Οι τραπεζόδρομοι και οι τεντόδρομοι των Πατρών- Σχεδόν ...ευτράπελο

Είναι άλλο πράγμα η ανοχή, άλλο η συνεργασία (όλοι θέλουμε διευκολύνσεις για υγιείς και ανθηρές επιχειρήσεις) και άλλο η αυθαιρεσία που αποβαίνει εις βάρος των πολιτών στο όνομα των οποίων "οικοδομούμε" και το πολιτικό μας αφήγημα.

Η κατάσταση που επικρατεί εδώ και μήνες στους πεζόδρομους της Πάτρας, δυστυχώς υπερβαίνει κατά πολύ την τρίτη εκδοχή, με την Ρήγα Φεραίου να πρωταγωνιστεί σε ένα σήριαλ που θα μπορούσε κάλλιστα να τιτλοφορείται «οι πεζόδρομοι που έγιναν τραπεζόδρομοι και …τεντόδρομοι».

Η εκκίνηση της όλης ιστορίας αναζητείται και ανευρίσκεται στην εποχή του covid οπότε και για ευνόητους λόγους δόθηκε από τη δημοτική αρχή της Πάτρας η δυνατότητα της επέκτασης των τραπεζοκαθισμάτων, σε πεζόδρομους, πεζοδρόμια, ακόμη και σε πλατείες.

Μετά την παρέλευση της πανδημίας ωστόσο, το σκηνικό ακολούθησε τις γνωστές ελληνικές συναρτήσεις «προσωρινό; Άρα μόνιμο», «μόνιμο; Άρα λογικό» και «λογικό; Άρα ...εθιμικά εξελισσόμενο», με αποτέλεσμα παρά το γεγονός ότι από την πρώτη του περασμένου χρόνου ισχύει ο κανονισμός ως ίσχυε προ covid, αυτή τη στιγμή στην πόλη να επικρατεί ο κανονισμός της αναρχίας, για τον οποίο, ως λένε οι κακές γλώσσες, ευθύνη φέρει και η προεκλογική περίοδος.

Και ενώ αναμένουμε μήνες τον νέο κανονισμό που θα καταρτιστεί σε συνεργασία Δήμου και ΣΚΕΑΝΑ, με τις πληροφορίες μας να αναφέρουν ότι η πρόταση από την πλευρά του ΣΚΕΑΝΑ είναι να υπάρχουν τραπεζοκαθίσματα και στους πεζοδρόμους εφόσον το πλάτος του ελεύθερου χώρου είναι 3 μέτρα (κάτι που η κοινή λογική λέει πως δεν είναι εφικτό στο μεγαλύτερο μέρος της Ρήγα Φεραίου και των λοιπών πεζοδρόμων), στην Πάτρα ζούμε τα εξής:

Τις ημέρες αιχμής, στα περισσότερα σημεία του πεζόδρομου της Ρήγα Φεραίου (και όχι μόνο) ο χώρος που απομένει για τη διέλευση των πεζών είναι 1,5 με 2 μέτρα. Τούτο σημαίνει ότι μητέρα με καροτσάκι περνάει μετά δυσκολίας όπως και το καροτσάκι των ΑμεΑ, ότι τα ποδήλατα δεν κινούνται καν (δεν είναι άλλωστε τυχαίο που έχουν εξαφανιστεί από τους πεζόδρομους) και, το καλύτερο, όταν αρχίζει να ψιχαλίζει, δεν χωράνε να διέλθουν μαζί δύο πεζοί με ανοικτές ομπρέλες, διότι ... συγκρούονται οι… ομπρέλες (έχω γίνει μάρτυρας της τελευταίας σκηνής).

Και σαν να μην έφταναν τα τραπεζοκαθίσματα υπάρχουν και άλλα υπέροχα. Οι τέντες για παράδειγμα. Οι οποίες, ενώ η νομοθεσία αναφέρει ρητά ότι θα πρέπει να έχουν ύψος 3.30 κατ΄ελάχιστον, αυτές κατεβαίνουν χαμηλά στο 1.80 δημιουργώντας μαζί με τις ζαρντινιέρες την αίσθηση ενός χώρου στεγασμένου πάνω στο πεζοδρόμιο αλλά και σκηνές τύπου Ιονέσκο, με τους πεζούς να χτυπάνε τα κεφάλια τους και να απαντούν με ... γαλλικά.

Δεν λείπουν βέβαια και τα φαινόμενα στις πλατείες πάνω στις οποίες έχουν τοποθετήσει ακόμη και μοκέτες με τραπεζοκαθίσματα και ομπρέλες, οι πινακίδες καταστημάτων πάνω σε πλάκες όδευσης τυφλών αλλά και πάνω στον υποτιθέμενο ποδηλατόδρομο και η σακουλοποίηση χώρων για τον άνεμο και τη βροχή.

Υπενθυμίζουμε απλά ότι ως πεζόδρομος ορίζεται ο χώρος στις πόλεις που προορίζεται για να περπατάνε αποκλειστικά οι πεζοί.

Ε, λοιπόν εδώ κινδυνεύουμε σε λίγο ως πεζόδρομος να ορίζεται ο χώρος που προορίζεται για να μετακινούνται οι θαμώνες καταστημάτων. Κάτι έχουμε καταλάβει λάθος για το δημόσιο χώρο.

Άλλο εξυπηρέτηση της Εστίασης και άλλο διωγμός των πεζών. 

Υ.Γ. Έρχεται και καρναβάλι...