Τι ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ και τι ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ στην τελετή έναρξης του Πατρινού Καρναβαλιού

Η κριτική στην τελετή έναρξης του Πατρινού Καρναβαλιού είναι κάτι σαν έθιμο.

Χωρίς κριτική άλλωστε, δεν… νοείται τελετή έναρξης. Πάμε λοιπόν να τηρήσουμε την παράδοση και για το 2025, με διάθεση σχετικά …ανεβασμένη, μιας και η πόλη δονείται στο ρυθμό  της μεγαλύτερης γιορτής της, βάζοντας ένα επτά με άριστα το δέκα στο θέαμα της πλατείας (πολύ αν αναλογιστούμε ότι τα προηγούμενα χρόνια μετά βίας ξεπερνούσε το 3).

 ΜΑΣ ΑΡΕΣΑΝ

-Τα υπέροχα κείμενα του Τηλέμαχου Τσαρδάκα τα οποία έδωσαν μέσα από την εμφάνιση του αρλεκίνου, όλο το άρωμα της μεταμόρφωσης στην οποία υπόκεινται η πόλη αλλά και ο γνωστός- άγνωστος εαυτός μας. Κείμενα «καθρέφτης» της αναγέννησης που έρχεται μέσα από ένα διαφορετικό κοίταγμα της γιορτής, στην οποία πρωταγωνιστής είναι ο άνθρωπος και η ανάγκη του να δραπετεύσει από  το καθημερινό του «κοστούμι» και να ενδυθεί τη διονυσιακή του εκδοχή με ό,τι αυτή συνεπάγεται. Ακόμη και τη χαρμολύπη. Εξαιρετικός και ο Περικλής Σιούντος στο ρόλο του αρλεκίνου.

-Η εμφάνιση- έκπληξη του απίθανου περφόρμερ Τάκη Ζαχαράτου μέσω της γιγαντοοθόνης της πλατείας, ερμηνεύοντας ζωντανά το «Λάμπω». Η Πάτρα- επιτέλους- «κοίταξε» και λίγο έξω από το «κουτί» με το οποίο είθισται να κάνουμε προσκλητήρια αρεστών (συνήθως στρατευμένων), σε ανάλογες δημοτικές εκδηλώσεις τα τελευταία χρόνια. Σαν να ιάνθηκε κάπως η αλλεργία για το διαφορετικό.

 -Τα βίντεο που συνόδευαν το μεταμορφωτικό κρεσέντο του αρλεκίνου και αφορούσαν σε πρόσωπα της πόλης που έχουν αφήσει καρναβαλικό αποτύπωμα, αλλά και σε καταστάσεις συνδεδεμένες με τη γιορτή και δίνουν το ιδιαίτερο στίγμα της. Δημιουργήθηκε η αίσθηση μιας ευρύτερης «ματιάς» σε πρόσωπα και πράγματα, έστω και αν υπήρξαν και εκεί απουσίες, ενώ ήρθε στη σκηνή και ο κόσμος των πληρωμάτων.

 -Το ξεσηκωτικό β΄μέρος των Cubaneros μετά την αναφορά στην τελετή που δεν ζήσαμε λόγω κόνβιντ και το ελληνικό ρεπερτόριο που ακολούθησε και «ζέστανε» την πλατεία όπως και  τα χορευτικά με τα οποία συνδυάστηκε.

 -Η απουσία παρουσιαστή. Μεγάλη ανακούφιση που δεν ακούσαμε για άλλη μια φορά τα γνωστά… γλυκερά επαναλαμβανόμενα που έχουν κουράσει και στις τελετές και στις παρελάσεις. Όχι, δεν μας έλειψαν καθόλου.

 ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΑΝ

-Οι αδύναμοι «αρμοί» σύνδεσης του αρλεκίνου με τους Cubaneros. Ήταν λίγο σαν… γάιδαρος με σέλα. Ο αρλεκίνος να μιλάει με λόγο σύγχρονο και ενδοσκοπικό, το θέαμα να έχει θεατρική φόρτιση και μετά να ακολουθούν οι μαράκες και τα τουρμπάνια με τα πούπουλα. Δύο άλλοι κόσμοι, εντελώς ετερόκλητοι, που δεν… συναντήθηκαν, ούτε στο νόημα, ούτε στην αναλογία (παρατράβηξε ο χρόνος των Cubaneros, κάνοντας αρκετούς να κοιτάζουν το ρολόι τους). Ο υπογράφων τη σκηνοθεσία το έχασε εκεί το παιχνίδι.

 -Η παρατεταμένη εκκίνηση με τον αρλεκίνο στη σκηνή να «σπαρταράει» για πολύ ώρα μέχρι να γεννηθεί ο νέος του εαυτός. Θα μπορούσε να είναι όλο αυτό στο μισό. Κάπου χάσαμε την υπομονή μας. Ιδίως όσοι βρίσκονταν στην πλατεία. Ακούστηκαν και χιουμοριστικές ατάκες του στυλ «τι έχει πάρει το τύπος;». Μην ξεχνάμε τις ηλικίες των συγκεντρωμένων. Νεαρά παιδιά ήταν οι περισσότεροι.

 -Η κακή ποιότητα σε ορισμένα σημεία της σύνδεσης με Ζαχαράτο. Ευτυχώς καλύφθηκε από το ταμπεραμέντο του έμπειρου περφόρμερ και το κέφι που σκόρπισε άμα τη εμφανίσει του.

 -Ο άκρα βαρετός πλέον μονόλογος του δημάρχου και η διαιώνιση του κομμουνιστικού  ενοχικού συνδρόμου για το Καρναβάλι. Αν δεν το εμφανίσουμε μια χρονιά σαν επαναστατική πράξη (με την έννοια της πορείας και της έγνοιας για τους πολέμους), δεν μπορούμε να κάνουμε απόκριες. Κούρασε αφάνταστα.

 - Η παράδοση του λαβάρου του καρναβαλιού στο Αρσάκειο (επί της έναρξης και αυτή). Όχι, τα παιδιά δεν είναι πανάκεια. Στην συγκεκριμένη φάση ζήσαμε μια παράδοση λαβάρου που θύμιζε πάρτι παιδικού σταθμού, στο προαύλιο του Αρσακείου. Η παράδοση ήταν άχρωμη και άοσμη, δεν είχε κέφι, δεν είχε ουσία, δεν κινητοποίησε καν την πόλη και τους ενήλικες καρναβαλιστές. Νοσταλγήσαμε τις σκηνές έξω από το παλιό δημαρχείο (το κτίριο είναι σαφέστατα πιο φιλικό για τη συγκεκριμένη εκδήλωση). Στα μείον και το κοστούμι του τελάλη. Λες και ήταν ραμμένο για φθηνή λαϊκή παράσταση την εποχή των περιφερόμενων στα χωριά, θιάσων.

 Αυτά για φέτος. Άντε και… καλό καρναβάλι