Για τον Τζορτζ και για όλη την Ελλάδα

Με 12ο παίκτη τον Μπάλντοκ η Εθνική ήταν αδύνατο να χάσει.

Μία βραδιά, μία ιστορία, μία νίκη, ένα τραγικό γεγονός, η απόλυτη ανατριχίλα. Όλες αυτές οι λέξεις μπορούν να περιγράψουν λίγα από όσα ζήσαμε στον αγώνα της Εθνικής με την Αγγλία στο Γουέμπλεϊ.

Οι Έλληνες διεθνείς στην αναμέτρηση μας θύμισαν ότι δεν είναι απλά μία ομάδα, αλλά είναι μία μεγάλη οικογένεια.

Αγωνίστηκαν για τον συμπαίκτη τους, τον "αδελφό" τους, την οικογένειά τους. Έπαιξαν για την ψυχή του Τζόρτζ.

Έπαιξαν με 12 παίκτες, πως να χάσουν. 

Το σύνολο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, έπρεπε πρώτα να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί την απώλεια και τον θάνατο και μετά να παίξει απέναντι στην Αγγλία στον δυσκολότερο αγώνα της ζωή του.

Σε ένα παιχνίδι το οποίο δεν έπρεπε να γίνει ποτέ. Ωστόσο, διεξήχθη υπό αυτές τις συνθήκες και στο τέλος όλοι είπαμε "για τον Μπάλντοκ".

Αυτή είναι η Ελλάδα που θέλουμε, αυτή την περηφάνεια πρέπει να νιώθουμε, να στεναχωριόμαστε στις ήττες και να χαιρόμαστε στις νίκες. Και πάνω από όλα να είμαστε μία οικογένεια.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι Έλληνες διεθνείς δεν έπαιξαν χθες μόνο για την τιμή του αγαπημένου τους συμπαίκτη τους αλλά για όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Τζόρτζ καμάρωνε από ψηλά τα "αδέλφια" του και ήταν περήφανος για αυτούς.

Όλοι μαζί έχουμε γράψει ιστορία, όλοι έχουμε βάλει το λιθαράκι μας για να θυμόμαστε για πάντα την 10η Οκτωβρίου ως μία μέρα ελληνικού πάθους και ελληνικής καρδιάς.

"Πετύχαμε την πιο σημαντική νίκη της ζωής μας" τα λόγια αυτά θα μείνουν χαραγμένα στην ψυχή και στο μυαλό όλων μας.

Άλλωστε σαν την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ δεν υπάρχει.