Η Νόρα Δράκου λίγο πριν «πέσει» στην πισίνα του Παρισιού μιλάει στο thebest-«Γυρνούσα στο αεροδρόμιο και δεν ασχολούνταν κανείς μαζί μου»

Πώς είναι η καθημερινότητά σου λίγο πριν φύγεις για το Παρίσι;

Γύρισα τη Δεύτερα στην Πάτρα από την Αλεξανδρούπολη όπου βρισκόμουν για προετοιμασία με την Ολυμπιακή ομάδα. Μείναμε για 9 μέρες. Πλέον η καθημερινότητά μου εδώ στην Πάτρα είναι συγκεκριμένη. Ξυπνάω το πρωί, μέχρι τις 7:30 και πηγαίνω για προπόνηση που γίνεται σε τρία κολυμβητήρια της Πάτρας, πάμε βόλτα με την Μπαλού, γυρνάμε σπίτι, πίνουμε τον καφέ μας, κοιμάμαι και ακολουθεί η απογευματινή προπόνηση. Κάποιες μέρες έχω και γυμναστήριο. Το καλοκαίρι ίσως πάω κάποια βόλτα για ένα παγωτό που μου αρέσει πολύ. Το βράδυ μέχρι τις 11:30 έχω πέσει για ύπνο.

Πόσο σημαντικό είναι να τηρείται αυτή η ρουτίνα;

Πάρα πολύ. Μου αρέσει ειδικά πριν τον αγώνα και με κάνει να αισθάνομαι πως «κινούμαι» σωστά. Δεν θέλω να βγαίνω από την ρουτίνα μου, με βοηθά πολύ στο να είμαι ξεκούραστη, υγιής σε καλά ενεργειακά επίπεδα.

Τι άλλο χρειάζεται πριν τον αγώνα;

Ηρεμία. Δεν χρειάζονται συναναστροφές και εντάσεις. Οι φίλοι βγαίνουν για καφέ, για ποτό, πηγαίνουν για μπάνιο. Εγώ απέχω, τα αποφεύγω αυτά.  

Μίλησέ μου για την Μπαλού. Τι ρόλο έχει παίξει;

Δεν είχα ποτέ σκύλο, αν και ήταν διακαής μου πόθος. Ήρθε σε μία περίοδο που είχε φύγει από τη ζωή η γιαγιά μου και είχε στοιχήσει σε όλους μας πολύ. Την πήγαν μια μέρα στη δουλειά του μπαμπά μου, πριν από 8 χρόνια, δεν την ήθελαν. Την έφερε σπίτι.

Είναι η ψυχοθεραπεία μου, η παρέα μου, το φιλαράκι μου. Περνάμε πολλές ώρες μαζί, πηγαίνουμε στην παραλία και καθόμαστε με τις ώρες. Πάμε ακόμα και διήμερα μόνες μας. Μου παίρνει όλο το άγχος. Είναι φοβερές οι ιδιότητες που έχουν οι σκύλοι, αυτά που σου προφέρουν με την ανιδιοτελή τους αγάπη.

Αυτό που λέμε «πειθαρχία» και ίσως δυσκολεύει έναν αθλητή στο ξεκίνημα του, είναι κάτι που συνηθίζεται ή έχει πάντα αρνητική χροιά;

Όχι, δεν έχει. Τώρα πια, μετά από τόσα χρόνια που ασχολούμαι με αυτό το άθλημα με αυτόν τρόπο που το κάνω, έχω ερωτευτεί αυτή την ρουτίνα που θεωρώ ότι θα με ακολουθεί στη ζωή μου. Ακόμα και στις διακοπές και όταν είμαι χαλαρή με πιάνω να κοιτάω το ρολόι και να την αποζητάω. Μπορεί να σκέφτομαι ότι είναι αργά και πρέπει να κοιμηθώ ενώ δεν έχω να κάνω κάτι την άλλη μέρα  ή ότι αν ξυπνήσω αργά, θα χάσω τη μέρα. Αυτά θα αργήσω πολύ να τα αποβάλλω, τα έχω οικειοποιηθεί, τα έχω αγαπήσει. Στην αρχή με πείραζαν, καταπιεζόμουν σε έναν βαθμό, τώρα είναι τρόπος ζωής που δεν αλλάζει.

Με τι ψυχολογία προετοιμάζεσαι για το ταξίδι στο Παρίσι;

Πάρα πολύ καλή. Είμαι ήρεμη και ανυπομονώ να μπω στο αεροπλάνο. Θεωρώ ότι θα είναι μία ωραία Ολυμπιάδα. Σκέφτομαι ότι στην τελετή έναρξης θα βγω σε ένα στάδιο που θα είναι γεμάτο κόσμο. Ανυπομονώ να δω τις εγκαταστάσεις και να κολυμπήσω στην πισίνα, να συναγωνιστώ με τις υπόλοιπες αθλήτριες. Είμαι κατασταλαγμένη και έχω πολύ καθαρούς στόχους στο μυαλό μου γι’ αυτούς τους αγώνες. Αυτό που θέλω είναι να ζήσω την κάθε στιγμή και να γυρίσω ικανοποιημένη από τον εαυτό μου, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα που θα φέρω.

Θα έρθει μαζί σου η οικογένεια σου;

Όχι. Ήρθαν όλοι στο Βελιγράδι. Επένδυσαν σε εκείνο το ταξίδι. Τότε δεν είχα προκριθεί σε ατομικό επίπεδο, είχα μόνο την «σκυτάλη» (σ.σ. να αγωνίζεσαι μαζί με άλλους αθλητές για το αποτέλεσμα). Είπαμε ότι δεν χρειάζεται καθώς ο μεγάλος στόχος ήταν το ευρωπαϊκό. Τώρα βέβαια που άλλαξαν τα πράγματα ίσως θα ήθελα να είναι εκεί. Δεν με πειράζει τόσο όμως.

Τι θα έλεγες ότι έχει αλλάξει στην Νόρα σε σχέση με τις προηγούμενες φορές που συμμετείχες σε Ολυμπιακούς αγώνες; Τι βλέπεις διαφορετικά με το πέρασμα των χρόνων;

Περνάω την πιο ήρεμη και κατασταλαγμένη φάση της καριέρας μου. ‘Έχω βιώσει όλα τα σκαμπανεβάσματα που μπορεί να κάνει ένας αθλητής. Η δική μου αθλητική καριέρα είναι ένα καρδιογράφημα, μόνιμα πάνω-κάτω. Για ένα διάστημα ήταν μόνο κάτω. Και νομίζω ότι έπρεπε να κάνω αυτή την «βουτιά», να περάσω από αυτή τη θλίψη και το «δεν ξέρω πού πάω, δεν ξέρω πού βρίσκομαι». Κατάφερα να αναγεννηθώ και να βγω πιο δυνατή.

Είμαι πολύ ρεαλίστρια και ειλικρινής με τον εαυτό μου και πολύ καλά με αυτά που έχω κατακτήσει και αυτά που ετοιμάζομαι να κατακτήσω, Είμαι έτοιμη να αποδεχτώ οποιαδήποτε ήττα και νίκη. Αυτό είναι ένα πολύ καλό χαρακτηριστικό για το πώς θα αντιδρώ σε κάθε αγώνα, νομίζω ότι γι΄αυτό αποδίδω. Η ψυχολογία που έχω είναι σαν να  βρίσκομαι σε ένα πρωτάθλημα της Πάτρας και συναγωνίζομαι τον εαυτό μου.

Ποια θα έλεγες ότι ήταν η πιο κομβική στιγμή που καθόρισε την εξέλιξη των πραγμάτων για να είσαι στα 32 σου ξανά στους Ολυμπιακούς αγώνες;

Τα τέσσερα χρόνια που βρέθηκα στην Αθήνα. Ήταν τα χρόνια που μου απέδειξαν τελικά πόσο πολύ αγαπάω την κολύμβηση ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Μια ζωή κυνηγούσα τον στόχο, το αποτέλεσμα. Ήθελα κάτι συγκεκριμένο και δεν απολάμβανα τίποτα. Ήμουν τότε ένα ρομπότ. Κατάλαβα όμως ότι δεν είναι αυτό που κυνηγούσα αλλά μια όμορφη καθημερινότητα. Η επιστροφή στην Πάτρα μου το θύμισε πιο έντονα. Και γι΄αυτό αισθάνομαι σαν είμαι 15 χρόνων και ξεκινάω τώρα την καριέρα μου. 

Αν και δεν είσαι προπονήτρια, υποστηρίζεις νέα παιδιά που έχουν όνειρο την κολύμβηση. Πώς είναι αυτή η επαφή μαζί τους;

Παίρνω πολλά πράγματα. Μόνο η ζωντάνια τους και η παιδικότητα και η αγωνία με εξιτάρουν, μου θυμίζουν πράγματα που μπορεί να ξεχνάω. Γενικά έχω πολύ καλές σχέσεις με τα παιδιά και πάντα μου άρεσε να συζητάω μαζί τους.

Όπως εγώ θέλω να συζητάω με ανθρώπους που έχουν κατακτήσει κάποια πράγματα και να αποκομίζω ότι θα με βοηθήσει, έτσι φαντάζομαι θέλουν και τα παιδιά και αυτό προσπαθώ να κάνω. Αν μπορείς να παρακινήσεις έστω και ένα παιδί, να αλλάξεις τη ζωή του ή να ακολουθήσει το όνειρό του, για εμένα είναι μεγαλύτερο κέρδος.

Έχω διαβάσει ότι κάποτε πάλευες να πείσεις τον εαυτό σου να βουτήξει στο κρύο νερό της πισίνας, στην Πάτρα, για να κάνεις προπόνηση.

Το έχω ζήσει και αυτό. Ωστόσο τα τελευταία 23χρόνια που είμαι εδώ, για να μην αδικώ το ΠΕΑΚ, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων τα πράγματα λειτουργούν άψογα. Παλιότερα όμως πράγματι πέρασα δύσκολα με το νερό στο «ΠΕΠΑΝΟΣ».Η πισίνα ήταν μόνιμα στους 23-24βαθμούς. Τον χειμώνα στο ΟΑΚΑ είναι στους 27-28 βαθμούς.

Είναι ένα κρύο που δημιουργεί και φοβερούς τραυματισμούς, ένα νερό που σίγουρα με οδήγησε στο χειρουργείο τότε. Μία δύσκολη περίοδος που όμως ποτέ δεν με πτόησε. Ήταν τόσο έντονος ο στόχος και το όνειρο που είχα τότε, το 2012, να πάω στους Ολυμπιακούς που δεν το έβλεπα.

Πόσα πράγματα που δυσκολεύουν έναν αθλητή και δεν τα βλέπουμε. Αν και δεν ξέρουμε τι κρύβεται πίσω από την προσπάθεια, κρίνουμε πολύ εύκολα….

Το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Αν μπορούσες να έχεις μια κάμερα όλο το χρόνο σε έναν αθλητή για να βλέπεις πώς περνάει, θα ήξερες ακριβώς τι γίνεται και με ποιον τρόπο φτάνει εκεί που φτάνει. Οι αθλητές έχουμε κι ένα κακό, ότι δεν θέλουμε να δείχνουμε ευάλωτοι. Τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, δεν τις λέμε, δεν τις ξέρει ο κόσμος και γι΄αυτό δεν τον κατηγορώ. Το πιο άδικο είναι  να έρχεται στο αεροδρόμιο ένας αθλητής και να γίνεται πανζουρλισμός και πίσω να ακολουθεί κάποιος που ήρθε για παράδειγμα 8ος στον κόσμο ή στην Ευρώπη. Και δεν τον κοιτάει κανείς.

Αυτό είναι πολύ στενάχωρο και το έχω ζήσει. Γυρνούσα στο αεροδρόμιο και δεν ασχολούνταν κανείς μαζί μου κι ας είχα κάνει πανελλήνιο ρεκόρ, ας είχα χάσει το μετάλλιο  για πέντε εκατοστά. Ένας αθλητής για να φτάσει σε μια οχτάδα της Ευρώπης ή του κόσμου έχει κάνει φοβερή προσπάθεια και καλό είναι να αναγνωριστεί γιατί αν δεν γίνει και δεν ασχολούνται τα Μέσα, δε θα βρει χορηγίες και θα σταματήσει. Εν δυνάμει όμως  είναι ένας αθλητής που μπορεί να πάρει μετάλλιο.

Αισθάνεσαι ότι οι Έλληνες αθλητές τα τελευταία χρόνια είναι «ψηλά»; Υπάρχει αυτή η καλή εικόνα και στο εξωτερικό;

Ισχύει. Θεωρώ πώς ναι. Υπάρχει μια φουρνιά Ελλήνων αθλητών τώρα με όρεξη και ταλέντο.

Μιλώντας και για την κολύμβηση, οι προπονητές που είναι μαζί μας είναι ενημερωμένοι. Η ομοσπονδία και η Ολυμπιακή επιτροπή ήθελαν να στηρίξουν την κολύμβηση και το έκανα με οικονομική βοήθεια με επιστημονικό επιτελείο. Πράγματα που δεν υπήρχαν παλιότερα, έπρεπε να τα πληρώνεις από την τσέπη σου. Η «σκυτάλη» βοήθησε πολύ, είναι πιο δύσκολο να προκληθείς με ατομικό όριο.

Κάπως έτσι έγινε άλμα και οι Έλληνες αθλητές είναι σε θέση να διεκδικούν με αξιώσεις καλές θέσεις. Υπάρχουν δυσκολίες που η Ελλάδα θα έχει για πάντα αλλά δεν είναι μόνο αυτές.

Κάνεις σκέψεις για το μέλλον και το «τέλος»;

Θα αφήσω αναπάντητο ό,τι έχει να κάνει με το μέλλον και θα πάω με το «τώρα». Από εδώ και πέρα θα πηγαίνω χρονιά- χρονιά. Αυτή τη στιγμή θέλω να συνεχίσω και νομίζω ότι μπορώ να το κάνω. Το σώμα μου και το μυαλό μου δείχνουν ότι είμαι σε καλή κατάσταση και ότι αυτό το άθλημα μπορεί να μου δώσει κι άλλα μέχρι να πω το οριστικό «αντίο».

Το Λος Άντζελες σε 4 χρόνια από τώρα μου φαίνεται πολύ μακρινό. Δεν είμαι όμως έτοιμη να αποχωρήσω. Το να σκέφτεσαι το «τέλος», θα σε επηρέαζε στο «τώρα». Το «τέλος» ενός αθλητή είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο να φύγεις από την ρουτίνα σου, να αλλάξεις τη ζωή σου και να φύγεις από την αδρεναλίνη που δίνει ζωή. Πρώτα πρέπει να βρω το «μετά», τι είναι αυτό που θα με κάνει πάλι ευτυχισμένη και χαρούμενη και μετά να φύγω.

Ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς είναι καλύτερη ευχή που μπορεί να σου δώσει κάποιος τώρα;

Όχι. Εκ των πραγμάτων το μετάλλιο δεν είναι εύκολο. Η καλύτερη ευχή είναι «πήγαινε και ρούφα κάθε στιγμή, κάνε την προσπάθεια σου και να είσαι ικανοποιημένη με αυτή» Είναι στιγμές που θα έρθουν και θα φύγουν δεν θα τις ξανά ζήσω.

Ειδήσεις Τώρα

Πάτρα: Τι φταίει και τα έργα του Δήμου, σταματούν και κανείς δεν ξέρει πότε θα ξαναξεκινήσουν; Σκόνη και το σενάριο "να τιναχθούν στον αέρα"

Το "καμίνι" συνεχίζεται: O καιρός στην Πάτρα και την Αχαΐα- Πότε θα κορυφωθεί ο καύσωνας

Σοκ στον Πειραιά: Συνελήφθη 16χρονη για απόπειρα δολοφονίας 19χρονης