Ώρες ευθύνης: «Δεν πάμε παραλία, μένουμε πλατεία»

Η συλλογική μνήμη και συνοχή που απέκτησε η πλατεία Συντάγματος μετά το κατασταλτικό όργιο της προηγούμενης εβδομάδας τη θέτει τώρα προ των ευθυνών της. Μεσούντος του καλοκαιριού, η «πλατεία», αλλά και σύσσωμο το κίνημα που αναπτύχθηκε, ετοιμάζονται να κάνουν τον πρώτο τους απολογισμό αλλά και να χαράξουν ρότα προς τον κοντινό πολιτικό ορίζοντα.

Το πανό μπορεί να γράφει «δεν πάμε παραλία, μένουμε πλατεία» και αρκετοί στις συνελεύσεις να λένε πως «αυτό το καλοκαίρι έχουμε να κάνουμε πολύ πιο σοβαρά πράγματα από τα μπάνια», όμως σίγουρα οι θερινοί μήνες που διανύουμε εκλαμβάνονται ως ένα δύσκολο «τεχνικό πρόβλημα».

Για το ερχόμενο Σαββατοκύριακο πάντως, 8 και 9 Ιουλίου, προγραμματίζεται πανελλαδικό διήμερο απολογισμού δράσεων και έχουν κληθεί στο Σύνταγμα εκπρόσωποι απ' όλες τις συνελεύσεις της χώρας. Όπως αναφέρει το κάλεσμα, «δεν μπορεί να εκτονωθεί ένα κίνημα σε μια χώρα που οι κάτοικοί της, οι εργαζόμενοι σ' αυτήν, ο δημόσιος πλούτος, μέχρι και οι παραλίες της ξεπουλιούνται στους δανειστές και στους "εταίρους μας"».

Επίσης, η πλατεία αποφάσισε τη διεξαγωγή πανελλήνιου δημοψηφίσματος που θα πραγματοποιηθεί τον ερχόμενο Νοέμβριο, ενώ οι κάλπες θα στηθούν με ευθύνη των τοπικών συνελεύσεων σε όλες τις πλατείες της χώρας. Μέχρι το Σεπτέμβριο και κατόπιν ευρείας πολιτικής συζήτησης, διαβούλευσης και επικοινωνίας με τις κατά τόπους συνελεύσεις, θα έχουν διαμορφωθεί τα τελικά ερωτήματα και θα αφορούν δύο θεματικές ενότητες. Μία για τη δημοκρατία και μία για την οικονομία.

Προειδοποίηση

Παράλληλα, η πλατεία στέλνει προειδοποίηση (μεταφρασμένη σε πολλές γλώσσες και κοινοποιημένη σε πολλούς αποδέκτες) προς τρόικα, τράπεζες, ντόπιους αλλά και ξένους επενδυτές που επιθυμούν να κάνουν «ψώνια ευκαιρίας δημόσιας περιουσίας και γης στην Ελλάδα». Αφού τους ενημερώνουν για «το υψηλό ρίσκο της επένδυσης», τους θυμίζουν πως αυτή η «χώρα, όταν στερείς την ελευθερία στο λαό της, ξέρει να γεννά έναν Κανάρη ή να κάνει συντρίμμια μια γέφυρα στον Γοργοπόταμο».

Με τον ίδιο καταγγελτικό τόνο η πλατεία απαιτεί (και νομικά) την τήρηση του νόμου περί ειδικής αρίθμησης των αστυνομικών οργάνων. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, «δεν δεχόμαστε καμία κατηγορία από την ΕΛ.ΑΣ. σχετικά με τα καλυμμένα πρόσωπα των διαδηλωτών (...) όταν τα ίδια της τα όργανα δεν έχουν πρόσωπα και ονόματα».

Πρώτες πρωινές ώρες, μετά το πέρας της συνέλευσης, μετά και το ελεύθερο βήμα, όταν μόνο λίγες εκατοντάδες πολιτών βρίσκονται στην πλατεία, πάντα κάτι διαφορετικό συμβαίνει. Οπως τα ξημερώματα της Δευτέρας, όταν εμφανίστηκαν κάτι φωτεινές φιγούρες κάτω από διαφανείς ομπρέλες, μέσα σε μανδύες από σελοφάν που έμοιαζαν να χορεύουν. Ηταν το δρώμενο «Οι περιπατητές της βροχής» από απόφοιτους της Διεθνούς Σχολής Μιμικής Τέχνης του Μαρσέλ Μαρσό, που βρέθηκαν στην Αθήνα στο πλαίσιο του 3ου Διεθνούς Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου. Στο Σύνταγμα, πάλι, βρέθηκαν στο πλαίσιο της... συμπαράστασής τους.

Σίγουρα το παραπάνω θέαμα θα ενδιέφερε κάποιον που δηλώνει ως επάγγελμα «ερευνητής δημόσιου θεάματος». Οπως ο 53χρονος Ελληνας που απεγκλώβισαν αστυνομικοί το βράδυ της Κυριακής αφού προπηλακιζόταν από περίπου 200 άτομα που τον θεωρούσαν ασφαλίτη. Ο 53χρονος βρήκε προστασία στο υπουργείο Οικονομικών, οι αστυνομικοί έκαναν περιορισμένη χρήση χημικών και όλοι αναρωτιούνταν με τι ακριβώς έχει να κάνει το επάγγελμα «ερευνητής δημόσιου θεάματος». *