Ο Δ. Ινδαρές μιλάει στο thebest.gr για το "Λενάκι" που θα προβληθεί στην Πάτρα- Ο έρωτας δύο αλλόθρησκων πριν το '21

Ο Πατρινός σκηνοθέτης Δημήτρης Ινδαρές που μας έχει χαρίσει εξαιρετικά φιλμ όπως τον «Τσαλαπετεινό του Wyoming» το 1995 και την «Γαμήλια νάρκη» το 2003, ασχολήθηκε τα τελευταία περίπου έξι χρόνια από το 2018 με ένα πολύ ιδιαίτερο πρότζεκτ που αφορά σε υπαρκτά πρόσωπα της περιόδου του 1821 στην ορεινή Αχαΐα και Ηλεία.

Το αποτέλεσμα της έρευνας και ενασχόλησης του ήταν αφενός ένα βιβλίο και τώρα ήρθε να προστεθεί και μία ταινία, ντοκιμαντέρ διάρκειας 72 λεπτών με τίτλο «Λενάκι, δυο φωτιές και δυο κατάρες» που αφού πρωτοπροβλήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης τον περασμένο Μάρτιο, εν συνεχεία ταξίδεψε στο Φεστιβάλ Ελληνικού κινηματογράφου στο Λος Άντζελες στις ΗΠΑ και τώρα παρουσιάζεται ανά την Ελλάδα. Μετά τα Γιάννενα, την Ξάνθη, την Άνδρο και την Καλαμάτα όπου προβλήθηκε το περασμένο Σάββατο στο πλαίσιο του 10ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου, ακολουθεί η Σπάρτη την Κυριακή αλλά και η Πάτρα, απ’ όπου κατάγεται ο Δημήτρης Ινδαρές.

Στην Πάτρα το φιλμ «Λενάκι, δυο φωτιές και δυο κατάρες» θα παιχθεί την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2024 στο θέατρο Λιθογραφείον στις 20.30 με πρωτοβουλία της Λέσχης Ανάγνωσης Άνθεια, της ομάδας σινεφίλ Γυμνός Οφθαλμός του Νίκου Καββαδία και με την στήριξη της Εταιρείας Αχαϊκών Σπουδών.

Θα ακολουθήσει συζήτηση πάνω στην ταινία και στο ομότιτλο βιβλίο του Δημήτρη Ινδαρέ.

Το thebest.gr επικοινώνησε με τον Δημήτρη Ινδαρέ, έναν ταλαντούχο κινηματογραφικό δημιουργό που είναι στα καλλιτεχνικά πράγματα από το 1987 όταν παρουσίασε την πρώτη του ταινία μυθοπλασίας, μικρού μήκους με τίτλο «Η κυρία Έρση».

Το πρότζεκ «Λενάκι, δυο φωτιές και δυο κατάρες» όπως μας περιέγραψε, έχει στον πυρήνα του τον απαγορευμένο έρωτα δύο αλλόθρησκων πριν το ’21, της Ελένης από το Λειβάρτζι Καλαβρύτων και του Ελμάζ ή Λιμάζ από την Μοστενίτσα της ορεινής Ηλείας.

Στο επίκεντρο του φιλμ είναι και ένα δημοτικό τραγούδι το «Που πας Ελένη αποσπερνού» και οι παραλλαγές του όπου η μία αντιπαρατίθεται στην άλλη.

Το συγκεκριμένο θέμα προσέλκυσε το ενδιαφέρον και την προσοχή του Δημήτρη Ινδαρέ και για έναν επιπλέον λόγο που είχε να κάνει με έναν πρόγονο του. Όπως μας αποκάλυψε ο Δημήτρης Ινδαρές, «το δικό μου ενδιαφέρον για το θέμα είχε να κάνει και με το γεγονός ότι τα υπαρκτά, αυτά ιστορικά πρόσωπα είχαν σχέση και με έναν πρόγονο της οικογένειας μου, οπλαρχηγό της περιόδου της Επανάστασης του ’21, ονόματι Δημήτρη Ινδαρέ. Η Ελένη της ιστορίας ήταν ξαδέλφη του Ινδαρέ και εκείνος όπως βρήκα στο υλικό που ερεύνησα, έκαψε το σπίτι του ζευγαριού, τον πύργο στο Λειβάρτζι Καλαβρύτων θεωρώντας τον ως άντρο των αλλόθρησκων, μουσουλμάνων Τουρκαλβανών».

Ρωτήσαμε τον Δημ. Ινδαρέ πώς χειρίστηκε το υλικό της έρευνάς του και αν στην ταινία υπάρχουν δραματοποιημένα τα γεγονότα. Μας είπε πως «η δραματοποίηση έχει να κάνει με κάποιες ζωγραφιές μίας μοντέρνας εικαστικού καθώς και με μία μεταφυσική διάθεση μέσω ενός κοριτσιού που κυκλοφορεί ως ξωτικό του δάσους με έναν τρόπο όχι τυπικό. Ουσιαστικά στην ταινία παρουσιάζεται τί θυμάται το χωριό από τα γεγονότα».

Στην ταινία μιλούν η Ελένη Ψυχογιού, λαογράφος, ερευνήτρια του ΚΕΕΛ της Ακαδημίας Αθηνών, ο Λεωνίδας Εμπειρίκος, ιστορικός, ο Πέτρος Πιζάνιας, ιστορικός, ομότιμος καθηγητής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, ο Στέλιος Μουζάκης, ερευνητής πολιτισμών, ο Ηλίας Τουτούνης, συγγραφέας-ερευνητής, και ο Παναγιώτης Φράγκος, συγγραφέας και πρόεδρος του Συλλόγου Λειβαρτζινών Αθήνας.

Επίσης καταλυτική ήταν η συνδρομή των κατοίκων των περιοχών όπως το Λειβάρτζι και τα Τριπόταμα και των τοπικών συλλόγων Λειβαρτζινών της Αθήνας και της Πάτρας που βοήθησαν στα γυρίσματα, χόρεψαν και πρόσφεραν απλόχερα τη φιλοξενία τους και με φαγητά.