Ο Γ. Χαρβαλιάς, συγγραφέας του "Γιαβόλ!", στο thebest.gr: Το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων είναι τεράστιο και απολύτως ενεργό

Τι σας οδήγησε να κάνετε τόσο εκτεταμένη έρευνα για τις γερμανικές αποζημιώσεις και ποιο το μεγαλύτερο πρόσκομμα που αντιμετωπίσατε;

Οποιοσδήποτε ασχολείται με την νεότερη ευρωπαική ιστορία είναι βέβαιο ότι θα σκοντάψει στον γερμανικό ηγεμονισμό. Είδαμε τη μιλιταριστική του έκφανση σε δύο Παγκοσμίους Πολέμος  που οι ίδιοι οι Γερμανοί προκάλεσαν, βλέπουμε στις μέρες μας και την οικονομική μορφή του σε μια Ευρωπαική Ενωση δύο ταχυτήτων, φτωχών και πλουσίων.  Το ερώτημα για μένα πάντα ήταν:  «δικαιούται η Γερμανία που κατέστρεψε πριν μερικές δεκαετίες την Ευρώπη και εξόντωσε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της, να εμφανίζεται σήμερα ως αδιαφιλονίκητος αρχηγός και να χειραγωγεί τις αποφάσεις σε όλα τα θέματα, ακόμη και της καθημερινότητας; Από το πότε θα καταργηθούν οι κινητήρες εσωτερικής καύσης στα αυτοκίνητα μέχρι πώς θα ρυθμίσουμε τα ρολόγια μας;» Οι προβληματισμοί αυτοί ξεκίνησαν από νωρίς. Απ΄όταν η Γερμανία φόρεσε στους υπόλοιπους Ευρωπαίους δημοσιονομικό «κορσέ» στο Μάαστριχτ και επέστρεψε δυναμικά στον τόπο του…εγκλήματος, φέρνοντας την Λουφτβάφε να βομβαρδίζει τους Σέρβους το 1999, άρχισα να κρατάω αρχείο και να παίρνω την υπόθεση πιο σοβαρά, ψάχνοντας και την δική μας περίπτωση. Και τότε ανακάλυψα ότι η Ελλάδα αποτελεί στην ουσία την επιτομή του δίπτυχου «έγκλημα χωρίς τιμωρία» που διακρίνει όλη την συμπεριφορά της μεταπολεμικής Γερμανίας. Το θέμα των αποζημιώσεων είναι τεράστιο και απολύτως ενεργό. Οποιος ισχυρίζεται ότι είναι «ξεπερασμένο», «γραφικότητα», «ληγμένο» κλπ συνωμοτεί κατά της αλήθειας. Και αν είναι Ελληνας προσφέρει κάκιστες υπηρεσίες στην πατρίδα του.

Και τι σας έκανε τελικά να εκδώσετε το βιβλίο «ΓΙΑΒΟΛ»;

Αυτή ακριβώς η αίσθηση της ανεκπλήρωτης δικαίωσης. Η Γερμανία μας «έστυψε» την περίοδο των μνημονίων και σήμερα αρνείται να κουβεντιάσει τις δικές της οφειλές. Που δεν προέκυψαν από την καλοπέραση-όπως ισχυρίζεται για τις δικές μας-αλλά από την ληστεία του ελληνικού κρατικού ταμείου στην διάρκεια της Κατοχής! Στη διεθνή πολιτική δεν γίνεται να υπάρχουν δύο μέτρα και σταθμά, τουλάχιστον αν θέλουμε να λέμε ότι υπηρετούμε δημοκρατικά ιδεώδη. Θεώρησα χρέος μου να αναδείξω αυτό το στοιχείο γερμανικής ανακολουθίας και βεβαίως να υπενθυμίσω το ζήτημα των αποζημιώσεων που παραμένει ορθάνοιχτο! Παράλληλα φιλοδοξούσα να συνθέσω ένα βιβλίο που θα περιγράφει συνολικά το ετεροβαρές ισοζύγιο των ελληνο-γερμανικών σχέσεων από την εποχή του Οθωνα μέχρι τις μέρες μας. Πολλές από τις λεπτομέρειες είναι άγνωστες, ειδικά στις νεότερες γενιές…

Οι γερμανικές αποζημιώσεις εξακολουθούν να είναι ανοιχτή πληγή. Εκτός από το οικονομικό κομμάτι, είναι και μια ηθική υποχρέωση της Κυβέρνησης να τις διεκδικήσει με σθένος;

Ηθική ασφαλώς απέναντι στις γενιές των προγόνων μας που θυσιάστηκαν και σε πολλές περιπτώσεις εξοντώθηκαν μαζικά, χωρίς ποτέ κανείς να ζητήσει τον λογαριασμό. Και βεβαίως απέναντι στη σημερινή γενιά των νέων, των επιστημόνων μας, που σπούδασαν με ελληνικά λεφτά, αλλά ξενιτεύονται αναγκαστικά, αναζητώντας καλύτερη επαγγελματική τύχη, καθώς η διαλυμένη λόγω των (γερμανικής εμπνεύσεως)ελληνική οικονομία αδυνατεί να τους προσφέρει συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης,

Αυτή η διεκδίκηση και αντίστοιχα η μη απόδοση των αποζημιώσεων έχει επηρεάσει τις σχέσεις Ελλήνων και Γερμανών σε επίπεδο απλών πολιτών και αν ναι, πόσο και με ποιον τρόπο;

Όχι. Με τις πολιτικές ηγεσίες υπάρχει το πρόβλημα. Οι σημερινοί Γερμανοί βλέπουν την Ελλάδα ως ιδανικό τόπο διακοπών. Ειδυλλιακό, ασφαλή και με πολλά αξιοθέατα. Η γερμανική ελίτ επίσης διαπνέεται από μια αρχαιολατρία. Ένα σεβασμό στον ελληνικό πολιτισμό, αλλά τον παλαιότερο, όχι τον σημερινό. Η προσλαμβάνουσα παράσταση των νεοελλήνων στην γερμανική κοινή γνώμη δεν είναι η ιδανική…Από την άλλη πλευρά οι Γερμανοί τουρίστες στην Ελλάδα είναι καλοδεχούμενοι, παρότι αφήνουν όλο και λιγότερα χρήματα. Βέβαια ως επισκέπτες δεν είναι και οι πλέον περιζήτητοι. Γενικώς δεν θα έλεγα ότι τα χνώτα των δύο λαών πολυταιριάζουν και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι οι Ελληνες μετανάστες της δεκαετίας του ΄60-σε αντίθεση με τους Τούρκους-δεν στέριωσαν στην Γερμανία.

Η πέμπτη έκδοση του βιβλίου σας κυκλοφορεί με επιπλέον 150 σελίδες. Τι θα βρει σ’ αυτές ο αναγνώστης και με ποιον τρόπο συμπληρώνουν την αρχική σας έρευνα;

Ενα ακόμη μικρότερο βιβλίο που ενσωματώθηκε στην αρχική έκδοση για να την καταστήσει πιο πλήρη. Προσθήκες υπάρχουν πολλές όπως ανέκδοτες ιστορίες από την γερμανική κατοχή στην Αθήνα, αποσπάσματα από το απόρρητα πρακτικά του διοικητικού συμβουλίου της προπολεμικής Siemens, αποκαλύψεις για το πώς επέστρεψαν οι Ναζί στην σύγχρονη γερμανική βιομηχανία. Αυτό όμως που ξεχωρίζει είναι ένα πολυσέλιδο παράρτημα για τους ελληνικούς μαρτυρικούς τόπους, δηλαδή το ελληνικό ολοκαύτωμα. Σε αυτό περιέχεται η εξιστόρηση των όσων ακριβώς συνέβησαν σε εμβληματικούς τόπους θυσίας όπως τα Καλάβρυτα, το Δίστομο ή το Κομμένο, χωρίς εξωραισμούς και στρογγυλέματα. Ξέρετε, υπάρχει εσχάτως μια προσπάθεια επαναχάραξης της ιστορίας ώστε να αμβλυνθούν οι εντυπώσεις από τις απίστευτες ωμότητες και να χρισθούν όλα αυτά «αντίποινα» για την δράση της Εθνικής Αντίστασης.

Νομίζω ότι το βιβλίο «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια», ιδιαίτερα στην τελευταία του εμπλουτισμένη έκδοση προσφέρει την κατάλληλη απάντηση απέναντι σε αυτή την εκστρατεία πλαστογράφησης πραγματικών γεγονότων.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΤΩΡΑ

«Βράζει» η Μεσόγειος: Εμπειρογνώμονες στην COP29 κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου

Αμαλιάδα: Θλίψη για τον θάνατο της δικηγόρου Γιώτας Κυριαζή

Αμαλιάδα: Τι κατέθεσε η Κατερίνα για το θάνατο του μωρού της το 2021 - Όσα είπε για την Ειρήνη Μουρτζούκου