Φωτιά στην Ηλεία: 17 χρόνια από την «Μαύρη» Παρασκευή του 2007

Οι μνήμες από την ανείπωτη τραγωδία που … μαύρισε την Ηλεία, είναι ακόμη νωπές

Η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της Ηλείας “γράφτηκε” την Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007, όταν ένα μεγάλο μέρος του νομού και κυρίως οι δήμοι Ζαχάρως και Ανδρίτσαινας – Κρεστένων, παραδόθηκαν στις φλόγες.

Μια τραγωδία που στοίχησε τη ζωή σε 47 συνανθρώπους μας, ανάμεσά τους μικρά παιδιά και ηλικιωμένοι, είχε εκατοντάδες τραυματίες και απέφερε μία τεράστια οικολογική καταστροφή στο νομό, που δεν έχει ακόμα ξεπεραστεί, παρότι έχουν περάσει 17 ολόκληρα χρόνια από εκείνη την αποφράδα ημέρα.

Και δεν έχει ξεπεραστεί, όχι μόνο στο μυαλό όσων έζησαν εκείνες τις εφιαλτικές ώρες και ημέρες, αλλά και διότι ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει από τότε, όσον αφορά την αποκατάσταση των υποδομών που υπέστησαν πολύ μεγάλες καταστροφές.

Το οδικό δίκτυο παραμένει σε αρκετά σημεία ακόμα σε κακή κατάσταση και οι κάτοικοι φοβούνται ότι αν δεν γίνουν άμεσα παρεμβάσεις, τότε μπορεί να επαναληφθεί αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, που πολλές φορές τους κρατάει άγρυπνους μέχρι τα ξημερώματα.

Το χρονικό της φρίκης
Η πυρκαγιά εκδηλώθηκε τις πρωινές ώρες της 24ης Αυγούστου, στη Ζαχάρω, πήρε γρήγορα διαστάσεις και εξαπλώθηκε από άκρη σε άκρη στο νομό.

Ο Καϊάφας, το Γεράκι Δ. Ήλιδας, η Κρέστενα, ο Γρύλλος, το Νεοχώρι, το Βρεστό, η Καλλιθέα, το Σαμικό, η Πλατιάνα, ο Γραίκας, η Ανδρίτσαινα, ο Κλινδιάς, το Μουζάκι, το Γούμερο, το Φανάρι, η Πεύκη και πλειάδα μικρότερων οικισμών παραδόθηκαν στις φλόγες που κατέκαψαν, δασικές, καλλιεργήσιμες και οικιστικές εκτάσεις, ενώ έφτασαν και απείλησαν και τον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας.

Στη στροφή προς Αρτέμιδα, στο σημείο όπου εκείνη την ημέρα γράφτηκε η πιο μαύρη σελίδα του καλοκαιριού, έχασαν τη ζωή τους 24 άνθρωποι, όταν εγκλωβίστηκαν από τις φλόγες στην προσπάθειά τους να διαφύγουν. Σήμερα 14 εκκλησάκια στέκουν το ένα δίπλα στο άλλο.

Πλέον το φυσικό τοπίο έχει επανέλθει μεν σε μεγάλο βαθμό, τα δάση έχουν αναγεννηθεί, ενώ και οι καλλιέργειες έχουν αντικατασταθεί με νέες (σε αρκετά σημεία), αλλά οι άνθρωποι οι οποίοι χάθηκαν εκείνες τις αποφράδες ώρες, δεν πρόκειται να γυρίσουν ποτέ ξανά πίσω στους συγγενείς τους, στους φίλους και στους γνωστούς τους.

Αυτή τη μέρα θα πρέπει λοιπόν να τη θυμόμαστε για μία ζωή και θα πρέπει να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να αποφύγουμε τα λάθη τα οποία στοίχισαν δεκάδες ζωές στην Ηλεία και μία ανείπωτη καταστροφή.

Τάσος Διονυσόπουλος Γρύλος

«Υπάρχουν ακόμη πάρα πολλά παράπονα από τους κατοίκους για όλα αυτά που δεν έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια, μετά τις πυρκαγιές. Αυτή η καταστροφή που έγινε, έχει επηρεάσει οικονομικά το χωριό, αφού κάηκαν λιοστάσια και καταστράφηκαν περιουσίες. Δεν έχουν έρθει οι αποζημιώσεις και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Το 2007 η κατάσταση ήταν χάλια, μία μαυρίλα έβλεπες μόνο, οι άνθρωποι εδώ έχασαν την περιουσία τους και δεν θα μπορούσαν να είναι σε καλή ψυχολογική κατάσταση».

Ευάγγελος Λαμπρόπουλος Πλατιάνα

«Είχαμε μία μεγάλη καταστροφή, κάηκαν τα πάντα και πέρασαν πολλά χρόνια για να δούμε λάδι στα δοχεία μας. Το χειρότερο όμως ήταν τα παιδιά που κάηκαν στην Αρτέμιδα, και ήταν πολύ κρίμα αυτό που έγινε. Δυστυχώς το κλίμα έχει αλλάξει και όση οργάνωση και αν υπάρχει, λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν. Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι, “ο θεός να σε φυλάει από πυρ, γυνή και θάλασσα”».

Αργύρης Θανάσουλας Πλατιάνα

«Στις φωτιές του 2007 μόλις είχα έρθει απ την Αθήνα για διακοπές. Έγινε πραγματικά ένας χαμός, μας έδιωξαν όλους από το χωριό, αυτοί που μείνανε 10 άτομα περίπου, κατάφεραν και το έσωσαν το χωριό. Μετά δεν έγινε όμως απολύτως τίποτα. Δεν αποκαταστάθηκαν οι υποδομές, ούτε τίποτα. Το μόνο που έγινε ήταν να φυτρώσουν μόνα τους τα δέντρα. Αυτό τίποτα άλλο. Έργα υποδομής δεν έγιναν καθόλου».

Κώστας Λαμπρόπουλος Πλατιάνα

«Το 2007 ήρθα μετά τις φωτιές στο χωριό, η κατάσταση ήταν απελπιστική, είχαν καεί τα πάντα. Μόνο μια μουτζούρα έβλεπες, τίποτα άλλο. Από τότε δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα, απλά μόνο τα δέντρα βλέπεις που έχουν φυτρώσει μόνα τους, κάτι άλλο δεν έχει γίνει. Ούτε δρόμοι, ούτε υποδομές, τίποτα. Είναι επικίνδυνο αυτή τη στιγμή αν πιάσει πάλι φωτιά να καούν τα πάντα. Δεν υπάρχουν ούτε αντιπυρικές ζώνες, ούτε μονοπάτια, τίποτα απολύτως. Είναι λοιπόν πολύ επικίνδυνα τα πράγματα».

Επαμεινώνδας Πόθος Πρόεδρος Μακίστου

«Δυστυχώς από τότε δεν έχει αλλάξει τίποτα, εκτός από το γεγονός ότι ήρθε η Βαρδινογιάννη εδώ και μας έφτιαξε τα σπίτια. Δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα, δεν υπάρχουν υποδομές, αφού δεν έγινε η ανακατασκευή τους. Περιμένουμε ακόμη να γίνει ένας δρόμος που είχε πάθει εκείνη την περίοδο ζημιές, αλλά ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα. Είμαστε ακόμη στα χαρτιά για αυτό το έργο. Πρόκειται για τον επαρχιακό δρόμο που πάει για Ανδρίτσαινα και συγκεκριμένα ο δρόμος Πλατιάνα – Ανδρίτσαινα. Αυτός ο δρόμος είναι σε άσχημη κατάσταση, πολύ στενός και αν γίνει κάτι όπως τότε, θα θρηνήσουμε και άλλα άτομα».

Χαράλαμπος Λαμπρόπουλος πρόεδρος Αρτέμιδας

«Πλέον υπάρχει μία συνεννόηση μεταξύ των κατοίκων και αν ξανασυμβεί ένα τέτοιο εφιαλτικό γεγονός, όλοι ξέρουν ότι θα μαζευτούμε στην πλατεία του χωριού και από κει και πέρα οι αρμόδιες υπηρεσίες θα μας δώσουν εντολές. Οι υποδομές που καταστράφηκαν από την φωτιά έχουν αποκατασταθεί από την Κυπριακή δημοκρατία και απλά θέλει μία βελτίωση ο κεντρικός δρόμος από και προς Ζαχάρω. Ευτυχώς έχει καθαριστεί όμως ο δρόμος από τον δήμο. Όσον αφορά εκείνη την εποχή, ακόμα και οι νέοι θυμόμαστε εκείνες τις εφιαλτικές ημέρες και φυσικά όλους τους ανθρώπους που χάθηκαν και ελπίζουμε να μην επαναληφθεί ποτέ κάτι τέτοιο».