Οι 20+1 αξέχαστες ατάκες του Αλέν Ντελόν

Υπήρξε ο πιο αναγνωρίσιμος Γάλλος και ακριβοπληρωμένος ηθοποιός στην ιστορία του γαλλικού κινηματογράφου. Ιδού οι πιο ουσιαστικές ατάκες του Αλέν Ντελόν.

Για τη μητέρα του: Πρέπει να ευχαριστήσω τη μητέρα μου γιατί μου έδωσε το πρόσωπο που είχα και ό,τι συνέβη στη ζωή μου ήταν εξαιτίας αυτού. Τα πήρα όλα χάρη σε αυτή την ομορφιά.
Για την αλητεία: Ναι, ήμουν ένας μικρός κακοποιός. Εβλεπα τη φυλακή κάθε μέρα όταν ήμουν παιδί. Η ανάδοχη οικογένειά μου ζούσε στο Fresnes (πόλη με τη δεύτερη μεγαλύτερη φυλακή στη Γαλλία) κοντά στη φυλακή.

Για τα ναρκωτικά: Το αγαπημένο μου ναρκωτικό είναι «ο έρωτας».
Για τον αγαπημένο του ήχο: Το ουρλιαχτό του λύκου τη νύχτα στο δάσος.
Για τον Θεό και τη ζωή μετά θάνατο: Αν υπάρχει Θεός ήθελα να τον ακούσω να μου λέει μετά τον θάνατό μου… “Αφού αυτή ήταν η μεγαλύτερη και βαθύτερη λύπη σου στη ζωή, θα σε πάω στον πατέρα και τη μητέρα σου, ώστε για πρώτη φορά, επιτέλους, να τους δεις μαζί”.
Για την πίστη στον Θεό: Πιστεύεις στον Θεό; Ολα καλά. Όταν όμως δεν πιστεύεις στον Θεό και έχεις ένα μεγάλο πρόβλημα, εξακολουθείς να προσεύχεσαι…».
Για τη μετενσάρκωση: Θα ήθελα να μετενσαρκωθώ ως σκύλος “malinois”.
Για τη μοναξιά: Όταν τον ρώτησαν με ποια εικόνα θα περιέγραφε τη μοναξιά, απάντησε: “Tο βλέμμα του σκύλου μου όταν κλείνω την πόρτα του σπιτιού μου φεύγοντας”.
Για την αγάπη: Μου αρέσει να με αγαπούν όπως αγαπώ εγώ τον εαυτό μου.
Για τον έρωτα: Στον έρωτα, πρέπει να τολμήσεις τα πάντα αν αγαπάς πραγματικά.
Για τη φιλία: Ποιος είναι πραγματικός φίλος; Εκείνος που μπορείς να του τηλεφωνήσεις στις τρεις το πρωί και να του πεις ότι μόλις διέπραξες ένα έγκλημα. Και το μόνο που θα σου απαντήσει είναι: Πού είναι το πτώμα;
Για την «τιμή»: Η αγαπημένη μου λέξη είναι η τιμή.
Για τον θάνατο: Ο θάνατος είναι το μόνο πράγμα στον κόσμο για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Είναι θέμα χρόνου. Πόσα χρόνια μου απομένουν για να ζήσω; Θα μπορούσα να είμαι 90, 92. Δεν αποφασίζω εγώ, αλλά ο Άλλος εκεί πάνω.
Για την ευτυχία: Έχω γνωρίσει κι έχω δεχτεί τα πάντα. Αλλά η πραγματική ευτυχία είναι στο “να δίνεις”.
Για την ηθοποιία: Ο ηθοποιός είναι ένα επάγγελμα, μια Τέχνη που μαθαίνεις, μια επιλογή ζωής. Ο ηθοποιός είναι μια προσωπικότητα, συνήθως ισχυρή, που λαμβάνεται και τίθεται στην υπηρεσία του κινηματογράφου από έναν συνδυασμό συνθηκών.
Για την αγάπη του για τη δουλειά: Στην πραγματικότητα, δεν έχω παίξει ποτέ, έχω ζήσει. Και έτσι κατάλαβα αμέσως ότι θα ερωτευόμουν αυτό το επάγγελμα.
Για την καριέρα: Ποτέ δεν ονειρεύτηκα αυτή την καριέρα, απλά συνέβη. Οπότε αν τελείωνε, δεν ήταν δικό μου πρόβλημα.
Για τη σύνταξη: Για τους ηθοποιούς και τους αρχηγούς κρατών δεν υπάρχει ηλικία συνταξιοδότησης.
Για τη διασημότητα: Δεν σας κρύβω ότι είμαι αστέρι. Αλλά το χρωστάω στο κοινό. Εκείνοι με έκαναν σταρ.
Για τον σημερινό κινηματογράφο: Είναι μια ρηχή, άχρηστη εποχή που έχει “ξινίσει” από το χρήμα. Δεν κινηματογραφούμε πια με κινούμενη κάμερα αλλά με ένα ψηφιακό πράγμα κολλημένο στην άκρη της γροθιάς. Κανείς δεν δίνει πια δεκάρα για τίποτα. Αν ο Ζαν Γκαμπέν και ο Λίνο Βεντούρα ζούσαν σήμερα, θα είχαν μείνει εντελώς άναυδοι. Αυτοί που χρησιμοποιούν τη φράση ‘Ήταν καλύτερα στην εποχή μου”‘ είναι γεροανόητοι. Αλλά όταν το λέω εγώ, είναι διαφορετικό, γιατί είναι αλήθεια: στην εποχή μου ήταν το κάτι άλλο, ήταν πραγματικά καλύτερα. Βλέπετε, δεν έχω πια τίποτα να χάσω, τα είχα όλα.