Μιλήσαμε με τον Σαμψών Φύτρο για "Τα λόγια της πλώρης μου" που παίζονται στο θέατρο act

Ο Δεκέμβρης ξεκινάει θεατρικά και ταξιδιάρικα με μια παράσταση που ταξίδεψε αρκετά το καλοκαίρι στα νησιά, άραξε για λίγο στην Αθήνα στο θέατρο Φούρνος και έρχεται να δέσει κάβους στην Πάτρα στο φιλόξενο θέατρο act στις Σκάλες Γεροκωστοπούλου για 4 μόνο παραστάσεις.

«Τα λόγια της πλώρης μου» βασισμένα πάνω στα λόγια της πλώρης του Ανδρέα Καρκαβίτσα στις 3-5-10-11 Δεκέμβρη μας υπόσχονται ταξίδια. «Μέσα σε μια θάλασσα, πότε άγρια και πότε όχι, απ’ όπου ξεπηδάνε σαν σκιές οι μνήμες και τα μυθικά τέρατα, οι φόβοι και τα πάθη, οι παλιές κι οι νέες αγάπες...» όπως διαβάζουμε και στο σημείωμα του σκηνοθέτη Γιάννη Βαρβαρεσου.

Λίγο πριν την πρόβα του στο θέατρο συναντήσαμε και συνομιλήσαμε για λίγο με τον ηθοποιό Σαμψών Φύτρο ο οποίος μας ξενάγησε  σε αυτήν την προσπάθεια.

ΚΥΡΙΕ ΦΥΤΡΟ ΠΩΣ ΗΡΘΕ Η ΙΔΕΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΛΩΡΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΤΑΣΗ; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΝΕΠΝΕΥΣΕ;

Το κείμενο αυτό το πρωτοδιάβασα κατά την περίοδο της στρατιωτικής μου θητείας. Τις ώρες που προσπαθούσε το μυαλό μου να αντέξει το παράλογο αυτής της χρονικής περιόδου, τα λόγια της πλώρης άνοιγαν ορίζοντες και χάραζαν πορεία σε μέρη και τόπους που έβλεπα μπροστά μου. Με βοηθούσαν να απεγκλωβίζομαι και ονειρεύομαι. Έτσι έγινε η πρώτη διασκευή η οποία αποτέλεσε την βάση της εργασίας μας με τον Γιάννη όταν αναζητούσαμε κάποιο κείμενο για να φτιάξουμε μια παράσταση που να ταξιδεύει και να μας ταξιδεύει.

ΠΟΣΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΤΟ 1899;

Είναι και για μας που το παραστήσαμε και για όσους το έχουν ακούσει στα μέρη που πήγαμε πολύ επίκαιρο. Καταπιάνεται με βαθιά υπαρξιακά ζητήματα ταυτότητας κ επιλογών , που καταλήγουν να αφορούν, με αφορμή των ναύτη, όλους τους ανθρώπους, όλων των εποχών. Οικουμενικά. Ένας καθηγητής μαθηματικός ήρθε και μου είπε στο τέλος της παράστασης πως «αν ξανασπούδαζα θα γινόμουν φιλόλογος!» και πάρα πολλοί πως θα ξαναδιαβάσουν τα λόγια της πλώρης. Προσωπικά θεωρώ πως είναι μια απόδειξη πως το κείμενο είναι εδώ, το 2024, και μας αφορά.

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΕ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΜΟΝΟΛΟΓΟ;

Όπως μας λέει ο Καρκαβίτσας στον Κάτω κόσμο: «Πέθανα ; Δεν σκοτίζομαι για κόλασες και παράδεισους. Πάω γραμμή στο τσαντήρι μου»