Tο ΠΑΣΟΚ ο νικητής του δικού του debate, από το οποίο όχι, δεν βγήκε αρχηγός

Δεν είναι εύκολο να πει κανείς αν από το χθεσινό debate υπήρξαν νικητές σε επίπεδο υποψηφίων, αν και κάποιοι προφανώς μοιάζουν να είναι χαμένοι. Αυτό που σίγουρα μπορεί όμως να πει κανείς, είναι ότι από το χθεσινό debate βγήκε νικητής το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.

Και αυτό, γιατί, από την όλη διαδικασία, μια διαδικασία τηλεμαχίας από αυτές που δεν έχουμε συνηθίσει. το ΠΑΣΟΚ, (με λίγες εξαιρέσεις φυσικά που έφτασαν μέχρι… Ερντογάν), απέδειξε στο δικό του debate ότι εξακολουθεί στην πολιτική να υπάρχει λίγη… πολιτική.

Το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο πολιτικό κόμμα που τολμάει τις τηλεμαχίες. Και αυτό γιατί, όπως φάνηκε από τη χθεσινή διαδικασία, ξέρει να συζητάει. Ακόμη και αν πέριξ του τραπεζιού υπάρχει μια Νάντια Γιαννακοπούλου με σαφή πρόθεση να πυροδοτήσει εκρήξεις, ή όταν οι αντιπαλότητες παίρνουν το πάνω χέρι και οδηγούν σε παραγωγή χολής.

Η χθεσινή συζήτηση έδειξε ότι ο χώρος έχει τη δυνατότητα να κινείται συντεταγμένα σε διαδικασίες και να παραμερίζει τη μικροπολιτική στο όνομα της πολιτικής, δίνοντας μια συνολική εικόνα πολιτικού πολιτισμού.

Αν σκεφτούμε ότι από την άλλη πλευρά της Κεντροαριστεράς υπάρχει ένας ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έχει αναλωθεί σε μια συνεχή παραγωγή μικροπολιτικών «ειδήσεων», η διαφορά που φωτίστηκε χθες έχει τη δική της αβανταδόρικη σημασία.

Σε επίπεδο «νεύρου» επίσης κρατήθηκε η σωστή αναλογία καθώς η διαδικασία δεν έκανε «κοιλιά», οι συμμετέχοντες ανέβασαν τόσο όσο τους τόνους και οι φαρμακερές βολές, άφησαν  τόση ποσότητα δηλητηρίου, ώστε να κρατηθεί το μέτρο του αξιοπρεπούς.

To ΠΑΣΟΚ κατάφερε επίσης χθες να έλξει το ενδιαφέρον του κόσμου. Στα σόσιαλ μίντια γινόταν πανικός από σχόλια και το debate βρέθηκε πρώτο στα trend του Χ, επιτυγχάνοντας σημαντική διάδραση. Αυτό δείχνει στροφή του ενδιαφέροντος σε έναν χώρο που τα τελευταία χρόνια κινείτο στη ζώνη της αδιαφορίας του ευρέως κοινού.

Θα φανεί αυτό στις δημοσκοπήσεις; Περιμένουμε να το δούμε. 

Πέραν τούτου από τη χθεσινή διαδικασία δεν μάθαμε κάτι νέο ενώ σαν επιστέγασμα θα έλεγε κανείς ότι από την τηλεμαχία δεν βγήκε αρχηγός.

Οι τοποθετήσεις ήταν αναμενόμενες όπως και οι άτυπες συμμαχίες που έκαναν την εμφάνισή τους και δεν πέρασαν απαρατήρητες. Η δίοδος επικοινωνίας μεταξύ Δούκα και Γιαννακοπούλου για παράδειγμα, δεν θα μπορούσε να μην γίνει ορατή, ούτε τα ακόμη ενεργά συγκοινωνούντα δοχεία μεταξύ Ανδρουλάκη και Κατρίνη. Οι πάσες που γίνονταν ήταν ομιλούσες.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, με εξαίρεση ίσως το τελευταίο μέρος όπου προσπάθησε να περάσει το αφήγημα «κράτησα το ΠΑΣΟΚ όρθιο στα δύσκολα για να έρθετε εσείς τώρα να ζητάτε τα ρέστα» και «πέτυχα την αυτόνομη πορεία του Κινήματος χωρίς να γέρνω ούτε αριστερά, ούτε δεξιά» βρέθηκε σε μια στάση άμυνας για όσα του καταλογίστηκαν μαζικά (ως ήταν αναμενόμενο) από τους  υπολοίπους 5. Η στάση του έμπειρου δεν ισορρόπησε τα στάση του μη επικοινωνιακού, ούτε κατάφερε να περάσει την αίσθηση του αρχηγικού προφίλ ενός απερχόμενου προέδρου έναντι των υπολοίπων, με τη φράση «υπερασπίζομαι το ΠΑΣΟΚ» να δημιουργεί περίεργους συνειρμούς σχετικά με το τι υπονοεί ότι υπερασπίζονται οι υπόλοιποι. Δεν απάντησε ούτε στις αιχμές γιατί είχε αγνοήσει προτάσεις συνυποψηφίων του, ενώ ο εκνευρισμός του πρόδωσε την ψυχραιμία του ιδίως μετά τις επιθέσεις Γιαννακοπούλου. Η φράση με τον Ερντογάν ήταν μεν αβανταδόρικηυπό την έννοια ότι "έμεινε", αλλά ήταν και ενδεικτική του ποιον θεωρεί τον πιο επινκίδνυνο αντίπαλο στη μάχη. 

Ο Χάρης Δούκας δεν κατάφερε επίσης να οικοδομήσει το  αρχηγικό προφίλ που θα επιθυμούσε σε αυτή την αναμέτρηση ενώ το γεγονός ότι δεν απάντησε επί της ουσίας σε θέματα για τα οποία ερωτήθηκε, υπονόμευσε την εικόνα του καταρτισμένου. Η έλλειψη εμπειρίας νίκησε την φρεσκάδα του άφθαρτου προσώπου αν και από τις τοποθετήσεις του διαφάνηκε  η διάθεσή του να στρίψει το τιμόνι του ΠΑΣΟΚ σε κεντροαριστερή κατεύθυνση καθώς  απευθύνθηκε αισθητά στο αριστερόστροφο ακροατήριο. Τα δημοκοπικά ευρήματα είχαν μοιραία στραμμένη την προσοχή πάνω του αλλά δεν κατάφερε να το εκμεταλλευτεί, επιδεικνύοντας περισσότερο προφίλ δημάρχου, παρά προέδρου.

Η Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία έδινε την αίσθηση του έμπειρου και καταρτισμένου, πρωθυπουργίσιμου στελέχους με πολιτική γνώση και βαρύτητα, έχασε στα σημεία, όταν ο εκνευρισμός της από τις ερωτήσεις σε σχέση με τις αιχμές για την απουσία της από το ΠΑΣΟΚ ή τη στάση της σε σχέση  με τη Ν.Δ. και τις θέσεις της για θέματα όπως τα Τέμπη και οι υποκλοπές, νίκησαν την εικόνα της ψυχραιμίας και την έθεσαν σε όλο το δεύτερος μέρος σε στάση άμυνας και απολογίας με άστοχη απαρίθμηση δηλώσεων αποδεικτικών της κριτικής της στάσης απέναντι στην κυβέρνηση.

Ο Παύλος Γερουλάνος, θα μπορούσε να είναι ο νικητής  του debate κάτι το οποίο φάνηκε από τις αντιδράσεις  στα social media. Αντίπαλός του είναι η αίσθηση ότι το μετριοπαθές προφίλ του «δεν τραβάει», δεν έχει δηλαδή εκείνο το «κάτι» που θα ξεπεράσει το όριο του συνεπούς, σοβαρού, καταρτισμένου και αξιόλογου και θα του δώσει τη δυναμική Προέδρου.

Η Νάντια Γιαννακοπούλου ήταν ο εκνευρισμός του debate. H ένταση το ύφος, η ειρωνεία, η εμμονή με τον Ανδρουλάκη νίκησαν τον φρέσκο πολιτικό της λόγο και την προφανή ευφυία της και αντί για φρεσκάδα, έφεραν στο debate αίσθηση κακότροπου ΣΥΡΙΖΑ. Είπε επίσης πως η τηλεμαχία έγινε επειδή εκείνη είχε βγει πρώτη το βράδυ των εκλογών να θέσει θέμα αποτελέσματος, ενώ λίγο πριν, σε άλλη ανάλογη ερώτηση είχε παραπέμψει στα όργανα του ΠΑΣΟΚ που έλαβαν την απόφαση. Ποιος θα μπορούσε άραγε να φανταστεί Γιαννακοπούλου και Ανδρουλάκη να συστεγάζονται στο ίδιο κομμα την επόμενη ημέρα;

Ο Μιχάλης Κατρίνης ακολούθησε τη γραμμή του, κινούμενος σε υψηλούς τόνους στα εθνικά θέματα και μιλώντας για την επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ. Συνεπής, ξεκάθαρος, αλλά όχι αρχηγικός, δημιουργεί "μαγιά" για το μέλλον. 

Στα πλην του debate τα σημεία όπου η συζήτηση ξέφυγε και έγινε πινγκ πονγκ μεταξύ απωθημένων των 6. Ούτε ενδιαφέρουν την κοινωνία, ούτε τη συζήτηση για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ.

Τα απωθημένα,μόνο ως βαρίδια μπορούν να λειτουργήσουν.