Νίκος Πολυδερόπουλος: «Κοιτούσα στην θέση του θεάτρου που καθόταν όταν ήρθε να με δει»

Συνέντευξη στην εκπομπή της Δανάης Μπάρκα παραχώρησε ο Νίκος Πολυδερόπουλος, κατά την διάρκεια της συνέντευξης, ο ηθοποιός μίλησε και για την απώλεια του μικρού του αδελφού.

«Εμένα, στην ηλικία αυτή που είμαι, που έχασα τον αδελφό μου, η ζωή με δίδαξε ότι δεν είναι εύκολη. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να αλλάξουν τα πάντα. Μπορεί να μιλήσεις με τον αδελφό σου, να του πεις καλημέρα και να μην του πεις καληνύχτα, ή με έναν οποιονδήποτε δικό σου άνθρωπο», ανέφερε ο Νίκος Πολυδερόπουλος.

Ακόμα, ο γνωστός ηθοποιός είπε: «Η ζωή μου χωρίζεται στο πριν και το μετά του θανάτου του αδελφού μου. Ανέκαθεν βάζω τον εαυτό μου μπροστά για να μπορώ να είμαι δυνατός και να κρατάω τους υπόλοιπους. Κανένας δεν μπορεί να σε βοηθήσει αν δεν βοηθήσεις εσύ τον εαυτό σου.

 Επειδή είμαι ο μεγαλύτερος από τα αδέλφια, θεωρώ ότι εγώ πρέπει να βοηθήσω στο να προχωρήσουμε τη ζωή μας με αυτή την απώλεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ξεχάσουμε ποτέ τον αδελφό μας. Ο πόνος θα απαλύνει και σιγά σιγά θα γίνει μια γλυκιά ανάμνηση και ένα αναπάντητο γιατί».

«Δεν πρόλαβα να του μιλήσω»
«Το μότο μου είναι, “θα τα φτιάξουμε όλα”. Όταν συνέβη η απώλεια του αδελφού μου, διαπίστωσα ότι δεν μπορούμε να τα φτιάξουμε όλα. Δεν ένιωσα την ανάγκη να χτυπήσω την πόρτα ενός ψυχολόγου, αλλά την ανάγκη να χτυπάω την πόρτα των δικών μου ανθρώπων για να τους δίνω δύναμη και πίστη στο ότι μπορεί να υπάρχει κάτι μετά από εδώ», συνέχισε.

Επίσης, ο Νίκος Πολυδερόπουλος εξήγησε ότι: «Το παράπονό μου είναι ότι κάποια στιγμή με είχε πάρει τηλέφωνο, και του είχα πει να κλείσει και θα τον πάρω εγώ, αλλά δεν τον πήρα. Αυτό είναι μεγάλο παράπονο για μένα, το ότι δεν πρόλαβα να του μιλήσω.

Ή στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, που δεν είχα κατέβει, τους είχα πει να με πάρουν με βιντεοκλήση και δεν με πήραν, και όταν κατέβηκα ρώτησα τη μάνα μου γιατί δεν με πήρε και μου είπε ότι δεν πρόλαβε. Δεν ήμουν σε εκείνο το τραπέζι, και μετανιώνω που δεν ήμουν».

«Ο αδελφός μου που έφυγε, ήταν ο τελευταίος από τα αδέλφια μου που είχε έρθει στο θέατρο να με δει, οπότε θυμόμουν τη θέση που τον είχα βάλει και πάντα κοιτούσα σε εκείνη τη θέση», σημείωσε.