Mια απλή καλή πρακτική για μαθητές, δασκάλους και γονείς, στο Σχολείο

(Με αφορμή την πρόσφατη απαγόρευση των κινητών στα σχολεία)

Α. Η αρμονική συνεργασία όλων των μελών της σχολικής κοινότητας, εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων, σε πλαίσιο διακριτών ρόλων, αποτελεί προϋπόθεση και επιδίωξη για τη δημιουργική και αποτελεσματική λειτουργία του σχολείου  και για την επίτευξη των εκπαιδευτικών του στόχων.

Στο πλαίσιο αυτό  μια απλή καλή πρακτική θα μπορούσε να είναι η  συζήτηση στο σχολείο και η ανάρτηση  στους  πίνακες ανακοινώσεων  απλών προτάσεων ανάλογα με τις ανάγκες κάθε σχολείου (ενδεικτικά παρατίθενται μερικές), η  επεξήγηση και  εφαρμογή των οποίων  θα μπορούσε να συμβάλει στην καλλιέργεια  δημοκρατικού  θετικού  κλίματος αποδοχής, σεβασμού, ενότητας και εμπιστοσύνης, στο σχολείο.

 ….

 Στη Σχολική μας Κοινότητα , Εκπαιδευτικοί, Μαθητές και Γονείς καθημερινά

θυμόμαστε  ότι:
Τη διαπροσωπική ανθρώπινη σχέση δεν μπορεί να υποκαταστήσει καμία συσκευή, ούτε και το κινητό.
Η κατάχρηση κινητού και οθονών μειώνει την απόδοση της μνήμης, της κοινωνικότητας, της νοημοσύνης και της ευεξίας.
Ουδείς  είναι το κέντρο του κόσμου, αλλά  μέρος του κόσμου. 
Όλοι έχουμε προτερήματα και ελαττώματα, υποχρεώσεις και δικαιώματα.  
Τα λάθη μας είναι  ευκαιρίες βελτίωσης. 
Ο εγωισμός τρέφει τη βία και το ρατσισμό.
Η σύγκριση αυξάνει  τη ζήλεια και τη  μοναξιά.
Η αγάπη αναπτύσσει  το σεβασμό στα πρόσωπα  τις ψυχές και τα σώματα των άλλων .
Η ευγνωμοσύνη για τα μικρά, μας κάνει ευτυχισμένους.
Οι άλλοι είναι μια αφορμή να ανακαλύψουμε καλύτερα τον εαυτό μας.
Η βία κάθε μορφής, είναι απαράδεκτη.
Οι κανόνες του σχολείου τηρούνται από όλους μας.

δε λησμονούμε να:
συζητούμε με επιχειρήματα, ευγένεια και σεβασμό εντός και εκτός σχολείου στον κατάλληλο χώρο.
περπατάμε από τις 2 άκρες προς τη μέση μέχρι να συναντηθούμε.
αυτοβελτιωνόμαστε, συναγωνιζόμαστε, δεν ανταγωνιζόμαστε.
ενσυναισθανόμαστε, ερχόμαστε στη θέση του άλλου.
βοηθούμε, συνεργαζόμαστε, υποστηρίζουμε..
εκφράζουμε τι νιώθουμε, τι μας ενοχλεί και τι μας ευχαριστεί.
σκεφτόμαστε κριτικά πριν γλιστρήσουμε στη βία και στο θυμό.
αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας.
βοηθούμε τους μικρότερους συμμαθητές μας.
μην κλονίζουμε το κύρος του σχολείου, του δασκάλου και του γονέα στους μαθητές.
μη διστάζουμε να ζητήσουμε συγνώμη από όποιον αδικήσαμε, μικρό ή μεγάλο.
καλλιεργούμε τις ήπιες δεξιότητες 1
ψάχνουμε τις αιτίες των πραγμάτων,  μέσα μας και έξω μας.
 

δυο χρήσιμες διαχρονικές αλήθειες:
 «Δε γνωρίζουμε την αλήθεια αν δεν έχουμε γνώση της αιτίας» (Αριστοτέλης)
«Δίχως τον  Θεό (της αγάπης), όλα επιτρέπονται» (Ντοστογιέφσκι).
----------------------

1. https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/359056_ipies-dexiotites-soft-skills-syndesi-tis-ekpaideysis-me-tin-epiheirimatikotita

2. Από το ένα άκρο στη δεκαετία του 1950 (να τρώει ο άτακτος μαθητής ξυλιές στο σχολείο από το δάσκαλο και στη συνέχεια κι άλλες ξυλιές στο σπίτι από τη μάνα του επειδή «δεν άκουγε το δάσκαλό του») περάσαμε στη δεκαετία του 2030 στο άλλο άκρο (να απειλεί και να δέρνει ο γονέας το δάσκαλο «γιατί αδίκησε το παιδί του»). Και οι δυο γονείς, αν τους ρωτήσεις, θα πουν ότι το έκαναν «από αγάπη για το παιδί τους». [Ο αναγνώστης θα κρίνει από την προσωπική του γνώση, εμπειρία και συγκρότηση, ποιος από τους δυο παραπάνω γονείς έβλαψε περισσότερο το παιδί του και πόση σχέση καθένας τους έχει με την πραγματική αγάπη του γονέα προς το παιδι του].

*Νίκος Κοτοπούλης

Εκπαιδευτικός, MSc