Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ για τη θέρμανση στις εστίες του Πανεπιστημίου Πατρών: «Ούτε φοιτητική… ούτε μέριμνα»

Θέση αναφορικά με τις ελλείψεις που παρατηρήθηκαν στη θέρμανση, στις εστίες του Πανεπιστημίου Πατρών παίρνει η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας, σε ανακοίνωσή της.

Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ προτρέπει τη διοίκηση του Πανεπιστημίου να αναζητήσει πόρους σε συνεργασία με τους φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης, προκειμένου να αναβαθμίσει δομές και παροχές φοιτητικής μέριμνας.

Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

"Ούτε φοιτητική… ούτε μέριμνα!

Μάλλον θα αστειεύεται η πρυτανική αρχή του Πανεπιστημίου Πατρών, όταν επιχειρώντας να δικαιολογήσει την ανευθυνότητά της , επιρρίπτει αυτούσια την ευθύνη για τη διακοπή θέρμανσης των φοιτητικών εστιών στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ(Ίδρυμα Νεολαίας & Δια Βίου Μάθησης).

Το αυτοδιοίκητο ενός πανεπιστημιακού χώρου συνιστά ορισμένες υποχρεώσεις για την εκάστοτε διοίκηση.  Μια εξ αυτών αποτελεί η έγκαιρη παρέμβαση όπου αυτό καθίσταται αναγκαίο. Φυσικά και η φοιτητική μέριμνα εδώ δεν παίζει ρόλο παρία. Αντιθέτως!

Από το κομμάτι της σίτισης και τις «πολυδιαφημιζόμενες αλλαγές» που θα έληγαν τις ατέλειωτες ουρές στη λέσχη του Πανεπιστημίου, μέχρι αυτό την παροχής στέγασης για τους ευάλωτους φοιτητές, η φοιτητική μέριμνα υποχρηματοδοτείται και επί της ουσίας υπολειτουργεί.

Δε νοείται οι εστιακοί φοιτητές του Πανεπιστημίου να αντιμετωπίζονται με πλήρη περιφρόνηση έναντι των αναγκών τους. Είναι ανήκουστο να διαβιούν υπό άθλιες συνθήκες σε ακατάλληλες κτιριακές δομές που υπολείπονται σε θέρμανση και υγιεινή. Και να περιαυτολογούν οι αρμόδιοι από πάνω!

Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ δεν έρχεται απλά να καταγγείλει τα προβλήματα της θέρμανσης στο Πανεπιστήμιο. Σκοπός μας εξάλλου δεν είναι να περιοριστούμε σε μια γραφική ανακοίνωση. Καλούμε τη διοίκηση του Πανεπιστημίου να αναλάβει πρωτοβουλίες συνεννόησης με φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, προκειμένου να διεκδικήσει πόρους από διεθνή και εθνικά αναπτυξιακά προγράμματα για τη σταδιακή βελτίωση και αναβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης στις εστίες του Ρίου.

Παράλληλα, ο αυξανόμενος αριθμός των νεοεισερχόμενων φοιτητών που επέβαλε η συγχώνευση και μετακίνηση τμημάτων στην πόλη της Πάτρας, οδήγησε σε αύξηση των αναγκών για παροχή φοιτητικής στέγασης. Ένα θέμα που θα έπρεπε να απασχολεί εντονότερα τη διοίκηση του Πανεπιστημίου και τους φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης, αφού το υπέρογκο κόστος ιδιωτικής διαβίωσης εντός της πόλης, «διώχνει» διαρκώς φοιτητές προς εναλλακτικές επιλογές σπουδών."