Πάτρα- Ιλαρά: Γιατί έχει μείνει πίσω η Δυτ. Ελλάδα στους εμβολιασμούς- Σε υψηλό κίνδυνο η περιοχή

Στις περιοχές με τη μικρότερη εμβολιαστική κάλυψη απέναντι στην ιλαρά είναι η  Δυτική Ελλάδα.

Και μπορεί η ιλαρά να ήταν για χρόνια μία ξεχασμένη παιδική ασθένεια όμως το τελευταίο διάστημα έχει σημάνει συναγερμός  και στις ελληνικές επιστημονικές και υγειονομικές αρχές λόγω κυμάτων επιδημίας στην Ευρώπη.

Όπως εξηγεί μιλώντας στο thebest.gr η Νατάσα Βαρβαρήγου, Καθηγήτρια Παιδιατρικής και Νεογνολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών «ένας λόγος είναι ότι υπάρχει μία μεγάλη κοινότητα ρομά ή πολλές κοινότητες οι οποίες είναι πολυπληθείς και δεν εμβολιάζουν κανονικά τα παιδιά τους. Μία μη κυβερνητική Οργάνωση με το όνομα «Υγεία για όλους» η οποία έρχεται από την Αθήνα έχει αναλάβει να εμβολιάσει αυτά τα παιδιά ενώ έχει κινηθεί και ο ΕΟΔΥ που έχει συστήσει μία επιτροπή επιτήρησης τη διαδικασία πρόληψης έτσι ώστε να μην υπάρξει επιδημία ιλαράς. Έχουν δοθεί πολλά εμβόλια σε αυτή τη μη κυβερνητική ομάδα  τα οποία είναι τριπλά, συγκεκριμένα για ιλαρά, ερυθρά και παρωτίτιδα. Έτσι γίνονται εμβολιασμοί σε περιοχές όπως για παράδειγμα ο Ριγανόκαμπος».

Όπως επισημαίνει η κα βαρβαρήγου, «υπάρχει και μία ομάδα γονιών που αρνούνται τον εμβολιασμό στα παιδιά τους. Μάλιστα επιλέγουν και παιδιάτρους οι οποίοι είναι σύμφωνοι με το να μην εμβολιάζονται τα παιδιά. Εκ πεποιθήσεως δεν κάνουν τα εμβόλια και παράλληλα έχουν βρει και γιατρούς που συμφωνούν και παρακολουθούν τα παιδιά χωρίς να τα εμβολιάζουν. Πρόκειται για μία επικίνδυνη κατάσταση καθώς η ιλαρά είναι μία εξαιρετικά μεταδοτική ίωση που μπορεί να δημιουργήσει πολύ σοβαρές επιπλοκές. Εκτός από την κλινική εικόνα που είναι υψηλός πυρετός, επιπεφυκίτιδα, ρινίτιδα, εξάνθημα ίσως και βήχας που είναι τα συμπτώματα της ιλαράς, υπάρχουν επιπλοκές όπως ηωτίτιδα, πνευμονία, εγκεφαλίτιδα και άλλα σοβαρά πράγματα».

Όπως τονίζει η κα Βαρβαρήγου, «δεν έχουμε στη Δυτική Ελλάδα περιστατικά ιλαράς και αυτό στο οποίο εστιάζουμε είναι η πρόληψη. Πρέπει να εμβολιαστούμε όμως γιατί αν προκύψουν θα εξαπλωθούν. Μετά την πανδημία έχει αυξηθεί ο αριθμός των οικογενειών οι οποίες αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά. Αυτό είναι γεγονός. Η μόνη προφύλαξη για την ιλαρά η οποία έχει σοβαρότατες επιπλοκές είναι ο εμβολιασμός. Δεν υπάρχει κάποια θεραπεία που μπορούμε να εφαρμόσουμε. Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης είναι η πρόληψη. Για πολλά χρόνια είχε εξαλειφθεί από τη χώρα μας η ιλαρά και είχαμε κάποια περιστατικά το 2017. Μέχρι αύριο μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα να έχουμε περιστατικά ακόμη καις την περιοχή μας. Μόνη λύση ο εμβολισμός. Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε ότι είναι μία ίωση και θα περάσει γατί αν συμβεί το κακό στεναχωριόμαστε όλοι μετά».

Να σημειώσουμε ότι πέντε ενήλικες στην Κρήτη και τη Θεσσαλονίκη, μεταξύ των οποίων και επαγγελματίες υγείας, αποτελούν τα κρούσματα που μετρά, προς το παρόν, η χώρα μας. Όλοι ήταν ανεμβολίαστοι. Ο απολογισμός της προηγούμενης επιδημίας ιλαράς στην Ελλάδα, τη διετία 2017-2018, ήταν πάνω από 3.200 κρούσματα και τέσσερις θάνατοι. Και τότε είχαν νοσήσει και νοσηλευτεί επαγγελματίες υγείας, μετά την έκθεσή τους σε ασθενείς με ιλαρά. Είχαν προηγηθεί άλλες δύο μικρότερης έντασης επιδημίες, το 2010 με 149 κρούσματα και το 2006 με 518 κρούσματα. Στην Ευρώπη, σε αυτή τη φάση, υπάρχει έξαρση σε αρκετές χώρες, μεγαλύτερη είναι όμως σε Ρουμανία, Αυστρία και Γαλλία.

Τα συμπτώματα και οι επιπλοκές της Ιλαράς

Στην αρχή, η ιλαρά εκδηλώνεται με πυρετό, ξηρό βήχα και καταρροή. Στη συνέχεια, έπειτα από 3-4 ημέρες ακολουθεί το κηλιδοβλατιδώδες ερυθηματοειδές εξάνθημα, που αρχίζει από το κεφάλι και επεκτείνεται σε όλο το σώμα. Σε ό,τι αφορά τις επιπλοκές, στις μικρές ηλικίες μπορεί να υπάρξει μια συλλοίμωξη, όπως η λαρυγγίτιδα, η πνευμονία, η γαστρεντερίτιδα. Σπανιότερα μπορεί να υπάρξει προσβολή του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος και εμφάνιση εγκεφαλίτιδας.

Αυτό που υπογραμμίζουν οι ειδικοί είναι πως όλα τα νοσήματα έχουν κίνδυνο επιπλοκών, ωστόσο τα λεγόμενα παιδικά νοσήματα εκτοξεύουν τον κίνδυνο για τους ενηλίκους που νοσούν. Εκτός από τους αυξημένους παράγοντες κινδύνου που συνοδεύουν τις πληθυσμιακές ομάδες των ενηλίκων, πχ ηλικία, χρόνιες παθήσεις κα., πολύ συχνά αποτελούν και «θύματα» της καθυστερημένης διάγνωσης.