο, που είναι και αυτό, αλλά είχαν ένα υπέροχο κριτήριο, ένα τρομερό θάρρος να αντιλαμβάνονται την κοινωνία, τη δικαιοσύνη, ιδίως σε εποχές που ο κόσμος ήταν πολύ άδικος. Τείνουμε να ξεχνάμε όλη την ιστορία μας, όλο μας το παρελθόν. Έχουμε ζήσει το Άουσβιτς και ακόμα έχουμε φασισμό. Η τέχνη είναι αυτό που έλεγε ο Μαγιακόφσκι και είναι και το πρώτο τραγούδι που λέω στην παράσταση. “Η τέχνη δεν πρέπει να αντανακλά, σαν τον καθρέφτη. Μα σαν φακός να μεγεθύνει”. Απλά, δεν μπορεί ο λόγος του ’70 ‘ή του ΄80 να μπορεί πάντα να πιάσει έναν ακροατή το 2024. Πρέπει να σκεφτόμαστε κάπως έξυπνα, ώστε αυτό να μπορεί να “τρυπήσει” αμέσως τον καινούργιο homo sapiens που ζει στο 2024 και αυτό να μπορεί να του γίνει βίωμα, όταν του μιλάς για τη Μακρόνησο, για τον Μπρεχτ».

-Ποιες ηλικίες έχουν παρακολουθήσει την μουσική παράσταση, το στοίχημα δηλαδή σε αυτό το επίπεδο κερδήθηκε;

«Κερδήθηκε σίγουρα. Είχαμε από ακροάτρια 4 ετών που αγαπά τη «Γαμμαγραφία» και τη «Ρόζα Λούξεμπουργκ» και περίμενε μέχρι να παιχτεί και μετά κοιμήθηκε, μέχρι ανθρώπους πολύ μεγάλους σε ηλικία. Ήρθε και νέος κόσμος γιατί ο Θάνος Μικρούτσικος αφορά τον νέο κόσμο».

H μουσική παράσταση παρουσιάστηκε στις 24/11 στο Ολύμπια και ήταν μέρες πριν sold out, ενώ τη συνόδευσαν εξαιρετικές κριτικές. Για το 2024 έκανε "ποδαρικό" στη Θεσσαλονίκη στις 13 Ιανουαρίου, όπου λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντος άλλαξε χώρο ώστε να έχουν περισσότεροι τη δυνατότητα να την παρακολουθήσουν.

Άραγε τι να έλεγε ο Θάνος Μικρούτσικος αν την παρακολουθούσε; Τι θα ήθελε η Μαρία να του πει και να της πει;

«Νομίζω ότι η πιο συγκινητική στιγμή στην παράσταση στην Αθήνα, ήταν όταν στο τέλος η κόρη του η Αλεξάνδρα ήρθε στα καμαρίνια, με πήρε αγκαλιά και κλαίγοντας μου είπε “o μπαμπάς μου θα ήταν πολύ ευτυχισμένος και περήφανος αν ήταν εδώ και θα είχε ανέβει στη σκηνή να σας αγκαλιάσει όλους. Για μένα εκεί τελείωσαν όλα. Οπότε νιώθω ότι ήταν εκεί. Σε όλη τη διαδικασία γενικότερα, το εξάμηνο που μελετούσα αισθάνθηκα ότι συντελέστηκαν κάποιες στιγμές μαγείας. Μου ερχόταν ένα χαμόγελο στα χείλη και έλεγα αυτό δεν το σκέφτηκα εγώ. Ή αυτό δεν συνέβη εξαιτίας μου, ή δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Ένιωθα ότι ο μαέστρος διηύθυνε και αυτή την παράσταση, ίσως και εμένα την ίδια».

Ο πάντα «παρών» Θάνος Μικρούτσικος και ο...

ΜΟΥΣΙΚΗ

/ 29/11/2020, 23:16

Μακρυγένη Ελευθερία

Ο πάντα «παρών» Θάνος Μικρούτσικος και οι «θησαυροί» στο διαδικτυακό κανάλι του

-Αντιλαμβάνομαι ότι είσαι μια προσωπικότητα ουσιαστική, τρυφερή, πολυεπίπεδη και κοινωνικά ευαισθητοποιημένη. Τι είναι αυτό που σε ενοχλεί στο σήμερα; Είναι ένας καιρός με πολλές αλλαγές, πολλές προκλήσεις, πολλές τραγικότητες

«Όντως είμαι ένας τρυφερός άνθρωπος και έχω πολύ διάθεση και ανάγκη να δώσω και να πάρω αγάπη, αρχίζουν και δυσκολεύουν πολύ τα τελευταία δύο χρόνια δε σου κρύβω. Η πολλή μοναξιά και η αποξένωση που έχουμε βιώσει; Δεν ξέρω. Νιώθω ότι υπάρχει και μια έλλειψη αντίληψης των ορίων. Είτε από τον τρόπο που θα βρούμε για να προσεγγίσουμε έναν άνθρωπο ή πώς θα χρησιμοποιήσουμε το τηλέφωνό μας για να στείλουμε ένα μήνυμα στον άλλον, και σου λέω τα πιο απλά, είτε μέχρι τα πιο σύνθετα, πώς θα γράψουμε την άποψή μας, πώς θα κακοποιήσουμε τον άλλον σωματικά ή λεκτικά. Το πώς δηλαδή δεν έχουμε αίσθηση ότι η δική μας ελευθερία σταματά εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου. Δεν υπάρχει σεβασμός. Είμαστε ανάγωγοι. Δεν έχω δηλαδή την παιδεία να καταλάβω ότι κάθε μου πράξη, κάθε μήνυμα που θα στείλω κλπ έχει έναν αντίκτυπο. Δεν ξέρω αν φταίει ο covid. Αλλά βλέπω μια τάση στον θυμό και την ασχήμια. Κοιτάω κάποιους ανθρώπους και δεν μπορώ να τους αναγνωρίσω».

-Τι προσδοκάς για το αύριο;

«Θα ήθελα να δημιουργηθούν μικρές κοινωνίες, μικρές κοινότητες, στις οποίες θα μπορούσε να υπάρξει δομή, λειτουργία και ηθική. Νιώθω ότι όσο μεγαλώνει αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο της ικανότητας να είμαστε παντού και εν τέλει πουθενά, δεν μπορούμε να ορίσουμε τα όρια της επικοινωνίας και της αισθητικής μας. Μπαίνουμε σε έναν σκοταδισμό με την έννοια ότι σε μια καμπύλη ηθικής, σίγουρα δεν είμαστε σε ένα υψηλό επίπεδο, αλλά σε ένα χαμηλό. Γι΄αυτό πρέπει να αρχίσουμε σιγά σιγά να ανηφορίζουμε, Να ξαναγίνουμε άνθρωποι της λογικής, της συνέπειας και του ήθους. Η τέχνη βοηθάει σε αυτό, σμιλεύει».

-Τι αγαπάς;

«Τις βόλτες στο Παγκράτι, τις αγκαλιές, το φαγητό, τον έρωτα, το σκυλί μου, τους φίλους μου, τις βόλτες με το αυτοκίνητο, τα Γρεβενά χιονισμένα, τις συναυλίες, τις μουσικές».