Συγκεντρωτές και αγορές: Tι θα είναι στην κορυφή το 2050;

Η έκρηξη του .com (dot.com) στα τέλη του 1990 έφερε τα παραδοσιακά επιχειρηματικά μοντέλα στον διαδικτυακό χώρο. Ας δούμε πώς μετά από 30 χρόνια προσαρμόστηκαν στις ρυθμιστικές απαιτήσεις σε διάφορες χώρες με διαφορετικά επιχειρηματικά μοντέλα.

Η "έκρηξη της dot com" δημιούργησε εκατομμύρια ιστότοπους διαφόρων τύπων: αγγελίες, ιστολόγια, onepagers, landings κ.λπ. Το πιο ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς ήταν η ανάπτυξη των συγκεντρωτών και των αγορών. Το πιο διάσημο marketplace που μου έρχεται στο μυαλό είναι το Amazon, όπου ο πωλητής ορίζει την τιμή του και ο αγοραστής αποφασίζει αν θα αγοράσει ή όχι. Ο πιο διάσημος αθροιστής που μου έρχεται στο μυαλό είναι η Uber, όπου ούτε ο πελάτης ούτε ο οδηγός αποφασίζουν για οτιδήποτε, η Uber κανονίζει τα πάντα μόνη της.

Ούτε οι προμηθευτές ούτε οι πελάτες μπορούν να κάνουν τίποτα στο πλαίσιο των aggregators - οι κυβερνητικές αρχές προσπάθησαν να τους ρυθμίσουν με διάφορους τρόπους. Η πιο επιτυχημένη περίπτωση ρύθμισης συνέβη στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου το Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου στην υπόθεση Uber επιβεβαίωσε ότι οι οδηγοί της Uber ήταν εργαζόμενοι για ίδιο λογαριασμό. Η απόφαση στηρίζεται στο ότι δικαιούνταν τις παροχές, τις οποίες διεκδικούσαν, καθώς ήταν "εξαρτημένοι εργολάβοι" εντός της ευρύτερης κατηγορίας των ανεξάρτητων εργολάβων. Η απόφαση σημαίνει ότι οι οδηγοί θα πρέπει να λαμβάνουν τον κατώτατο μισθό και πληρωμένες διακοπές, λένε οι δικηγόροι.

Αντιθέτως, στις ΗΠΑ αποφασίστηκε να θεωρηθούν οι οδηγοί ως εξαρτημένοι εργολάβοι.

Η εξάρτηση από τους συγκεντρωτές, που καθιερώθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, υποστηρίζεται επίσης από την έλλειψη ελευθερίας εντός της πλατφόρμας για τους οδηγούς κατά την εργασία τους στην Uber ή σε οποιονδήποτε εναλλακτικό συγκεντρωτή - οι οδηγοί περιορίζονται στο να αναλαμβάνουν διαδρομές και να πληρώνονται με "τιμολόγια" που ελέγχονται από την Uber και ως επί το πλείστον είναι "μαύρα κουτιά". Απλώς κάνεις ό,τι σου λέει ο Aggregator και δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις εντός της πλατφόρμας, μερικές φορές μπορεί να υπάρξουν ακόμη και τιμωρίες για τη μη ανάληψη της επόμενης παραγγελίας με την προτεινόμενη τιμή. Ο πελάτης στερείται επίσης του δικαιώματος επιλογής στους aggregators. Ο πελάτης επιλέγει μόνο την κατηγορία- όλα τα υπόλοιπα επιλέγονται από τον συσσωρευτή.

Αυτό είναι πολύ αντίθετο με το μοντέλο της Airbnb, όπου εφαρμόζεται το μοντέλο της αγοράς και οι προμηθευτές είναι ευέλικτοι να καθορίζουν τις τιμές, καθώς και οι πελάτες μπορούν να λάβουν την έξυπνη απόφαση επιλογής τους και υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ προμηθευτή και πελάτη.

Πώς να διαφοροποιήσετε μεταξύ συγκεντρωτή και αγοράς;

Ποιος είναι ο βασικός τρόπος για να δείτε τη διαφορά; Ακολουθεί ένα απλό τεστ για να πάρετε τη σωστή απάντηση - χρειάζεται απλώς. να θυμηθείτε τα βασικά από τα οικονομικά - τι είναι ο καθορισμός των τιμών; Είναι η διαδικασία με την οποία οι δυνάμεις της ζήτησης αγαθών και υπηρεσιών και της προσφοράς αγαθών και υπηρεσιών σε μια αγορά αλληλεπιδρούν για να καθορίσουν την τιμή.

Ποιος καθορίζει την τιμή με τους Συγκεντρωτές; Ο ίδιος ο Συγκεντρωτής καθορίζει την τιμή και την ανακοινώνει στον πελάτη και τον προμηθευτή ως προσφορά "take it or leave it". Όλες οι επικοινωνίες διαχωρίζονται από έναν συσσωρευτή μεταξύ "πλατφόρμας και πελάτη" και "πλατφόρμας και προμηθευτή".

Ποιος καθορίζει την τιμή με την Αγορά; Είναι - η "αγορά" που καθορίζει την τιμή, καθώς υπάρχει άμεση επικοινωνία και άμεση συμφωνία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης.

Επομένως, είναι η Αγορά που κάνει τη δουλειά με την Αγορά και γι' αυτό ονομάζεται Αγορά. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βοηθά τις οικονομίες να φτάσουν στον "τέλειο ανταγωνισμό" για να ευημερήσει η οικονομία.

Ας δούμε πώς μας βοηθάει η EncyclopædiaBritannica στον ορισμό της Αγοράς: το οικονομικό σύστημα μέσω του οποίου οι διάφορες εταιρείες ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να πουλήσουν τα προϊόντα τους. Τα προϊόντα τους πρέπει να ανταγωνίζονται στην αγορά. Η αγορά έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό.

Και τώρα ας δούμε πώς μας βοηθάει το λεξικό της Οξφόρδης στον ορισμό της αγοράς: η δραστηριότητα του ανταγωνισμού με άλλες επιχειρήσεις για την αγορά και την πώληση αγαθών, υπηρεσιών κ.λπ. Οι εταιρείες θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να αγοράζουν και να πωλούν, ώστε ο χώρος να θεωρείται αγορά.

Ένας συσσωρευτής που μπαίνει ανάμεσα στον πωλητή και τον αγοραστή αφαιρεί τη δυνατότητα ανταγωνισμού. Αν κάποιος αφαιρέσει τη δυνατότητα ανταγωνισμού, θα δημιουργήσει έναν συγκεντρωτή από την αγορά.

Η Airbnb είναι ένας ήρωας της άμυνας της αγοράς.

Η Airbnb και οι γαλλικές ρυθμιστικές αρχές ξεκίνησαν νομικές συζητήσεις στις αρχές του 2015 και στις 19 Δεκεμβρίου 2019 η Airbnb εξασφάλισε μια νίκη στον αγώνα της να αποφύγει περισσότερες ρυθμίσεις από τις αρχές της πόλης, αφού το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι ενεργεί ως "υπηρεσία της κοινωνίας της πληροφορίας" και όχι ως μεσιτικό γραφείο. Χρειάστηκαν 5 χρόνια για να αποκλειστεί η ρύθμιση της αγοράς στον νομικό κόσμο.

Το δικαστήριο της ΕΕ δήλωσε ότι η εταιρεία δεν χρειάζεται άδεια κτηματομεσίτη για να λειτουργήσει στη Γαλλία, καθώς παρέχει κυρίως ένα εργαλείο για την παρουσίαση και την εύρεση κατοικιών προς ενοικίαση και όχι ως μεσίτης.

Η Airbnb κερδίζει νομική νίκη στο κορυφαίο δικαστήριο της ΕΕ. Κορυφαίο ευρωπαϊκό δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η Airbnb είναι διαδικτυακή πλατφόρμα και όχι μεσιτική εταιρεία, χαρίζοντας μια σημαντική νίκη στην εταιρεία διαμοιρασμού κατοικιών.

Το καθεστώς της Airbnb ως "υπηρεσία της κοινωνίας της πληροφορίας" θα της παρέχει μεγαλύτερη ρυθμιστική ελευθερία στην Ευρώπη και θα ενισχύσει τα χέρια της στις συνεχιζόμενες μάχες εναντίον δήμων όπως το Παρίσι και το Λονδίνο, οι οποίοι πιέζουν για αυστηρότερη ρύθμιση.

"ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Ένα απλό παράδειγμα αγοράς είναι ένα εμπορικό κέντρο στο δρόμο. Ας πούμε το Harrods. Ο ιδιοκτήτης, ή η κατασκευή, νοικιάζει χώρους σε ενοικιαστές. Οι ενοικιαστές κάνουν τη δουλειά τους, ανταγωνίζονται για να πουλήσουν αγαθά και υπακούουν στους κανονισμούς της τοπικής κυβέρνησης. Θα πρέπει η κυβέρνηση να ρυθμίζει άμεσα το Harrods ως αγορά όσον αφορά την τιμολόγηση και τις άδειες; Εάν ναι, τότε θα πρέπει η ρυθμιστική προσέγγιση για το Harrods να εφαρμοστεί και σε άλλες αγορές; Ή μήπως οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων θα πρέπει να υπακούουν στον τοπικό νόμο και να ρυθμίζουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους, αφήνοντας την κυβέρνηση να είναι απλώς ένα εποπτικό ρυθμιστικό όργανο; Μια απάντηση είναι προφανής, αλλά η Airbnb χρειάστηκε πολλά. χρόνια για να φτάσει σε αυτή την απόφαση στα ευρωπαϊκά δικαστήρια." λέει ο Dmitry Levkin-Odrowąż από την Baseley - Partners, Πράγα.

Τι γίνεται με την Booking.com;

Γιατί δεν κυνηγούν την Booking.com καθώς ήταν η πρώτη στην αγορά; Όλες οι διαφορές αφορούν τους ιδιώτες προμηθευτές της Airbnb. Η Booking.com είναι μια αγορά, αλλά η πλευρά της προσφοράς αντιπροσωπεύεται από καλά ρυθμιζόμενους παραδοσιακούς προμηθευτές b2b. Έτσι, δεν δημιουργήθηκαν εντάσεις καθώς το B2B είναι καλά ρυθμισμένο σε αντίθεση με τους ιδιωτικούς προμηθευτές. Το σπουδαίο για την οικονομία της αγοράς συνέβη όταν η Airbnb επέτρεψε σε ιδιώτες να νοικιάζουν διαμερίσματα και απέδειξε δικαστικά ότι το επιχειρηματικό της μοντέλο είναι νόμιμο.

Αλλά γιατί τότε ρυθμίζεται το επιχειρηματικό μοντέλο των συγκεντρωτών; Και η απάντηση εδώ βρίσκεται στο έδαφος. Επειδή ο aggregator δεν επιτρέπει στον προμηθευτή να καθορίζει την τιμή, ούτε επιτρέπει στον πελάτη να επιλέγει τους προμηθευτές. Ελέγχει και τα δύο μέρη. Αν ελέγχεις τα πάντα, είσαι υπεύθυνος για όλες τις διαδικασίες. Αυτή είναι μια αρκετά απλή λογική.

Καθώς λοιπόν ο μηχανισμός καθορισμού των τιμών βρίσκεται εξ ολοκλήρου στα χέρια των aggregators, όλοι οι κανονιστικοί κανόνες για τις τιμές θα πρέπει να εφαρμόζονται και στην πλατφόρμα των aggregators. Καθώς αποτελεί πηγή αποφάσεων τιμολόγησης.

"Οι αγορές είναι οι καλύτεροι φίλοι των χωρών. Δημιουργούν οικονομική διαφάνεια και τέλειο ανταγωνισμό. Είναι σαν ειδικές ομάδες του whatsapp για κρατήσεις ακινήτων ή υπηρεσίες μεταφοράς ή οτιδήποτε άλλο. Πρέπει να τις καλωσορίσουμε και να τις βοηθήσουμε. Γιατί να κυνηγήσει κανείς μια ομάδα whatsapp αλλά όχι μια ομάδα των μελών της; '' Λέει ο Anatoly Cheldysh από τη Γαλλία, δικηγόρος

Πώς όμως οι κυβερνητικές αρχές θα ελέγχουν τους προμηθευτές των αγορών; Με τον ίδιο τρόπο που ελέγχουν αυτούς τους προμηθευτές στην κανονική πορεία δράσης. Όλοι οι κανονισμοί λειτουργούν αποτελεσματικά όταν εφαρμόζονται στους προμηθευτές εντός των αγορών. Δεν υπάρχει πτώση του ρυθμιστικού πλαισίου εάν εφαρμοστεί στις αγορές.

Εάν οι κυβερνητικές αρχές θέλουν να ελέγξουν τους προμηθευτές των αγορών, οι αγορές θα πρέπει να βοηθήσουν με την ανταλλαγή δεδομένων για να κάνουν το έργο των κυβερνητικών αρχών απλό. Οι αγορές θα πρέπει να μην εμπλέκονται στη διαδικασία λήψης αποφάσεων οποιουδήποτε είδους. Οι αγορές δεν θα πρέπει να εμπλέκονται στη διαδικασία ρύθμισης και λήψης αποφάσεων σχετικά με τους περιορισμούς που επιβάλλονται στους προμηθευτές, αυτό αποτελεί μονοπώλιο του κράτους.

Βέβαια, ορισμένες ρυθμιστικές αρχές μπορεί να θέλουν να αναθέσουν ρυθμιστικές ή ελεγκτικές εργασίες στις αγορές, καθώς για να απλοποιήσουν το έργο τους μπορεί να βλέπουν τις αγορές ως εταιρείες που μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους γι' αυτές. Ας το δούμε αυτό από μια άλλη οπτική γωνία. Ένα ενδιαφέρον φαινόμενο μπορεί να δημιουργηθεί εάν μια κυβέρνηση αποφασίσει ότι η αγορά είναι αυτή που πρέπει να ελέγχει τους προμηθευτές. Θα πρέπει αυτό να θεωρηθεί ως ανάθεση κυβερνητικής υπηρεσίας στις αγορές; Και αν κάποια αγορά αποφασίσει να ακυρώσει/αποτρέψει/τιμωρήσει ορισμένους προμηθευτές, αυτό θα πρέπει να θεωρηθεί αυτόματα ως προηγούμενο για όλη τη χώρα εφόσον η κυβερνητική υπηρεσία ανατίθεται στην αγορά; Ίσως στο εγγύς μέλλον να δούμε διαδικτυακές εταιρείες να αναλαμβάνουν κυβερνητικές υπηρεσίες, ποιος ξέρει!

"ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Ένα εμπορικό κέντρο στεγάζει και πωλεί διακριτά καταστήματα: εστιατόρια (απαιτείται άδεια υγειονομικού ενδιαφέροντος), παιδικές χαρές (επίσης με ειδική άδεια), κλειστό κολυμβητήριο (με άδεια και ναυαγοσώστη), τυχερά παιχνίδια (απαιτείται άδεια τυχερών παιχνιδιών), απλά καταστήματα. Το γεγονός ότι οι πελάτες και οι επιχειρηματίες συναντώνται στο Εμπορικό Κέντρο δεν καθιστά την επιχείρηση του Εμπορικού Κέντρου (φυσική αγορά) υπεύθυνη για την απόκτηση αδειών τυχερών παιχνιδιών, γυμναστηρίου, παιδικής χαράς, πισίνας κ.λπ. ούτε καν όταν στις εμπορικές της συμφωνίες με τους καταστηματάρχες συμμετέχει στα κέρδη τους. Η Marketplace δεν έχει καμία ανάμειξη παρά μόνο να επιτρέπει στους παρόχους και τους πελάτες να "συναντιούνται" διαδικτυακά στο περιβάλλον του Εμπορικού Κέντρου Διαδικτύου (Marketplace) και να συναλλάσσονται, ελεύθερα και με διαφάνεια, απευθείας μεταξύ τους. Με τον ίδιο τρόπο που θα μπορούσε να το κάνει οποιαδήποτε ομάδα του Whatsapp". Λέει ο Άρης Κανελλόπουλος, LL.M. από την Ελλάδα, δικηγόρος

Αλλά τι γίνεται με τη διαδρομή με κλήση; Πώς ταιριάζει το μοντέλο της αγοράς στην κινητικότητα;

Εδώ είναι ένα καλό παράδειγμα, η GetTransfer ήταν η πρώτη που εφάρμοσε την αγορά ως επιχειρηματικό μοντέλο στη μετακίνηση με λεωφορείο. Σήμερα το GetTransfer.com είναι η νούμερο ένα αγορά για κρατήσεις παγκόσμιων υπηρεσιών κινητικότητας για 13 εκατ. πελάτες, όπου μπορείτε να κλείσετε μεταφορές, ταξίδια μεγάλων αποστάσεων, διαδρομές με ταξί, ωριαίες ενοικιάσεις αυτοκινήτων με οδηγό και υπηρεσίες παράδοσης σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Οι ελκυστικές τιμές που προσφέρονται από τους ίδιους τους μεταφορείς, οι αξιολογήσεις των οχημάτων, οι αξιολογήσεις της φιλοξενίας, οι φωτογραφίες και οι περιγραφές των οχημάτων είναι διαθέσιμες πριν πληρώσετε. Η εταιρεία αναπτύσσεται σταθερά στην αγορά της κινητικότητας των ταξιδιών. Έχει αναγνωριστεί με πολλά βραβεία για τις καινοτομίες της ως αγορά. Έτσι, ταιριάζει πραγματικά στην αγορά κινητικότητας για διαδρομές μεγάλων αποστάσεων και υπεραστικές διαδρομές.

Πού οφείλονται οι παρεξηγήσεις μεταξύ συγκεντρωτών και αγορών;

Είναι τα ίδια τα μέσα ενημέρωσης. Ως έννοια "αγορά" χρειάζεται μια βαθύτερη κατανόηση της διαδικασίας διαμόρφωσης των τιμών και ας πούμε ποιος είναι ποιος. Ας ρίξουμε μια ματιά στην παρακάτω συνηθισμένη περίπτωση όπως περιγράφεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Γράφει για το Whatsapp και το GetTransfer, καθώς το ένα θα μπορούσε να είναι η πλευρά της σύμβασης και της σύγκρουσης. Αλλά όταν το πραγματικό δικαστήριο αποφασίζει τιμωρεί σαφώς τον προμηθευτή, αλλά ούτε την GetTransfer ούτε το Facebook ως εταιρεία ούτε την ομάδα Whatsapp όπου έγινε η συζήτηση. Υπόθεση: Cour d'Appel de Chambéry Tribunal judiciaire d'Annecy Jugement prononcé le Chambre correctionnelle: 14/02/2023. Πρακτικό 0165/2023. Το οποίο είναι προφανές μόλις κατανοήσετε την έννοια της αγοράς.

Ποιοι είναι οι σκελετοί του επιχειρηματικού μοντέλου της Agrregator που κανείς δεν γνωρίζει;

Όλοι οι σκελετοί βρίσκονται στη διαδικασία ανάθεσης και κατανομής των αιτήσεων εκτέλεσης, μόλις ο aggregator κάνει διαχωρισμό της ζήτησης και της προσφοράς - ποιος και πώς θα αποφασίσει για τον τρόπο ανάθεσης της εκτέλεσης των εργασιών μόλις εξασφαλιστούν μετρητά από τους πελάτες; Δημιουργείται ξαφνικά μια τεράστια δύναμη στην αγορά των συσσωρευτών, καθώς απομονώνει τη ζήτηση από την προσφορά και φέρνει το δικό του συμφέρον. Η ισχύς αυξάνεται ακόμη περισσότερο όταν ένας aggregator "συγκεντρώνει" τις παραγγελίες σε όγκους και διατηρεί τη ζήτηση αδιανέμητη. Ποιος μπορεί να αποκλείσει την καταπίεση των τιμών ή/και άλλων όρων της προσφερόμενης υπηρεσίας ή της ζήτησης. για κάποια "υπόγεια" επιστροφή χρημάτων στον εαυτό του ή ακόμη και στους διαχειριστές του; Είναι ένα μαύρο κουτί στον aggregator για το πώς και σε ποιον θα διανείμει τις συσσωρευμένες παραγγελίες. Αν πρόκειται για μια αγορά αγαθών τότε αυτό λύνεται από μόνο του, αλλά ας δούμε πώς θα γίνει αν η υπηρεσία είναι τυποποιημένη σε κατηγορίες όπως σε κάποιους aggregators ride hailing όταν αγοράζεις μια διαδρομή business class.

Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι ένας aggregator πουλάει 2 διαδρομές για αύριο από το κεντρικό αεροδρόμιο της πόλης προς το κέντρο της πόλης. Στο τέλος της ημέρας ο διαχειριστής του θα αναθέσει 2 διαδρομές πιθανότατα εξίσου 1 σε 1 εταιρεία και 2 σε 2 εταιρείες για την εκτέλεση της διαδρομής. Όλα είναι ξεκάθαρα εδώ. Ας υποθέσουμε τώρα ότι είναι ο ίδιος διαχειριστής που παίρνει 50 διαδρομές για αύριο για να τις κατανείμει. Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα τις μοιράσει ισόποσα σε 50 διαφορετικούς οδηγούς; Δεν μπορούμε, εκτός αν αποκτήσουμε πρόσβαση εκ των έσω και βεβαιωθούμε ότι υπάρχουν κάποιοι εσωτερικοί κανόνες/μηχανισμοί που τον υποχρεώνουν να το κάνει. Τι μπορεί να κάνει αν δεν υπάρχει τέτοιος μηχανισμός; Να μεγιστοποιήσει το όφελος του Συγκεντρωτή (αν όχι το δικό του) θυσιάζοντας το κοινό όφελος:

α) μπορεί να ζητήσει μια εξαιρετικά μεγάλη έκπτωση από 1 εταιρεία μεταφορέα για αυτή τη μεγάλη δέσμη πιέζοντας λόγο όγκου, ή

β) μπορεί ακόμη και να χειριστεί αυτή την παραγγελία προς όφελός του, αναθέτοντας τη δέσμη σε έναν συνάδελφο φίλο και ζητώντας undercarpet οφέλη.

Δεν λέω ότι αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα, αλλά δεν είμαι πεπεισμένος ότι δεν θα μπορούσε ούτε αυτό να συμβεί, δεδομένου ότι οι aggregators ή οι διαχειριστές τους είναι ελεύθεροι να αποφασίσουν τι θα κάνουν από μόνοι τους. Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος οποιουδήποτε είδους. Μια απόφαση μέσα σε ένα μαύρο κουτί που κανείς δεν μπορεί να παρατηρήσει. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για να πιστεύουν σε ορισμένες χώρες ότι οι υπεργολάβοι των συγκεντρωτών είναι εξαρτημένοι εργαζόμενοί τους και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται τουλάχιστον με τον κατώτατο μισθό.

"Παράδειγμα του μαύρου κουτιού των συγκεντρωτών - Ας πούμε ότι ένας συγκεντρωτής έχει συλλέξει πενήντα προ-κρατημένα δρομολόγια. Κέντρο πόλης προς αεροδρόμιο (πιο συνηθισμένες διαδρομές), τότε απευθύνεται στους μεταφορείς, και όχι στους πελάτες ως αντίθετο με το επιχειρηματικό μοντέλο της αγοράς, τους οποίους έχει ως εγγεγραμμένους συνεργάτες του, και τους ζητάει να δεχτούν, αν το επιθυμούν, την εκχώρηση αυτών των πενήντα προπωλημένων διαδρομών, χωρίς να τους αποκαλύπτει πόσο έχει προπωλήσει τη διαδρομή τους, διαπραγματευόμενος με τους μεταφορείς το ύψος της αμοιβής τους ως μεταφορείς, εν αγνοία των πελατών. Η προμήθεια του αθροιστή είναι μεταβλητή, ανάλογα με το προπωλημένο δρομολόγιο και την "ανάγκη - διαθεσιμότητα" του μεταφορέα να το αναλάβει με το μικρότερο δυνατό κόστος του αθροιστή. Όπως νομίζουμε ότι είναι άμεσα εμφανές, οι aggregators όχι μόνο επηρεάζουν την τιμή του δρομολογίου αλλά τη διαμορφώνουν κυρίαρχα. Ο πελάτης έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τον μεταφορέα του τη στιγμή που η μεταφορά κανονίζεται γι' αυτόν από τον συγκεντρωτή. Είναι πολύ αργά για να αλλάξει κάτι. Και αν είτε ο οδηγός είτε ο πελάτης κάνει την αδιάκριτη ερώτηση πόσο κόστισε η μεταφορά στον άλλον, ανακαλύπτουν ότι ο οδηγός πληρώθηκε πολύ λίγο για τη μεταφορά και ο πελάτης χρεώθηκε πολύ περισσότερο από όσο θα μπορούσε. Διαπιστώνουμε ότι οι συσσωρευτές θα μειώσουν αυτό που θα έπρεπε να πληρωθεί στους οδηγούς, αν τους δοθεί η ευκαιρία - αυτό είναι το νόμιμο επιχειρηματικό τους συμφέρον. " Λέει ο Άρης Κανελλόπουλος, LL.M. από την Αθήνα, δικηγόρος.

Μπορεί η αξιολόγηση να βοηθήσει στην αξιολόγηση της ποιότητας των συσσωρευτών και των αγορών;

Για τους συσσωρευτές ναι, είναι προφανές, καθώς αποτελούν πηγή αποφάσεων. Έτσι, κάποιος που βάζει μια αξιολόγηση κάνει τις αποφάσεις αξιολόγησης που λαμβάνονται από τους συσσωρευτές. Είναι απλό. Αλλά η βαθμολόγηση των αγορών είναι μια διαδικασία χωρίς νόημα - καθώς κάποιος πρέπει να βαθμολογεί τους προμηθευτές με τους οποίους αποφασίζει να συνεργαστεί, όχι την ομάδα whatsapp όπου βρήκε συνεργάτη και ήρθε σε συμφωνία.

Διαγωνισμός

"Ειδικά όσον αφορά τον ανταγωνισμό, η έννοια και ο μηχανισμός της αγοράς διασφαλίζει και προωθεί τον υγιή ανταγωνισμό, με ηθικό και διαφανή τρόπο, επιτρέποντας σε όλους να συμμετέχουν στη σύγχρονη αγορά με δίκαιο κέρδος - όφελος που μοιράζεται εξίσου μεταξύ οδηγών και πελατών, αφού ο οδηγός προτείνει απευθείας στον ενδιαφερόμενο επιβάτη το κόμιστρο που επιθυμεί να λάβει και ο επιβάτης γνωρίζει από την πρώτη στιγμή πόσο θα πληρώσει για το ταξίδι του. Η ηλεκτρονική αγορά θα εισπράττει την προμήθειά της από τον οδηγό, η οποία επίσης καθορίζεται και ανακοινώνεται εκ των προτέρων, χωρίς να επηρεάζει την τιμή που γνωρίζει και συμφωνεί ο επιβάτης. Αυτό, εκτός από τη διαφάνεια και την προστασία και των δύο συναλλασσόμενων μερών, προστατεύει και το τουριστικό προϊόν ενός προορισμού, αφού η μεταφορά του ταξιδιώτη από ένα λιμάνι ή αεροδρόμιο ή σιδηροδρομικό σταθμό είναι η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει ο ταξιδιώτης. Στον αθροιστή, ο πελάτης βλέπει μόνο τις προκαθορισμένες τιμές από τον αθροιστή για τη διαδρομή που τον ενδιαφέρει. Δεν βλέπει ούτε τον οδηγό ούτε το συγκεκριμένο όχημα, ούτε πόσο ικανοποιημένοι ήταν οι άλλοι επιβάτες που τον επέλεξαν, ούτε πόσο έχει συμφωνήσει να πληρώσει ο aggregator στον μεταφορέα. Όλες οι επιλογές γίνονται από έναν αθροιστή. Ομοίως, ο μεταφορέας δεν γνωρίζει τι έχει συμφωνήσει ο aggregator με τον πελάτη για τη διαδρομή που του έχει αναθέσει ο aggregator. Όταν ολοκληρωθεί η μεταφορά, ο οδηγός ρωτά τον πελάτη πόσο τον χρέωσε ο αθροιστής και τότε συνειδητοποιούν και οι δύο, για πρώτη και μοναδική φορά (δηλαδή αμετάκλητα), ότι ο οδηγός έχει υποαμειφθεί και ο επιβάτης έχει γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης". Λέει ο Άρης Κανελλόπουλος, LL.M. από την Αθήνα, δικηγόρος.

Συμπέρασμα

Ο συσσωρευτής είναι απλό να ξεκινήσει ως επιχείρηση πληροφορικής από επενδυτική άποψη και από άποψη επιχειρηματικού μοντέλου, αλλά θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του την άδεια κάθε χώρας για τους ψηφιακούς διαμεσολαβητές. Οι αγορές δεν μπορούν να θεωρηθούν ως ψηφιακοί μεσάζοντες, αλλά ως "εμπορικά κέντρα" ή όπως προτείνει το δικαστήριο της Γαλλίας ως "υπηρεσία της κοινωνίας της πληροφορίας" φέρνοντάς την πιο κοντά στις ομάδες Whatsapp που δεν παρεμβαίνουν σε κανονικές επιχειρηματικές δραστηριότητες - απλώς φιλοξενούν. Το μόνο μειονέκτημα για την κυβέρνηση σχετικά με ένα Marketplace είναι ότι δεν υπάρχουν αρκετά από αυτά. Το Marketplace είναι δύσκολο να δημιουργηθεί και να καταστεί κερδοφόρο, καθώς λειτουργεί με πολύ μέτρια προμήθεια και βασίζεται στον όγκο των συναλλαγών. Πιστεύουμε ότι οι κυβερνητικές αρχές θα πρέπει να υποστηρίξουν την οικοδόμηση "διαφανών" αγορών για να βοηθήσουν. να δημιουργήσουν οικονομία τέλειου ανταγωνισμού, έτσι ώστε η ποσότητα των αγορών μέχρι το 2050 να ξεπεράσει τον αριθμό των συγκεντρωτών "μαύρου κουτιού".