Eίναι μια από τις γυναίκες που έδωσαν μάχη με τον καρκίνο του μαστού και βγήκαν νικήτριες
Η Πατρινή εθελόντρια του συλλόγου «Άλμα Ζωής» Κατερίνα Κωστή Κολλιοπούλου, είναι μια από τις γυναίκες που έδωσαν μάχη με τον καρκίνο του μαστού και βγήκαν νικήτριες.
Διαγνώστηκε με καρκίνο σε ηλικία 38 ετών, το 2014, όταν σε ψηλάφηση έπιασε ένα μικρό ογκίδιο στο στήθος της. «Είχα κάνει την πρώτη μου μαστογραφία, η οποία γίνεται στα 37 χρόνια, επτά μήνες νωρίτερα» λέει στο thebest.gr, καθώς αφηγείται την μεγάλη περιπέτεια που άλλαξε τη ζωή και τη σκέψη της. «Η εξέταση δεν έδειξε τίποτα. Το ανακάλυψα μόνη μου, σε ψηλάφηση. Δεν περίμενα ότι θα ήταν καρκίνος. Δεν πήγε το μυαλό μου στο κακό. Απλά είδα ότι υπήρχε σε εκείνο το σημείο μια διαφορά, κάτι που δεν υπήρχε άλλες φορές και αποφάσισα να το ψάξω. Δεν είχα άγχος, ούτε φόβο γιατί θεωρούσα ότι με προστατεύει η ηλικία μου και ένα ανύπαρκτο ιστορικό, κανείς στην οικογένειά μου δεν είχε νοσήσει από καρκίνο του μαστού. Δεν είχα παράγοντες που να με υποψιάσουν ότι μπορεί να είναι καρκίνος και γι’ αυτό ήμουν ήρεμη. Πήγα απλά για να δω τι είναι, για να το αντιμετωπίσουμε. Μέχρι που πήρα τη διάγνωση και εκεί άλλαξαν όλα».
Η διάγνωση, η πρώτη σκέψη
«Βγαίνοντας από το γραφείο του γιατρού είπα «κανένας άνθρωπος, ποτέ να μην το ζήσει. Να είμαι η τελευταία γυναίκα στον κόσμο που παίρνει μια τέτοια διάγνωση», δεν σκέφτηκα «Θεέ μου, σώσε με να μην πεθάνω», δεν μου βγήκε να προστατέψω τη δική μου ζωή. Το συναίσθημα της ανακοίνωσης του καρκίνου, ήταν τόσο δυσάρεστο που το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσει. Ήθελα να μην το ξανακούσει ποτέ κανένας. Όχι εγώ, κανένας. Όσο περνούσαν οι μέρες και το συνειδητοποιούσα καλύτερα, πέρασα και από το στάδιο του φόβου και από το στάδιο της άρνησης. Με βοήθησε το περιβάλλον μου, ο σύζυγός μου, τα αδέλφια μου, όλοι οι δικοί μου άνθρωποι. Στο μεταξύ, ενημερώθηκα και για το «Άλμα Ζωής» και πήρα και από ‘κει ψυχολογική υποστήριξη και τα πράγματα μπήκαν σε μια σειρά. Προχώρησα στο χειρουργείο, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες, ορμονοθεραπεία και τώρα 10 χρόνια μετά, είμαι καλά».
Η ανακοίνωση της διάγνωσης στην οικογένεια
«Όταν ήρθε η ώρα να το πω στην οικογένειά μου, είχα έναν τεράστιο φόβο. Φόβο για να μην φοβηθούν. Πιο πολύ σκεφτόμουν εκείνους, παρά εμένα. Εμένα ήξερα, συνέβαινε στο δικό μου σώμα και ήξερα τι θα ακολουθήσει, σε αυτούς όμως δεν ήθελα να τους κυριεύσει ο φόβος του θανάτου, γιατί κακά τα ψέματα, η λέξη καρκίνος είναι συνδεδεμένη, με έναν τρόπο στο μυαλό μας, με τη λέξη θάνατος. Δεν ήθελα, για τους ανθρώπους που αγαπώ, τους πιο δικούς μου ανθρώπους, να είμαι εγώ η αφορμή να νιώσουν τόσο μεγάλο φόβο και τόσο μεγάλο πόνο, οπότε ένοιωθα και ενοχικά που θα τους πλήγωνα. Δεν μπορούσα μόνη μου να τα βγάλω πέρα, επειδή τα παιδιά μου ήταν στην εφηβεία, η κόρη μου έδινε πανελλήνιες, ο γιός μου ήταν στην β’ λυκείου και η μικρή στη β’ γυμνασίου. Ζούσε η μητέρα μου, ένα ακόμα μεγάλο κομμάτι, πώς θα της το έλεγα; Ήταν όλο πολύ δύσκολο αλλά το έβγαλα πέρα με υποστήριξη από την ψυχολόγο μου».
Η αλλαγή απέναντι στη ζωή
«Από τη διάγνωση μέχρι και την τελευταία θεραπεία, πέρασαν 11 μήνες. Ένας χρόνος που δεν έμοιαζε σε τίποτα με τα χρόνια που ήξερα. Ήταν ένας χρόνος που μου άλλαξε όλη τη ζωή. Ήταν σαν να γκρεμίστηκε όλο το οικοδόμημα που είχα χτίσει 38 χρόνια και ξεκίνησα ένα καινούργιο. Η καινούργια Κατερίνα έχει αλλάξει πάρα πολύ τη στάση της απέναντι στη ζωή, δίνοντας μεγαλύτερη προτεραιότητα στην ίδια, στις ανάγκες της και στα θέλω της και λιγότερο στο τι θέλουν οι άλλοι από αυτήν».
Ο ρόλος του συλλόγου «Άλμα Ζωής»
«Στο «Άλμα Ζωής» απευθύνθηκα, πριν κάνω το χειρουργείο. Πήγα στον σύλλογο, πάρα πολύ νωρίς και τον έμαθα από το φιλικό μου περιβάλλον. Μου είπαν ότι υπάρχει ένας σύλλογος που υποστηρίζει γυναίκες με καρκίνο του μαστού και ήμουν σε μια φάση που ένοιωθα ότι καταρρέω, ότι έπεφτα από έναν ουρανοξύστη και έψαχνα να πιαστώ από οπουδήποτε. Όπου θα μπορούσε κάποιος να μου δώσει βοήθεια, ήμουν ανοιχτή να την πάρω γιατί αισθανόμουν έναν τεράστιο κίνδυνο. Πηγαίνοντας στο «Άλμα Ζωής» και συναντώντας γυναίκες που και εκείνες είχαν νοσήσει, πριν από 10 χρόνια, 20 χρόνια, 15 χρόνια κ.ο.κ. κάτι άρχισε να αλλάζει και έλεγα «Λες; λες να μην πεθάνω και να ζήσω;». Μπήκα σε ομάδες ψυχολογικής αλληλοϋποστήριξης, όταν ήμουν στην έκτη χημειοθεραπεία. Αν δεν ήταν αυτοί οι άνθρωποι εκεί τότε, εγώ δεν θα ήμουν σήμερα, όπως είμαι. Με βοήθησαν πάρα πολύ, σε πολλά επίπεδα».
Το μήνυμα στις γυναίκες
«Αυτό που θέλω να πω σε όλες τις γυναίκες, είναι να μην παραμελούν τον εαυτό τους. Να κάνουν τις προληπτικές τους εξετάσεις και γενικώς να μην δίνουν πάνω από αυτό που μπορούν. Να δίνουν αλλά να κρατούν και κάτι γι’ αυτές. Να μην υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους. Στις γυναίκες, που αυτή τη στιγμή νοσούν ή που πιθανά θα νοσήσουν, θέλω να ξέρουν ότι το «Άλμα Ζωής» είναι μια αγκαλιά, που νιώθεις ασφαλής, ότι πραγματικά σε καταλαβαίνουν γιατί όσοι δικοί σου άνθρωποι, το περιβάλλον σου, σου πουν «σε καταλαβαίνω», κανένας δεν θα σε καταλάβει εκτός από έναν άνθρωπο που έχει πατήσει στο ίδιο μονοπάτι με εσένα. Είναι λυτρωτικό να μοιράζεσαι αυτό που νοιώθεις, με κάποιον που στα αλήθεια σε καταλαβαίνει».
«Μόνη διαφορά η ηλικία μας! Πρόληψη για όλους! Πρόληψη παντού!»
«Είμαι στο 11% που νοσεί κάτω από τα 40 χρόνια του. Στον σύλλογο είμαστε όλοι ίδιοι, γυναίκες κάτω από 30 χρονών μέχρι και 85 χρονών. Ο καρκίνος του μαστού, μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής μας. Με όλες αυτές τις γυναίκες, απέναντι στον καρκίνο είμαστε συνομήλικες. Κάθε ηλικία, χρειάζεται την πρόληψή της, όταν είσαι πιο μικρή την ψηλάφηση, αργότερα τη μαστογραφία».
1 στις 8 γυναίκες νοσεί
«Ο καρκίνος του μαστού, είναι από τους λίγους καρκίνους για τον οποίο υπάρχει θεραπεία. Αυτή τη στιγμή στον δυτικό κόσμο νοσεί 1 στις 8 γυναίκες και δυστυχώς τα μηνύματα είναι απαισιόδοξα, με το ποσοστό αυτό να έχει ανοδική τάση. Ο καρκίνος του μαστού είναι πολυπαραγοντικός και με βάση τις συνθήκες ζωής, δεν μας κάνει να αισιοδοξούμε ότι κάποια στιγμή θα πάψει να υπάρχει. Είμαστε όμως αισιόδοξοι ότι αντιμετωπίζεται, υπάρχουν πάρα πολλά φάρμακα, πολλές καινούργιες θεραπείες»
12ο Pink the City – Βάφουμε την Πάτρα ροζ
«Και στο φετινό Pink the City, την προτελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου, περιμένουμε όλους όσους θέλουν να στηρίξουν την προσπάθεια του συλλόγου «Άλμα Ζωής», που έχει ως μήνυμα την πρόληψη και την έγκαιρη διάγνωση. Ο σύλλογος στηρίζει τη γυναίκα που νοσεί, όλα τα μέλη έχουν νοσήσει και είμαστε ακόμα εδώ γιατί προλάβαμε. Ακριβώς αυτό είναι που θέλουμε να φωνάξουμε δυνατά. Γινόμαστε ροζ, φοράμε τα μπλουζάκια μας, έρχονται και υποστηρικτές, φοράνε και εκείνοι τα μπλουζάκια τους και φτιάχνουμε όλοι μαζί ένα ροζ ποτάμι και κατακλύζουμε την Πάτρα, ώστε να περάσουμε το μήνυμα. Επίσης, να πούμε ότι δεν νοσούν μόνο οι γυναίκες από τον καρκίνο του μαστού αλλά και οι άνδρες. Μπορεί να είναι ένα μικρό ποσοστό αλλά αφορά και αυτούς. Όταν ο καρκίνος μπαίνει σε μια οικογένεια, είναι σα να νοσούν όλοι. Ο καρκίνος τους αφορά όλους, τους συντρόφους, τους συζύγους, τους πατεράδες, τους γιούς. Να έρθουν όλοι, να πάμε το μήνυμα όσο πιο μακριά γίνεται. Να μην χάνουμε γυναίκες από καρκίνο του μαστού. Θα μπορούσαν να σωθούν σχεδόν όλες, αν η διάγνωση γίνει στα αρχικά στάδια».
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
