Αυτά τα δύο νησιά είναι τα τελευταία μέρη στη Γη που θα «μπει» το 2025

Δύο ακατοίκητα νησιά στον Ειρηνικό, στα «σύνορα» του Βόρειου και του Νότιου Ωκεανού, θα είναι τα τελευταία μέρη στη Γη όπου θα υποδεχτούν το 2025.

Ο λόγος για τα νησιά Baker και Howland, που ανήκουν στις ΗΠΑ και βρίσκονται νοτιοδυτικά της Χαβάης, της τελευταίας κατοικήσιμης περιοχής όπου θα υποδεχτεί ο κόσμος τον νέο χρόνο.

Στα συγκεκριμένα νησιά, το 2025 θα είναι πραγματικότητα στις 14:00 ώρα Ελλάδος την 1η Ιανουαρίου. Παράλληλα, στη Χαβάη, χιλιάδες μίλια μακριά, ο χρόνος θα αλλάξει στις 12 το μεσημέρι της ίδιας ημέρας.

Μπήκε ήδη στο 2025: Αυτή είναι η πρώτη χώρα που καλωσόρισε τη νέα χρονιά

Το Κιριμπάτι ήταν η πρώτη χώρα που υποδέχθηκε το 2025, στις 12 το μεσημέρι ώρα Ελλάδας της 31ης Δεκεμβρίου, ενώ ακολούθησαν η Νέα Ζηλανδία και η Αυστραλία, όπου οι εορτασμοί του νέου έτους περιλάμβαναν εντυπωσιακά σόου πυροτεχνημάτων.

Τα νησιά Baker και Howland θα υποδεχτούν τελευταία το 2025
Οι εορτασμοί της Πρωτοχρονιάς διαφέρουν από χώρα σε χώρα, καθώς εξαρτώνται από τις ζώνες ώρας. Σύμφωνα με τη Συντονισμένη Παγκόσμια Ώρα (UTC), η τελευταία περιοχή που θα υποδεχτεί το νέο έτος θα είναι τα νησιά Baker και Howland στη ζώνη ώρας UTC-12.

Το «παράδοξο» αυτών των νησιών είναι ότι βρίσκονται πιο δυτικά από το Κιριμπάτι, που ήταν η πρώτη χώρα που υποδέχτηκε το νέο έτος.

Η Νήσος Μπέικερ, σύμφωνα με τη Wikipedia, είναι μια ακατοίκητη ατόλη (κατηγορία κοραλλιογενών νησιών, τα οποία έχουν δακτυλιοειδές σχήμα και βρίσκονται σε τροπικές θάλασσες) που βρίσκεται στον Κεντρικό Ειρηνικό Ωκεανό, περίπου 3.100 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Χονολουλού. Το νησί βρίσκεται στο μέσο της απόστασης Χαβάη - Αυστραλία και το πλησιέστερο νησί είναι η Νήσος Χάουλαντ, 68 χλμ. βόρεια. Μαζί αποτελούν τα βόρεια εξωτερικά νησιά των Νήσων Φοίνικα.

Το Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής της Νήσου Μπέικερ καλύπτει την έκταση του νησιού (1,64 χμ²) και τα 123 χλμ² των περιβάλλοντων υφάλων. Ανήκει στις Ηνωμένες Πολιτείες και διαχειρίζεται από την Υπηρεσία Αλιευμάτων και Άγριας Ζωής. Το νησί είναι μη ενσωματωμένο έδαφος των ΗΠΑ και η άμυνά του ανήκει στην αμερικανική κυβέρνηση. Παρά το γεγονός ότι είναι ακατοίκητο, το νησί επισκέπτεται κάθε χρόνο η Αμερικανική Υπηρεσία Αλιευμάτων και Άγριας Ζωής.

Η Νήσος Μπέικερ ανακαλύφθηκε το 1818 από τον καπετάνιο Ελίσα Φόλγκερ του φαλαινοθηρικού πλοίου «Ισημερινός» και το όνομά της προέρχεται από τον Μάικλ Μπαίηκερ, ο οποίος επισκέφθηκε το νησί το 1834.

Οι ΗΠΑ απέκτησαν το νησί το 1857, βάσει της Πράξης Νήσων με Γκουανό, και κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα εκμεταλλεύτηκαν τα αποθέματα γκουανό. Το 1935 ξεκίνησε μια προσπάθεια αποίκισης, αλλά το νησί εκκενώθηκε το 1942 λόγω των επιθέσεων της Ιαπωνίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τότε είναι ακατοίκητο και η πρόσβαση περιορίζεται σε επιστήμονες και εκπαιδευτικούς.

Η Νήσος Μπέικερ έχει έκταση 1,64 χμ², χαμηλό, αμμώδες έδαφος και 4,8 χλμ ακτογραμμής. Το κλίμα είναι ισημερινό, με λίγη βροχόπτωση και έντονη ηλιοφάνεια. Το ψηλότερο σημείο του νησιού είναι μόλις 8 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Το νησί δεν έχει πηγές νερού και είναι άδενδρο, με αραιή βλάστηση, κυρίως από χορτάρια και χαμηλούς θάμνους. Είναι σημαντικός τόπος συλλογής τροφής για θαλασσοπούλια και άλλα θαλάσσια ζώα.

Κατά την περίοδο αποίκισης (1935-1942), το νησί ανήκε στη ζώνη ώρας Χαβάης, η οποία ήταν 10,5 ώρες πίσω από την UTC. Σήμερα, καθώς είναι ακατοίκητο, η ζώνη ώρας του είναι ασαφής, αν και η ναυτική ώρα στην περιοχή είναι 12 ώρες πίσω από την UTC.

Δεν υπάρχουν λιμάνια ή άλλες υποδομές και η προσγείωση μπορεί να γίνει μόνο μεσοπέλαγα, ενώ υπάρχει ένα εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο που καλύπτεται από τη βλάστηση.