Η απίθανη Ρεάλ 2-0 την Ντόρτμουντ, πρωταθλήτρια Ευρώπης για 15η φορά- ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ

Η μπαρουτοκαπνισμένη από τελικούς και μεγάλα ματς Ρεάλ Μαδρίτης άντεξε το σφυροκόπημα της Ντόρτμουντ στο πρώτο μέρος και στο δεύτερο ήταν αμείλικτη, για να επικρατήσει με 2-0 με τα γκολ των Καρβαχάλ και Βινίσιους και να πανηγυρίσει το 15ο Champions League League στην τεράστια ιστορία της.

Η Ρεάλ ήταν, είναι και θα είναι η βασίλισσα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και φροντίζει να το αποδεικνύει σε κάθε μεγάλο ματς, σε κάθε τρανταχτή ευκαιρία που της παρουσιάζεται. Η τελευταία ευκαρία δόθηκε το βράδυ του Σαββάτου (1/6) στο "Γουέμπλεϊ" με αντίπαλο την Ντόρτμουντ, με τους Βεστφαλούς να είναι ανώτεροι στο πρώτο μέρος και να έχουν τις μεγάλες ευκαιρίες αλλά να μη βρίσκουν δίχτυα και στο δεύτερο μέρος να υποτάσσονται στη μοίρα του αουτσάιντερ.

Και αυτό γιατί η ομάδα του Αντσελότι ήταν αποφασισμένη να ξεδιπλώσει στο χορτάρι τη μεγάλη στόφα και την τεράστια κλάση των παικτών της και το έκανε, με τους Καρβαχάλ και Βινίσιους να σκοράρουν στο 74' και στο 83' αντίστοιχα και να σφραγίζουν ένα άνετο 2-0 στο δεύτερο μέρος, που υπέγραψε το 15ο Champions League στην ιστορία του συλλόγου.

Ο Έντιν Τέρζιτς δεν θέλησε να πειράξει την επιτυχημένη συνταγή που έστειλε την Ντόρτμουντ στο "Γουέμπλεϊ" και παρέταξε την ίδια ενδεκάδα όπως στις δύο νίκες επί της Παρί στα ημιτελικά, σε διάταξη 4-2-3-1. Κάτω από την εστία ο Κόμπελ, τετράδα στην άμυνα από τα δεξιά προς τα αριστερά οι Ρίερσον, Χούμελς, Σλότερμπεκ και Μάατσεν, δίδυμο στη μεσαία γραμμή οι Τζαν-Ζάμπιτσερ και Φίλκρουγκ στην κορυφή της επίθεσης με τους Σάντσο, Μπραντ και Αντεγέμι να τον στηρίζουν.

Στον αντίποδα, ο Κάρλο Αντσελότι εμπιστεύτηκε για ακόμη μία φορά το 4-3-3. Γκολκίπερ ο Κουρτουά (ίωση ο Λούνιν), οι Νάτσο και Μεντί στα άκρα της άμυνας και οι Ρίντιγκερ-Νάτσο στην καρδιά της οπισθοφυλακής. Οι Βαλβέρδε, Καμαβινγκά (αντί του τραυματία Τσουαμενί) και Κρόος (στο τελευταίο του ματς σε συλλογικό επίπεδο) πήραν θέση στη μεσαία γραμμή ενώ ο Μπέλιγχαμ είχε ελεύθερο ρόλο πίσω από τους Βινίσιους και Ροντρίγκο.

Το πρώτο 10λεπτο του τελικού δεν προσέφερε κάτι ιδιαίτερο στο φίλαθλο κοινό, με τους ποδοσφαιριστές να είναι ενδεχομένως επηρεασμένοι και απο την εισβολή δύο οπαδών με το... καλημέρα, με την Ρεάλ να έχει μεν τη μπάλα στα πόδια αλλά να αδυνατεί να απειλήσει έχοντας απέναντί της παίκτες... καμικάζι.

 
Οι μερένγκες είχαν δύο σουτ που δεν βρήκαν στόχο με τους Βαλβέρδε (12') και Βινίσιους (15') και αυτές ήταν οι μοναδικές απειλές τους στο παιχνίδι, με την Ντόρτμουντ να έχει την πρώτη καλή στιγμή της στο 14' με το πλασέ του Μπραντ που έφυγε εκτός εστίας και να "ζεσταίνεται", για να "πάρει φωτιά" μετά από το πρώτο 20λεπτο.

Στο 21ο λεπτό είχε την πρώτη μεγάλη φάση με τον Αντεγέμι που βγήκε τετ α τετ με τον Κουρτουά αλλά δεν μπόρεσε να σκοράρει από πλάγια θέση (χάρη στο σωτήριο τάκλιν του Καρβαχάλ), δύο λεπτά αργότερα ο Φίλκρουγκ νίκησε τον Βέλγο κίπερ αλλά η μπάλα σταμάτησε στη ρίζα του αριστερού δοκαριού μετά το έξυπνο πλασέ του ενώ στο 28 ο Κουρτουά είπε "όχι" στον Αντεγέμι μπλοκάροντας το επικίνδυνο διαγώνιο πλασέ του.

Η συνέχεια βρήκε την Ρεάλ να "ηρεμεί" για λίγο όμως η Ντόρτμουντ ξαναπήρε τα ηνία λίγο πριν το φινάλε του πρώτου μέρους και στο 41' χρειάστηκε νέα σπουδαία επέμβαση του Κουρτουά σε δυνατό σουτ εκτός περιοχής του Ζάμπιτσερ, για να πάνε οι δύο ομάδες στα αποδυτήρια με τους Βεστφαλούς να είναι ανώτεροι (8 τελικές, 1.68 τα xgoals) αλλά την Ρεάλ (0.09 τα xgoals) να αντέχει και να ευελπιστεί σε -αισθητή- βελτίωση στο δεύτερο μέρος.

Οι δύο προπονητές δεν θέλησαν να κάνουν κάποια διορθωτική κίνηση στην ανάπαυλα και άφησαν τις ενδεκάδες με τις οποίες άρχισαν το ματς, με την Ρεάλ να μπαίνει πάντως καλύτερα σε αυτό το διάστημα και να απειλεί δις στο 49ο λεπτό, αρχικά με την απευθείας εκτέλεση φάουλ του Κρόος (έβγαλε δύσκολα σε κόρνερ ο Κόμπελ) και στην εξέλιξη της φάσης με την κεφαλιά άουτ του Καρβαχάλ.

Η επόμενη επικίνδυνη φάση στο δεύτερο μέρος έγινε και πάλι στα καρέ της Ντόρτμουντ, με τον Κόμπελ να αντιδράει θετικά στο σουτ του Καρβαχάλ με τη συνδρομή του Μάατσεν, με τους τυπικά γηπεδούχους να έχουν όμως την πρώτη μεγάλη ευκαιρία σε αυτό το διάστημα στο 63', όταν ο Κουρτουά έκανε τεράστια επέμβαση στην καρφωτή κεφαλιά του Φίλκρουγκ από πλεονεκτική θέση.

 
Στο 66' ήταν η σειρά της ομάδας του Αντσελότι να απειλήσει με το επικίνδυνο γέμισμα του Βινίσιους όπου δεν μπόρεσε να βρει τη μπάλα με το κεφάλι ο Μπέλιγχαμ, με τη φάση αυτή να είναι ουσιαστικά η προειδοποίηση για το... κακό που θα ερχόταν για τους Γερμανούς.

Σε αυτό έβαλε το πόδι του ένας συμπατριώτης τους, με τον Κρόος να εκτελεί κόρνερ από τα αριστερά και τον Καρβαχάλ να παίρνει την κεφαλιά στο πρώτο δοκάρι, για να αφήσει άγαλμα τον Κόμπελ και να κάνει το 1-0 στο 74ο λεπτό, βάζοντας το τρένο των μερένγκες στις ράγες, στο δρόμο προς το 15ο τρόπαιο.

Λίγα μόλις λεπτά αργότερα ο Μπέλιγχαμ φλέρταρε με το 2-0 όμως ο Σλότερμπεκ έβαλε το πόδι του και έδιωξε σωτήρια σε κόρνερ ενώ στο 80' ο Κρόος φλέρταρε και εκείνος με το γκολ που θα "τελείωνε" το ματς, με τον Κόμπελ να αποκρούει εντυπωσιακά την απευθείας εκτέλεση φάουλ που επιχείρησε.

Ακολούθησαν δύο ακόμη καλές ευκαιρίες των μερένγκες, με τον Κόμπελ να σταματάει σωτήρια το σουτ του Τσουαμενί και την κεφαλιά του Νάτσο, για να έρθει όμως στο 83' η στιγμή που η Ρεάλ βροντοφώναξε "game over", με τον Μπέλιγχαμ να βγάζει την ασίστ και τον Βινίσιους να εκτελεί με πλασέ για να γράψει το 2-0 μέσα σε αποθέωση.

 
Η συνέχεια του αγώνα, μέχρι να συμπληρωθεί το 90' αλλά και τα πέντε λεπτά του έξτρα χρόνου, δεν έφεραν κάποια αλλαγή, με τους απογοητευμένους Γερμανούς να αδυνατούν να βρουν ένα γκολ για να ξαναμπούν στο ματς και τους Ισπανούς να έχουν τον απόλυτο έλεγχο, για να κρατήσουν σχετικά άνετα το προβάδισμά τους κα να στήσουν ένα τρελό πάρτι στον αγωνιστικό χώρο και στις εξέδρες με το τελευταίο σφύριγμα του Βίντσιτς.

ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ: Κόμπελ, Ρίερσον, Χούμελς, Σλότερμπεκ, Μάατσεν, Τζαν (81' Μάλεν), Ζάμπιτσερ, Σάντσο (87' Μπιτόι-Γκίτενς), Μπραντ (81' Αλέ), Αντεγέμι (72' Ρόις), Φίλκρουγκ
ΡΕΑΛ: Κουρτουά, Καρβαχάλ, Ρίντιγκερ, Νάτσο, Μεντί, Βαλβέρδε, Καμαβινγκά, Κρόος (86' Μόντριτς), Μπέλιγχαμ (85' Χοσέλου), Ροντρίγκο (90' Μιλιτάο), Βινίσιους (90' Βάθκεθ)

ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ

 Ρεάλ είναι η βασίλισσα όχι μόνο του ισπανικού αλλά και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και το επιβεβαίωσε με τον πλέον εμφατικό τρόπο το βράδυ του Σαββάτου (1/6), επικρατώντας με 2-0 της Ντόρτμουντ και κατακτώντας το 15ο Champions League της ιστορίας της.

Αυτή ήταν η 15η επιτυχία της σε 18 συνολικά παρουσίες σε τελικούς, με το ακόμη πιο εντυπωσιακό στοιχείο που αφορά τους μερένγκες να είναι πως μετρούν πλέον 9 διαδοχικές νίκες σε τελικούς της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, σε ένα ασύλληπτο σερί που άρχισε το 1998 και το 1-0 επί της Γιουβέντους στο Άμστερνταμ.

Αν ψάχνει δε κάποιος να εντοπίσει την τελευταία ήττα της σε τελικό θα χρειαστεί να γυρίσει το χρόνο στο μακρινό 1981, όταν οι Μαδριλένοι είχαν χάσει με 1-0 από την Λίβερπουλ στο "Παρκ Ντε Πρενς", με το γκολ του Άλαν Κένεντι στο 82ο λεπτό.

Όλοι οι τελικοί της Ρεάλ Μαδρίτης
1955-56 Ρεάλ - Ρεμς 4-3
1956-57 Ρεάλ - Φιορεντίνα 2-0
1957-58 Ρεάλ - Μίλαν 3-2
1958-59 Ρεάλ - Ρεμς 2-0
1959-60 Ρεάλ - Άιντραχτ 7-3
1961-62 Μπενφίκα - Ρεάλ 5-3
1963-64 Ίντερ - Ρεάλ 3-1
1965-66 Ρεάλ - Παρτιζάν 2-1
1980-81 Λίβερπουλ - Ρεάλ 1-0
1997-98 Ρεάλ - Γιουβέντους 1-0
1999-00 Ρεάλ - Βαλένθια 3-0
2001-02 Ρεάλ - Λεβερκούζεν 2-1
2013-14 Ρεάλ - Ατλέτικο 4-1
2015-16 Ρεάλ - Ατλέτικο 5-3 πεν. (1-1 κ.δ.)
2016-17 Ρεάλ - Γιουβέντους 4-1
2017-18 Ρεάλ - Λίβερπουλ 3-1
2021-22 Ρεάλ - Λίβερπουλ 1-0
2023-24 Ντόρτμουντ - Ρεάλ 0-2

Ο "ΜΙΔΑΣ" ΑΝΤΣΕΛΟΤΙ

Ο Κάρλο Αντσελότι έγραψε ιστορία οδηγώντας τη Ρεάλ στην κατάκτηση του Champions League με το 2-0 επί της Ντόρτμουντ, αφού σήκωσε το τρόπαιο για πέμπτη φορά με την ιδιότητα του προπονητή.

Ο Ιταλός τεχνικός άφησε έτσι ακόμη πιο πίσω τρία ιερά ονόματα της προπονητικής, τον Μπομπ Πέισλι που οδήγησε τη Λίβερπουλ σε τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών σε πέντε σεζόν μεταξύ 1977 και 1981, τον Ζινεντίν Ζιντάν με τα τρία διαδοχικά Champions League με τη Ρεάλ μεταξύ 2016 και 2018 και τον Πεπ Γκουαρδιόλα που πήρε δύο τρόπαια με την Μπαρτσελόνα το 2009 και το 2011 και ένα με την Μάντσεστερ Σίτι πέρυσι.

Ο Αντσελότι μετρούσε μέχρι πρότινος δύο με την Μίλαν το 2003 και το 2007 και άλλα δύο με τη Ρεάλ, το 2014 και το 2022. Μαζί με το χαμένο τρόπαιο του 2005 ως τεχνικός των ροσονέρι (απέναντι στη Λίβερπουλ) ήταν ήδη ο επικεφαλής στη λίστα με τις συμμετοχές σε τελικούς, ύστερα από τη φετινή 6η παρουσία του.

Η νίκη του εκτόξευσε στις 13 τις κατακτήσεις από Ιταλούς προπονητές, με τους Ισπανούς να μένουν στις 11 και τους Γερμανούς στις 10.

Από εκεί και πέρα, ήταν ήδη στην εξάδα των τεχνικών που έχουν κατακτήσει το τρόπαιο με δύο ομάδες, μαζί με τους Ερνστ Χάπελ (Φέγενορντ, Αμβούργο), Ότμαρ Χίτσφελντ (Ντόρτμουντ, Μπάγερν), Ζοζέ Μουρίνιο (Πόρτο, Ίντερ), Γιουπ Χάινκες (Ρεάλ, Μπάγερν) και Πεπ Γκουαρδιόλα (Μπαρτσελόνα, Μάντσεστερ Σίτι).

Αντιστοίχως, είχε προσθέσει εδώ και καιρό το όνομά του στη λίστα με τους προπονητές που έχουν κατακτήσει το τρόπαιο και ως ποδοσφαιριστής, στην οποία ανήκουν και οι Μιγκέλ Μουνιόθ, Τζοβάνι Τραπατόνι, Γιόχαν Κρόιφ, Φρανκ Ράικαρντ, Πεπ Γκουαρδιόλα και Ζινεντίν Ζιντάν.

Η "ΧΡΥΣΗ ΒΙΒΛΟΣ" ΤΟΥ CHAMPIONS LEAGUE
15 κατακτήσεις: Ρεάλ (1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002, 2014, 2016, 2017, 2018, 2022, 2024)
7 κατακτήσεις: Μίλαν (1963, 1969, 1989, 1990, 1994, 2003, 2007)
6 κατακτήσεις: Λίβερπουλ (1977, 1978, 1981, 1984, 2005, 2019), Μπάγερν (1974, 1975, 1976, 2001, 2013, 2020)
5 κατακτήσεις: Μπαρτσελόνα (1992, 2006, 2009, 2011, 2015)
4 κατακτήσεις: Άγιαξ (1971, 1972, 1973, 1995)
3 κατακτήσεις: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1968, 1999, 2008), Ίντερ (1964, 1965, 2010)
2 κατακτήσεις: Μπενφίκα (1961, 1962), Νότιγχαμ (1979, 1980), Γιουβέντους (1985, 1996), Πόρτο (1987, 2004), Τσέλσι (2012, 2021)
1 κατάκτηση: Σέλτικ (1967), Φέγενορντ (1970), Άστον Βίλα (1982), Αμβούργο (1983), Στεάουα (1986), Αϊντχόφεν (1988), Ερυθρός Αστέρας (1991), Μαρσέιγ (1993), Ντόρτμουντ (1997), Μάντσεστερ Σίτι (2023)