Τι σημαίνει και από πού προέρχεται η φράση «κρατάει το φανάρι»

Οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν έναν ανεκτίμητο θησαυρό της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Είναι σαν μικρές κάψουλες χρόνου, που περιέχουν μέσα τους συμπυκνωμένη τη σοφία και την εμπειρία πολλών γενεών.

Οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν έναν εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο για να μεταδοθούν από γενιά σε γενιά σημαντικές αξίες, ηθικές αρχές και πρακτικές συμβουλές για τη ζωή. Είναι διαχρονικές, καθώς αν και δημιουργήθηκαν σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους, διατηρούν τη σημασία τους ακόμη και σήμερα, καθώς οι ανθρώπινες εμπειρίες και τα προβλήματα παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ίδια.

 Ουσιαστικά είναι η πολιτισμική ταυτότητα ενός λαού και αποτελούν πλούτο γνώσης και εμπειρίας. Μας βοηθούν να κατανοήσουμε τον κόσμο γύρω μας και να αναπτύξουμε κριτική σκέψη, ενώ η εύστοχη χρήση τους σε μια συζήτηση μπορεί να δώσει χιούμορ, ζωντάνια και έμφαση στα λεγόμενά μας.

Μάθε πώς βγήκε η φράση «κρατάει το φανάρι»

Πολλές φορές ακούμε τη φράση «κρατάει το φανάρι». Γιατί όμως τη λέμε και από πού προέρχεται; Την χρησιμοποιούμε όταν υπάρχει ένα τρίτο πρόσωπο παρέα με ένα ζευγάρι. Επίσης χρησιμοποιείται όταν κάποιος με τη θέλησή του βοηθά έναν άλλο σε ερωτοδουλειά.

Ο δημοσιογράφος και λογοτέχνης Τάκης Νατσούλης δίνει 3 εκδοχές για την προέλευση της φράσης:

Σύμφωνα με την πρώτη όταν μια προξενήτρα στις Κυκλάδες πήγαινε για προξενιό, φορούσε κάλτσες διαφορετικές στο χρώμα και κρατούσε ένα αναμμένο λυχνάρι.

 Η δεύτερη μάς μεταφέρει στα Δωδεκάνησα όπου μετά το «προξενιό», αφού κανονίζονταν όλες οι λεπτομέρειες του γάμου, γινόταν το μπάσιμο. Το βράδυ οι συγγενείς και φίλοι του γαμπρού ξεκινούσαν για το σπίτι της νύφης, κρατώντας φανάρια καθώς και έναν μαστραπά με μέλι. Και ακολουθούσαν 6-12 κόρες που κρατούσαν σουπιέρες με γλυκά.

Μόλις έμπαινε η πεθερά, έδινε στη νύφη το μαστραπά με το μέλι κι αυτή της φιλούσε το χέρι. Τη φιλούσε και η πεθερά και μετά κρεμούσε στο λαιμό της ένα χρυσό γαϊτάνι με φλουριά.

Όταν έμπαινε ο γαμπρός, μια καλοπαντρεμένη έκανε σταυρό στο ανώφλι και στο κατώφλι της πόρτας και του έβαζε ένα κουταλάκι μέλι στο στόμα. Μπαίνοντας ο γαμπρός έσπαζε με το πόδι του ένα ρόδι.

Η τρίτη εκδοχή αναφέρεται στα παλιά χρόνια, που οι δούλοι συνόδευαν πάντα τη νύχτα τα αφεντικά τους, πηγαίνοντας μπροστά κρατώντας το φανάρι.

Ωστόσο, ο Νίκος Σαραντάκος στο «Αλφαβητάρι Ιδιωματικών Εκφράσεων», αντιπροτείνει πως πιθανότατα δανειστήκαμε την φράση από την γαλλική γλώσσα και συγκεκριμένα από τη φράση «tenir la chandelle» (κρατάω το κερί), η οποία έχει την καταγωγή της στην πρώτη νύχτα του γάμου των αρχόντων οπότε ένας νεαρός είχε το καθήκον να φωτίζει το δωμάτιο των νεόνυμφων, κρατώντας μια λαμπάδα με την πλάτη λυγισμένη προς το κρεβάτι.

Συνοψίζοντας, οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν ανεκτίμητο θησαυρό γνώσης και σοφίας. Είναι ο καθρέφτης του λαϊκού μας πνεύματος, αποτυπώνοντας την κοσμοθεωρία, τις αξίες και την καθημερινότητα των προγόνων μας. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να τις μεταλαμπαδεύουμε στις επόμενες γενιές.

Πηγή: FOXreport.gr