7+1 παραμυθένια κάστρα που αξίζει να επισκεφθείτε στην Ελλάδα

Τα κάστρα της Ελλάδας

Η Ελλάδα μπορεί να μην φημίζεται όμως είναι γεμάτη με παραμυθένια κάστρα, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις αποτελούσαν ολόκληρο οικισμό, αλλά κυρίως είχαν αμυντικό χαρακτήρα.

Εάν είστε λάτρεις εκείνης της εποχής, τότε αυτά είναι τα καλύτερα για αν επισκεφτείτε.

Πάτρα: Ρεκόρ επισκεπτών στο Κάστρο που έγινε προορισμός μετά την πανδημία- Πότε θα είναι έτοιμο το Αρχαίο Ωδείο

Το κάστρο της Μεθώνης στη Μεσσηνία

Ένα από τα πιο γνωστά και σημαντικά οχυρά της χώρα μας υπήρξε το κάστρο της Μεθώνης, το οποίο απλώνεται στρατηγικά σε έκταση στα νοτιοδυτικά παράλια της Πελοποννήσου.

Αξίζει να αναφερθεί ότι αποτελούσε σταθμό στον δρόμο των προσκυνητών προς τους Άγιους Τόπους κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους, καθώς και διευκόλυνε τη διέλευση των εμπορικών πλοίων που μετακινούνταν από τη Δύση προς στην Ανατολή.

Το σημερινό κάστρο και το λιμάνι κατασκευάστηκαν το 1209 από τους Ενετούς που τότε είχαν καταλάβει τη Μεθώνη, ενώ επεμβάσεις στο κάστρο έχουν κάνει οι Οθωμανοί (1770) και οι Γάλλοι (1828).

Φραγκοκάστελλο

Όταν επισκεφθείτε τα Σφακιά, δεν μπορείτε να παραλείψετε το επιβλητικό Φραγκοκάστελλο, που σε αντίθεση από άλλα φρούρια, δεν βρίσκεται σε κάποιο ύψωμα, αλλά σε μια τελείως επίπεδη τοποθεσία, δίπλα στη θάλασσα. Χτίστηκε τον 14ο αιώνα από τους Ενετούς ώστε να προστατεύουν τα παράλια από τις επιδρομές των πειρατών.

Λέγεται πως οι ντόπιοι, με πρωταγωνιστές τους αδελφούς Πατσούς, κάθε βράδυ γκρέμιζαν ό,τι έχτιζαν οι Ενετοί το πρωί, έως ότου οι Ενετοί πήραν την απόφαση να τους εκτελέσουν για παραδειγματισμό και έτσι συνέχισαν την κατασκευή του κάστρου. Χρειάστηκαν περίπου τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί, ωστόσο δεν εξυπηρέτησε τον λόγο για τον οποίο κατασκευάστηκε.

Αν και επιβλητικό, το κάστρο Φραγκοκάστελλο δεν έχει κάποια περίτεχνη αρχιτεκτονική. Έγινε γνωστό κυρίως για τους μύθους που σχετίζονται με αυτό, όπως αυτός των «Δροσουλιτών». Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται κάποιες χρονιές προς το τέλος της άνοιξης. Τις πρώτες πρωινές ώρες όπου η υγρασία είναι περισσότερη, σχηματίζονται ανθρωπόμορφες μαυροντυμένες σκιές, οι οποίες φέρεται να περπατούν ή να καβαλούν άλογα. Λέγεται πως είναι τα φαντάσματα των νεκρών πολεμιστών του Χατζημιχάλη Νταλιάνη, που σκοτώθηκαν στη μάχη εναντίον του Μουσταφά Ναϊλή Πασά στις 17 Μαΐου 1828.

Νιόκαστρο ή Κάστρο της Πύλου

Το Νιόκαστρο ή Κάστρο της Πύλου ή Κάστρο του Ναυαρίνου, είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά κάστρα της χώρα μας, το οποίο κατασκευάστηκε το 1573 από τους Οθωμανούς, έπειτα από τη μεγάλη τους ήττα στη ναυμαχία της Ναυπάκτου.

Χαρακτηριστικό είναι το πάχος των τειχών του, αφού κατασκευάστηκαν με τέτοιον τρόπο ώστε να αντέχουν τους κανονιοβολισμούς, ενώ οι προμαχώνες συνέβαλαν στην προστασία της εισόδου και του λιμανιού. Εξήντα κανόνια υπήρχαν στο συγκεκριμένο κάστρο, ενώ πάνω από την είσοδό του υπήρχε και ζεματίστρα.

Εντός του κάστρου πλέον σώζονται κάποια ερείπια κατοικιών, καθώς και το τζαμί που έχει μετατραπεί σε εκκλησία της Μεταμορφώσης του Σωτήρος.

Κάστρο Πλαταμώνα

Το κάστρο του Πλαταμώνα, είανι ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα κάστρα της χώρας μας, ενώ στο εσωτερικό του σώζεται ακόμα η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, η οποία στα χρόνια των Οθωμανών είχε μετατραπεί σε τζαμί. Πρόκειται για ένα κάστρο-πόλη που κατασκευάστηκε τον 10ο αιώνα που εκτός από τη στρατηγική του θέση στον δρόμο προς τη Μακεδονία, προστάτευε την περιοχή από τις πειρατικές επιδρομές.

Πλαταμών, σημαίνει «βραχώδης άκρα επί της θαλάσσης», οπότε και το συγκεκριμένο κάστρο είναι ένας ψηλός, κατάφυτος βράχος δίπλα στο κύμα.

Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο του κάστρου του Πλαταμώνα είναι ο εξωτερικός οκταγωνικός πύργος 18 μέτρων, που είναι εμφανής από μακριά. Το μέγιστο ύψος των τειχών, που διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση, φτάνει τα 9,5 μέτρα, ενώ το πάχος κυμαίνεται μεταξύ 1,2 και 2 μέτρων.

Το φρούριο του Παλαμηδίου στο Ναύπλιο

Το φρούριο του Παλαμηδίου, το οποίο διατηρείται σε άψογη κατάσταση, είναι ένα από τα σπουδαιότερα κάστρα και έργα της βενετσιάνικης οχυρωματικής αρχιτεκτονικής.

Ο λόφος του Παλαμηδίου, που οφείλει το όνομά του στον ομηρικό ήρωα Παλαμήδη, δεν φαίνεται να είχε οχυρωθεί συστηματικά έως τα χρόνια της δεύτερης Ενετοκρατίας. Η κατασκευή του φρουρίου πραγματοποιήθηκε ουσιαστικά επί των ημερών του Βενετσιάνου Γενικού Προβλεπτή του Στόλου, Αυγουστίνου Σαγρέδου, από το 1711 έως το 1714, καθιστώντας την οχύρωση του φρουρίου πραγματικό επίτευγμα τόσο από πλευράς οχυρωματικής όσο και από πλευράς ταχύτητας κατασκευής του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι οκτώ συνολικά προμαχώνες του κάστρου είναι αυτοτελείς, ούτως ώστε, αν ένας από αυτούς καταληφθεί, η άμυνα να συνεχίζεται από τους υπόλοιπους.

Κάστρο Αστυπάλαιας

Το Κάστρο της Αστυπάλαιας ή Κάστρο της Αστροπλιάς δεσπόζει επιβλητικό πάνω τη Χώρα της Αστυπάλαιας σε μία έκταση 4 στρεμμάτων, εποπτεύοντας στεριά και θάλασσα.

Σε αρκετά σημεία, τα τείχη ήταν μεσοτοιχία με κατοικίες οι οποίες σχημάτιζαν ουσιαστικά μια δεύτερη γραμμή άμυνας, τα λεγόμενα «ξώκαστρα», ενώ υπολογίζεται πως στο κάστρο ζούσαν περίπου 2.500 άνθρωποι.

Έως τον 19ο αιώνα ήταν ουσιαστικά ο μοναδικός οικισμός του νησιού. Μετα την απελευθέρωση, ο Ιωάννης Καποδίστριας εξαπέλυσε κυνηγητό στους πειρατές και έτσι οι κάτοικοι, νιώθοντας πιο ασφαλείς άρχισαν σιγά σιγά να χτίζονται νέοι οικισμοί γύρω από το κάστρο.

Μέσα στο κάστρο σώζονται δυο ναοί, της Παναγιάς του Κάστρου (1853), χτισμένος στη θέση του αρχοντικού των Κουϊρίνι και του Αγίου Γεωργίου (1790).

Το Κάστρο των Ιπποτών στη Ρόδο

Στο βόρειο άκρο της Ρόδου, πάνω στα ερείπια της ελληνιστικής πόλης, οικοδομήθηκε η μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, από τις ελάχιστες περιπτώσεις τόσο καλοδιατηρημένης και ακόμα ζωντανής πόλης της μεσαιωνικής περιόδου στον ελληνικό χώρο.

Οι Ιωαννίτες Ιππότες ζήτησαν από τον Γενουάτη Βινιόλο ντε Βινιόλι (Vignolo de Vignoli), που κατείχε κτήματα στην Κω, στη Λέρο και στη Λάρδο της Ρόδου, να καταλάβουν μαζί τη Ρόδο. Η παράδοση της πόλης στους Ιππότες έγινε στις 15 Αυγούστου του 1309 και για σχεδόν 200 χρόνια, έως το 1522 που την κατέλαβαν οι Οθωμανοί του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς.

Το κάστρο της Κέρκυρας

Η ιστορία του Παλαιού Φρουρίου ξεκινά στα μέσα του 6ου αι. μ.Χ., όταν η αρχαία πόλη της Κέρκυρας στη χερσόνησο του Κανονιού (η Χερσούπολη, σημερινή Παλαιόπολη) καταστρέφεται από επιδρομές. Η σημερινή μορφή των οχυρώσεων οφείλεται κυρίως στα αμυντικά έργα που έγιναν κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας (1386-1797). Αρχικά, διαχωρίστηκε η χερσόνησος από την ξηρά με την κατασκευή θαλάσσιας τάφρου. Παράλληλα, για αμυντικούς λόγους, δημιουργήθηκε μια αδόμητη ζώνη ανάμεσα στο φρούριο και στον εντός των τειχών οικισμό, η spianata, η σημερινή Σπιανάδα.

Σήμερα το Παλαιό Φρούριο μαζί με το Νέο Φρούριο, την Παλαιά Πόλη της Κέρκυρας και τις λοιπές οχυρώσεις της αποτελούν μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.