Αλέξανδρος Αγγελόπουλος: Αποκωδικοποιώντας τις αφίξεις και τη διαμονή των τουριστών

Ομιλητής στο Travel West Forum ήταν ο Αλέξανδρος Αγγελόπουλος, Διευθύνων Σύμβουλος της «Aldemar Resorts»

Ο κ. Αγγελόπουλος αρχικά παρουσίασε κάποια νούμερα πάνω στα οποία μπορεί κανείς να δει ποια είναι η σημερινή εικόνα του ελληνικού τουρισμού και της Δυτικής Ελλάδας.

Όπως εξήγησε ο κ. Αγγελόπουλος, «κοιτώντας το νούμερο της αύξησης των αφίξεων και το νούμερο της παραμονής, συνειδητοποιούμε το αυτονόητο. Οι διανυκτερεύσεις δεν είναι ιδιαίτερα αυξημένες ή δεν είναι καθόλου αυξημένες. Υπάρχει ένα κατά συνθήκη ψεύδος. Δεν μας ενδιαφέρει πόσοι ήρθαν. Μας ενδιαφέρει πόσο έμειναν, γιατί οι δαπάνες, τα χρήματα που ξοδεύονται στη χώρα είναι αυτά που ξοδεύονται κατά τη διάρκεια παραμονής τους. Το μπες- βγες αφορά τις αεροπορικές εταιρείες. Η μέση κατά κεφαλή δαπάνη που είναι περίπου στα 600€ (και ήταν περίπου στα 890€ το 2008) και οι 7 μέρες παραμονή και η μέση δαπάνη που είναι 87€, είναι κάτω από το μέσο όρο της Ευρώπης.

Ο κλάδος που εγώ ονομάζω φιλοξενία και όχι τουρισμό, γιατί θεωρώ ότι τουρισμό κάνουν αυτοί που έρχονται ενώ φιλοξενία είναι αυτό που παρέχουμε και προσφέρουμε εμείς ως χώρα, έχει μια συνεισφορά η οποία είναι οριακά κοντά στα 45% της εθνικής οικονομίας.
Σε ποια θέση είναι όμως το Υπουργείο Τουρισμού στο Υπουργικό Συμβούλιο; Στην τελευταία.  Άρα δίνουμε πάρα πολύ μεγάλη αξία στο μοντέλο της φιλοξενίας της χώρας και το έχουμε βάλει στην τελευταία θέση. Να μην το ακούμε σχεδόν ποτέ. Στις ανταγωνίστριες χώρες ο τουρισμός είναι κάτω από τον πρωθυπουργό ή τον Πρόεδρο της χώρας. Και αυτό γιατί έχει σημαίνουσα σημασία».

Όπως εξηγεί ο κ. Αγγελόπουλος, «αναγνωρίζεται ο ρόλος της φιλοξενίας ως οικοσύστημα που συντηρεί το σύνολο της εθνικής οικονομίας. Ο πολλαπλασιαστής του μοντέλου της φιλοξενίας στη χώρα μας είναι 3, που σημαίνει ότι για κάθε 1 ευρώ που ξοδεύεται σε ξενοδοχείο τουριστικό γραφείο, εμπορική εταιρεία, άλλα 2 ευρώ διασπείρονται στην εθνική οικονομία σε εταιρείες που είναι προμηθευτικής αλυσίδας ξενοδοχείων. Και βεβαίως την ίδια ώρα μιλάμε και για κατασκευές, φωτισμούς, έπιπλα, πράγματα ΠΟΥ παράγουν οι βιομηχανίες που πολλές φορές είναι ελληνικές βιομηχανίες ή βιοτεχνίες ή γενικότερα το παραγωγικό οικοσύστημα, και όμως δεν καταχωρούνται ως μέρος της φιλοξενίας.

Ο κ. Αγγελόπουλος αναφέρθηκε και στις κατηγορίες των ξενοδοχείων ανάλογα με τα αστέρια τους. 

Όπως τόνισε, «αυτό που δεν αλλάζει, βεβαίως είναι ότι ανάλογα με τα αστέρια έχουμε μια ψηλότερη τιμή και θεωρητικά μια καλύτερη υπηρεσία και μια καλύτερη απορρόφηση εργατικού δυναμικού. Εδώ να μου επιτρέψετε να σας αφιερώσω χρόνο στα πεντάστερα και τετράστερα. Γιατί στην περιοχή της Δυτικής Ελλάδας τα πεντάστερα ξενοδοχεία είναι 7. Σε όλη την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, τα τετράστερα που είναι περίπου το 17,6%, είναι 48 συνολικά. Είμαστε περίπου στο 20% πεντάστερα και τετράστερα  το 80%. Είναι ένα μοντέλο της οικονομίας, το οποίο είναι απολύτως απαραίτητο, πλην όμως δικαιολογεί και για ποιο λόγο η Δυτική Ελλάδα σε μέσο όρο τιμής, άρα εσόδου χαμηλότερα από την υπόλοιπη Ελλάδα.

Κοιτάτε λίγο τους άλλους προορισμούς  για να έχετε μέτρο σύγκρισης. Θα πάμε και στην Πελοπόννησο που το αντίστοιχο νούμερο από περίπου 20% είναι κάτι λιγότερο από 30. Είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα. Εντάξει, είμαστε δηλαδή μια περιοχή, μιλάω στο σύνολο της Πελοποννήσου, η οποία σηκώνει σαφέστατα βελτίωση σε σχέση με την Κρήτη, τα Ιόνια νησιά και βεβαίως το Νότιο Αιγαίο στο οποίο το νούμερο είναι αρκετά ψηλότερο, αλλά μιλάμε και για μονάδες που δεν ανάγκη να είναι μεγάλες, απλά είναι ποιοτικές μονάδες.

Για να κάνω την αντιπαραβολή με κάτι άλλο; Έχουμε τη μεγαλύτερη ακτογραμμή της χώρας στην περιοχή ή όχι; Εξυπηρετούμαστε από το αεροδρόμιο της Αθήνας, της Πελοποννήσου είναι της Καλαμάτας και του Αράξου. Έχουμε ένα νέο οδικό δίκτυο, το οποίο θεωρητικά θα είναι το πιο σύγχρονο οδικό δίκτυο στη χώρα. Έχουμε τη γέφυρα, η οποία είναι έργο μνημείο και θα έπρεπε να ευχαριστούμε το Θεό που έγινε σε αυτή τη χώρα και όχι κάπου αλλού. Έχουμε και τρία πράγματα που μιλάνε στη λογική της βιωσιμότητας. Έχουμε τον πιο πλούσιο κάμπο της χώρας. Έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό βροχοπτώσεων στη χώρα, αλλά καλών βροχοπτώσεων. Έχουμε ένα ποσοστό ανεργίας που είναι αρκετά ψηλότερο του υπολοίπου της χώρας, αλλά θεωρητικά έχουμε ένα δυνητικό δυναμικό ικανό. Έχουμε τα αρχαιολογικά μας μνημεία. Έχουμε ένα λιμάνι που θεωρώ ότι είναι υπερσύγχρονο και αν δεν ήταν η Ηγουμενίτσα με τα ιδιωτικά συμφέροντα θα ήταν ακόμα ένα ισχυρό λιμάνι που θα έφερνε στην ενδοχώρα τον κόσμο που έπρεπε να φέρει.

Πώς είναι όμως δυνατόν με όλα αυτά που σας είπα να είμαστε τελευταίοι σε όλα αυτά που μετράνε, στα μετρήσιμα τα αντικειμενικά στοιχεία;».