Έχει ακόμα ο Τραμπ σοβαρές πιθανότητες εκλογής;

Πριν λίγους μόλις μήνες, ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν το απόλυτο φαβορί της προσεχούς εκλογικής αναμέτρησης στις ΗΠΑ. Ειδικά μετά την απόπειρα δολοφονίας του αλλά και την πανωλεθρία του Προέδρου Μπάιντεν στο καλοκαιρινό ντιμπέιτ, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που θα στοιχημάτιζαν σε ήττα του στις εκλογές του Νοεμβρίου.

Όμως στην πολιτική, ιδιαίτερα σε μία τόσο πολωμένη εκλογική διαδικασία όπως η τωρινή, δυο-τρεις μήνες ισοδυναμούν με αιώνες. Η γενναία απόφαση του Μπάιντεν να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση του χρίσματος και η αλματώδης άνοδος των ποσοστών αποδοχής της υποψηφιότητας της Κάμαλα Χάρις, οδήγησαν το κόμμα των Δημοκρατικών σε ένα συνέδριο που θύμισε παλιές εποχές πολικής παντοκρατορίας τους. Ήταν ο ίδιος ο Μπάρακ Ομπάμα άλλωστε που, όντας εντός έδρας στο Σικάγο, παρέδωσε την σκυτάλη στην σημερινή αντιπρόεδρο, εν μέσω αλαλαγμών κατά τη διάρκεια της, εμπνευσμένης ομολογουμένως, ομιλίας του.

Έκτοτε, τα δημοσκοπικά ευρήματα είναι συνεχώς θετικά για την Χάρις, η οποία κατόρθωσε όχι μόνο να προσπεράσει αλώβητη την πρόκληση του ντιμπέιτ με τον Τραμπ, αλλά να είναι αυτή που κέρδισε τις εντυπώσεις, αφήνοντας τον πρόεδρο των ΗΠΑ να συνεχίζει την προσπάθειά του σαν πληγωμένο θηρίο. Το μομέντουμ συνεπώς, εξακολουθεί να βρίσκεται με την πλευρά της αντιπροέδρου. Έχουν όμως όλα τελειώσει; Είναι πλέον το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την εκλογή;

Απερίφραστα, σε καμία περίπτωση.

Δεν πρέπει να λησμονείται το γεγονός πως εδώ και σχεδόν μία δεκαετία, ειδικά μετά τα δύο τελευταία χρόνια της προεδρίας Ομπάμα και την εμφάνιση Τραμπ στο πολιτικό προσκήνιο, η κοινωνία των ΗΠΑ έχει διχαστεί βαθιά, σε βαθμό πρωτοφανή στην σύγχρονη τουλάχιστον ιστορία της. Δυστυχώς, η προεδρία Μπάιντεν ήταν πλήρως αποτυχημένη ως προς τον στόχο που είχε τεθεί για επούλωση των πληγών αυτού του διχασμού.

Όσοι βρισκόμαστε εκτός ΗΠΑ, αδυνατούμε συχνά να αντιληφθούμε το μέγεθος της κατάστασης, ίσως επειδή συνεχίζουμε να έχουμε κατά νου την ύπαρξη δύο κομμάτων με κεντροδεξιά και κεντροαριστερά κυρίως χαρακτηριστικά, των οποίων οι εκπρόσωποι συνεργάζονταν συχνά και που σε κάθε περίπτωση, έβαζαν πάνω απ’ όλα τα συμφέροντα της χώρας τους.

Φευ –αυτή η εποχή έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί (;). Από τη μία πλευρά, το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων έχει αλωθεί από την ακραία και απόλυτα λαϊκιστική ατζέντα του MAGA (Make America Great Again) με απόλυτο κυρίαρχο του παιχνιδιού τον 45ο πρόεδρο της χώρας. Οι ελάχιστες μετριοπαθείς φωνές που επέμεναν να ασκούν κριτική (Μιτ Ρόμνι, Πολ Ράιν, κλπ.) έχουν εξοβελιστεί.  Το κόμμα του Λίνκολν και του Ρούσβελτ υφίσταται μοναχά κατ’ όνομα.

Κι από την άλλη όμως, οι ελίτ του δημοκρατικού κόμματος, συμπεριλαμβανομένων δημοσιογραφικών κολοσσών όπως οι NY Times και η Washington Post, έχουν κάνει από την πλευρά τους ότι μπορούν για να αποξενώσουν πλήρως όλο αυτό το κομμάτι του πληθυσμού που νοιώθει απόλυτα αποκομμένο από την Ουάσινγκτον και το σύστημα που έχει την τύχη της χώρας στα χέρια του. Χρόνια τώρα, το μόνο που κάνουν είναι να ρίχνουν λάδι στην φωτιά του διχασμού.

Ακριβώς επειδή επικρατεί αυτή η ακραία πολωμένη κατάσταση, το εκλογικό αποτέλεσμα αναμένεται να κριθεί σε μερικές δεκάδες χιλιάδες ψήφους σε έξι-εφτά Πολιτείες, οι οποίες και αποτελούν το κλειδί της αναμέτρησης. Όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό σε μία χώρα 337 εκατομμυρίων κατοίκων, είναι απολύτως αληθές.

Ακριβώς επειδή επικρατεί αυτή η ακραία πολωμένη κατάσταση, το εκλογικό αποτέλεσμα αναμένεται να κριθεί σε μερικές δεκάδες χιλιάδες ψήφους σε έξι-εφτά Πολιτείες, οι οποίες και αποτελούν το κλειδί της αναμέτρησης. Όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό σε μία χώρα 337 εκατομμυρίων κατοίκων, είναι απολύτως αληθές.

Όταν συνεπώς μιλάμε για εκλογικό αποτέλεσμα που θα κριθεί κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού, οποιαδήποτε πρόβλεψη για αυτό πενήντα μέρες πριν την ημέρα της κρίσης, κρίνεται απολύτως επισφαλής.

Οι καθοριστικές για το τελικό αποτέλεσμα Πολιτείες είναι οι Πενσιλβάνια, Μίσιγκαν, Γουισκόνσιν, Βόρεια Καρολίνα, Τζόρτζια, Αριζόνα και Νεβάδα. Η Βιρτζίνια που μέχρι πριν λίγες ημέρες βρισκόταν σε αυτή την ομάδα, φαίνεται πλέον να κλίνει προς την Χάρις.