Ο σπουδαίος πρωταγωνιστής μας Γιάννης Φέρτης και η Πάτρα - Είχε έρθει με την Καραμπέτη στο Αρχαίο Ωδείο και με Μ. Ντενίση στο Πάνθεον

Ο σπουδαίος ηθοποιός μας Γιάννης Φέρτης που έφυγε από τη ζωή λίγες μέρες πριν κλείσει τα 86 του χρόνια (ήταν γεννημένος 21 Απριλίου του 1938) δεν ξεχώριζε μόνο για την υποβλητική φωνή του, το σεμνό αλλά πολύ γοητευτικό παρουσιαστικό του και την υποκριτική του δεινότητα, ξεχώριζε αναμφίβολα, συνολικά ως προσωπικότητα, γι’ αυτό και οι συνάδελφοι του, άνδρες και γυναίκες και φυσικά το κοινό, τον λάτρευαν.

Ο Γιάννης Φέρτης που από πιτσιρικάς αγαπούσε την ηθοποιία, πρωτόπαιξε στο σινεμά στο «Ποια είναι η Μαργαρίτα» πλάι στην αξέχαστη Τζένη Καρέζη ενώ το 1962 κράτησε το ρόλο του Ορέστη στην «Ηλέκτρα» του Ευριπίδη στην κινηματογραφική απόδοση του Μιχάλη Κακογιάννη με την Ειρήνη Παπά στον βασικό ρόλο, ταινία που προτάθηκε για το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης παραγωγής. Στην ταινία είχαν παίξει και ο μεγάλος Μάνος Κατράκης και η Αλέκα Κατσέλη στο ρόλο της Κλυταιμνήστρας.

Στον κινηματογράφο έπαιξε αρκετά αλλά γενικά η εντύπωση που έχουμε είναι πως ήταν γενικά επιλεκτικός. Από τις εμφανίσεις του που «έγραψαν» στη μνήμη του κοινού ήταν σίγουρα στην αντιστασιακή ταινία του Άδωνι Κύρου «Το Μπλόκο» το 1965 όπου συμπρωταγωνίστησε με την Αλεξάνδρα Λαδικού και την Ξένια Καλογεροπούλου, στην κοινωνικοπολεμική περιπέτεια «Αυτοί που μίλησαν με τον Θάνατο» σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη το 1969 όπου έπαιξε μαζί με την Ζωή Λάσκαρη, τον Χρόνη Εξαρχάκο, την Ελένη Ζαφειρίου και τον Μάνο Κατράκη, και το πολύ συγκινητικό «Με τη λάμψη στα μάτια» του Πάνου Γλυκοφρύδη το 1966 σε σενάριο του Γλυκοφρύδη και του Ιάκωβου Καμπανέλλη.

Σύμφωνα με το σενάριο που εκτυλισσόταν στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής, οι κατακτητές σκοπεύουν να εκτελέσουν τριάντα άντρες ως αντίποινα για τον φόνο ενός στρατιώτη από τους αντάρτες. Ανάμεσα στους μελλοθάνατους βρίσκονται και 3 αδέλφια (τους υποδύθηκαν οι Γιώργος Φούντας, Ανέστης Βλάχος και Γιάννης Φέρτης). Οι χωριανοί ζητούν από τον Γερμανό αξιωματικό να χαρίσει τη ζωή σε ένα από τα τρία αδέλφια και εκείνος δέχεται με έναν όρο: ο πατέρας τους (στο ρόλο ο αξέχαστος Λαυρέντης Διανέλλος) να επιλέξει αυτόν που θα επιζήσει. Ένα πράγματι εξαιρετικό σενάριο που βραβεύτηκε στο ιστορικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1966, όπου η συγκεκριμένη ταινία αποτέλεσε τη μεγάλη έκπληξη εκείνης της χρονιάς.

Στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης ο Γιάννης Φέρτης τιμήθηκε με το βραβείο του καλύτερου 1ου ανδρικού ρόλου ως Κόντες Αλέξανδρος Οφιομάχος στο φιλμ «Σκλάβοι στα Δεσμά τους», διασκευή του διεισδυτικού κοινωνικού μυθιστορήματος του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, σε σκηνοθεσία του Τώνη Λυκουρέση. Το φιλμ απέσπασε συνολικά 10 βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 2008, ανάμεσα τους, της σκηνοθεσίας και το 2ο βραβείο ταινίας μυθοπλασίας μεγάλου μήκους.

Στην Πάτρα ο Γιάννης Φέρτης που καταγόταν από τη Φθιώτιδα, είχε έρθει και είχε παίξει στο Αρχαίο Ρωμαικό Ωδείο. Όπως μας θύμισε ο Διονύσης Ανδριόπουλος, επρόκειτο για μία μεγάλη θεατρική παραγωγή της «Ηλέκτρας» του Σοφοκλή, που ανέβηκε το καλοκαίρι του 2007 από το Εθνικό Θέατρο στις 10 και 11 Αυγούστου, στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, σε σκηνοθεσία του σημαντικού θεατρανθρώπου Πέτερ Στάιν.

Ο Γιάννης Φέρτης κράτησε το ρόλο του Παιδαγωγού, η Στεφανία Γουλιώτη ήταν η Ηλέκτρα, ο Αποστόλης Τότσικας είχε ερμηνεύσει τον Ορέστη, ενώ τον ρόλο της Κλυταιμνήστρας υποδύθηκε η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και του Αίγισθου ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος.

Αυτή λοιπόν η παράσταση είχε χειροκροτηθεί από το Πατρινό θεατρόφιλο κοινό στο Αρχαίο Ωδείο, στο πλαίσιο τότε του Φεστιβάλ Πάτρας Θεσμός Αρχαίου Δράματος του Οργανισμού Καλλιτεχνικών Πολιτιστικών Εκδηλώσεων με ιδρυτή τον αείμνηστο Ανδρέα Δ. Ανδριόπουλο. Ξεχωριστή ήταν η παρουσία του Γιάννη Φέρτη και στην αντιπολεμική τραγωδία του Αισχύλου «Πέρσες» σε σκηνοθεσία της Νικαίτης Κοντούρη όπου πρωταγωνιστές ήσαν μόνο άνδρες

Ήταν το καλοκαίρι του 2014 με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και εκτός του Γιάννη Φέρτη (Δαρείος), είχαν παίξει οι Άκης Σακελλαρίου και Λάζαρος Γεωργακόπουλος.

Ο Γιάννης Βέρτης σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Το Βήμα το 2014, είχε πει:

«Για να είμαι ειλικρινής, δεν ορίζω διαφορετικά την Επίδαυρο ή το αρχαίο δράμα. Είναι θέατρο. Ωστόσο παίζοντας αρχαίο δράμα αισθάνεσαι μεγαλύτερη ανασφάλεια, μεγαλύτερη ευθύνη. Βρέθηκα για πρώτη φορά στην Επίδαυρο το 1990 με το Αμφι-Θέατρο και την “Ορέστεια”. Ομολογώ ότι η αγωνία εκείνης της πρεμιέρας με ακολουθεί. Ο χώρος είναι που σου δημιουργεί δέος. Ο χώρος και ο πολύς κόσμος».

Στην Πάτρα πάντως οι παλαιότεροι θεατρόφιλοι τον θυμούνται και στη σκηνή του Πάνθεον στη Δημ. Γούναρη όπου είχε έρθει τη δεκαετία του ’80 τουλάχιστον 2 φορές με το θίασο που είχε συστήσει με την πρωταγωνίστρια και σύζυγο του, εκείνη την περίοδο, Μιμή Ντενίση. Τα έργα που είχαν παίξει ήταν τα «Οργισμένα νιάτα» Τζον Όσμπορν και το «Παιχνίδι του έρωτα».