Τσίπρας στις προοδευτικές δυνάμεις: Βρείτε τα, αλλιώς γίνεστε μέρος του προβλήματος

Σφοδρή επίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη για το έγκλημα των Τεμπών αλλά και πρακτικές που πληγώνουν την δημοκρατία εξαπέλυσε ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του με την οποία «έκλεισε» η εκδήλωση του Ινστιτούτου του για το «Κράτος Δικαίου και την Δημοκρατία».

Παράλληλα, όμως, απεύθυνε προειδοποίηση στις προοδευτικές δυνάμεις τονίζοντας ότι πρέπει να αναζητήσουν ένα «μίνιμουμ» σύγκλισης, αλλιώς κινδυνεύουν να παρασυρθούν σε αρνητικές καταστάσεις ενόψει της συνεχούς απαξίωσης των δημοκρατικών θεσμών, και της ανόδου μιας ακραία δεξιάς ατζέντας.

Επίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη
Ο πρώην πρωθυπουργός εξαπέλυσε επίθεση κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη για το ζήτημα των Τεμπών και τα υπόλοιπα σκάνδαλα της διακυβέρνησής του.

Όπως δήλωσε ο επικεφαλής της κυβέρνησης «οργάνωσε τις παρακολουθήσεις προκειμένου να διευρύνει την εξουσία του. Ενορχήστρωσε το μπάζωμα και τη συγκάλυψη, προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία του. Γιατί, ας μη ξεχνάμε μια κρίσιμη παράμετρο: Μόλις ενάμισι μήνα μετά το έγκλημα των Τεμπών, είχαμε εκλογές».

Επισημαίνοντας πως «αν γίνονταν τότε γνωστά, όσα έχουν αποκαλυφθεί σήμερα, δεν θα τολμούσε κανείς να χαρακτηρίσει το έγκλημα των Τεμπών, απλώς δυστύχημα. Και η αναζήτηση ευθυνών δε θα διαχέονταν στις διαχρονικές ανεπάρκειες του κράτους και του πολιτικού συστήματος, αλλά στις πολύ συγκεκριμένες ευθύνες της παρούσας κυβέρνησης. Και αναγκαστικά αυτή η συζήτηση δε θα τελείωνε τις επόμενες ημέρες, αλλά θα έφτανε ως και τη μέρα των εκλογών. Έπρεπε λοιπόν πάση θυσία να ξεχαστεί. Για αυτό και οι μπουλντόζες έλαβαν εντολή να μπαζώσουν, το επόμενο κιόλας πρωί. Για να θάψουν το έγκλημα».

Στην ίδια λογική επισήμανε πως «μου κάνει τρομακτική εντύπωση ότι πεντέμισι χρόνια τώρα η κυβέρνηση, ενώ έχει φέρει στη Βουλή εκατοντάδες αλλαγές στη ποινική νομοθεσία, ενώ έχει ψηφίσει άλλους εκτελεστικούς νόμους, δεν έχει τροποποιήσει το νόμο περί ευθύνης υπουργών. Και αναρωτιέμαι γιατί; Μήπως το ξεχάσανε; Μήπως τους διέφυγε; Ή μήπως μετά τις υποκλοπές και τα Τέμπη, υπάρχει σκοπιμότητα;».

Συνέχισε λέγοντας: «Δε ξέρω ποιος μπορεί να εισηγείται στον πρωθυπουργό ότι θα υπάρξει ποτέ δικαστής που θα αποφανθεί ότι μπορεί ένας νόμος να υπερβαίνει το Σύνταγμα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν έχει παρά να φέρει άμεσα στη Βουλή προς κύρωση τον εκτελεστικό νόμο περί ευθύνης υπουργών. Αλλιώς θα είναι σαν να επιβεβαιώνει, όχι μόνο σκοπιμότητα συγκάλυψης αλλά και την ίδια την ενοχή του για τις συγκλονιστικές αυτές υποθέσεις».

Επίσης, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε και στη συμπεριφορά της κυβέρνησης στους συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας στα Τέμπη. Είπε ότι «η επομένη των Τεμπών είναι και ο πιο αδιάψευστος καθρέφτης της υποκρισίας, του κυνισμού, της καθεστωτικής αδιαφορίας θα έλεγα, για τις ανθρώπινες ζωές. Και είναι βαρύτατες οι ευθύνες εκείνων που διαχειρίστηκαν μια εθνική τραγωδία με όρους προσωπικής και κομματικής ιδιοτέλειας, κακοποιώντας κάθε έννοια δικαιοσύνης. Είναι βαρύτατες οι ευθύνες όσων στα ερωτήματα και τις ενστάσεις που διατυπώνονταν, τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, αρκούνταν στην αλαζονική επισήμανση ότι το θέμα έληξε οριστικά με την ευρεία νίκη του κυβερνώντος κόμματος στις εθνικές εκλογές του 23. Και συνόδευαν την αλαζονεία τους με την ύβρη των επιθέσεων σε όσους επέμεναν να αναζητούν την αλήθεια, ακόμη και στους γονείς των θυμάτων. Ήταν οι συνωμοσιολόγοι, οι τερατουργοί, οι ψεκασμένοι».

Για τη Δικαιοσύνη
Ιδιαίτερα αιχμηρός ήταν ο Αλέξης Τσίπρας και για τη σημερινή κατάσταση της Δικαιοσύνης. Όπως δήλωσε «υπάρχουν δικαστές που σέβονται το λειτούργημά τους και προσπαθούν για το καλύτερο. Το απόστημα αφορά δυστυχώς ένα τμήμα της ηγεσίας της».

Επισήμανε ότι «τον Οκτώβρη του 23 όταν οι εισαγγελείς πρωτοδικών έχοντας κάνει μια πολύ ουσιαστική και ποιοτική δουλειά, ήταν έτοιμοι να διασταυρώσουν τη λίστα των θυμάτων του Pretador με τις λίστες των ατόμων που είχε παρακολουθήσει η ΕΥΠ, και να επιβεβαιώσουν την προφανή συνάφεια, παρενέβη η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και τους πήρε την υπόθεση από τα χέρια. Έπρεπε βλέπετε, η υπόθεση αυτή να πάει σε ασφαλέστερα χέρια. Και πήγε. Τώρα ίσως μπορεί κανείς να καταλάβει και να εξηγήσει τον υπερβάλλοντα ζήλο που επέδειξε η κυρία Εισαγγελέας κατά τη διάρκεια της ημερίδας για το κράτος δικαίου, υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Όταν στην αίθουσα της Γερουσίας διέπραξα το ατόπημα να ασκήσω κριτική στη δικαιοσύνη για τη συγκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών. Από ότι φαίνεται η μόνη ισχυρή παρέμβαση της δικαιοσύνης στην υπόθεση των υποκλοπών, ήταν αυτή απέναντι στην, από το Σύνταγμα αρμόδια, ανεξάρτητη αρχή, την ΑΔΑΕ, και τον κ.Ράμμο, προκειμένου να μην ολοκληρώσει το έργο της και να μην αποκαλύψει τα πειστήρια του εγκλήματος».

Η έκκληση στον προοδευτικό χώρο
Ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του κάλεσε τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου να συμφωνήσουν σε ένα «μίνιμουμ σχέδιο» πλήρους αποκατάστασης της δημοκρατικής λειτουργίας της χώρας. Προειδοποιώντας ότι, σε διαφορετική περίπτωση, από «μέρος της λύσης» θα γίνουν «μέρος του προβλήματος» και ζητώντας να παραμεριστούν μικροκομματικοί και προσωπικοί εγωισμοί.

Όπως χαρακτηριστικά επισήμανε «όταν σε μια τέτοια δύσκολη και πρωτόγνωρη κατάσταση ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ, επιβάλλεται απ’ όλους, κατά τη γνώμη μου, και κυρίως από το προοδευτικό φάσμα του πολιτικού μας συστήματος, από κάθε δημοκρατικό άνθρωπο, κάθε συλλογικότητα, μια νέα περίσκεψη. Και μια νέα ανάγνωση και στάση, χωρίς τα χτεσινά στερεότυπα και τους κομματικούς, μικροκομματικούς, ή και προσωπικούς εγωισμούς. Η πρωτοφανής στον όγκο, αλλά και στην ώριμη και δημοκρατική αποφασιστικότητα, πρόσφατη κινητοποίηση, με το αίτημα για δικαιοσύνη, φως, οξυγόνο, αποτελεί κατά τη γνώμη μου μια απάντηση ελπίδας. Γιατί συνένωσε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, με διαφορετικές πολιτικές ή και κομματικές προτιμήσεις, διαφορετικά ιδεολογικά πιστεύω, από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, σε μια μαχητική ομοφωνία δημοκρατίας και δικαιοσύνης».

Τόνισε πως «προκύπτουν από την πραγματικότητα κρίσιμα ερωτήματα για το πολιτικό σύστημα, ιδιαίτερα για τις πολιτικές δυνάμεις που διακηρύσσουν ότι παραμένουν πιστές, κάθε μια με το δικό της τρόπο φυσικά, στις δημοκρατικές και προοδευτικές αξίες. Μπορούν να επαναφέρουν την εμπιστοσύνη ; Μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα μίνιμουμ σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που θα επουλώσει τις πληγές της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, όταν δε μπορούν να συμφωνήσουν ακόμη και για έναν κοινό βηματισμό μέσα στο κοινοβούλιο;».

Ο Αλέξης Τσίπρας συνέχισε λέγοντας: «Ας μη κρυβόμαστε, η εικόνα εκεί έξω δεν είναι καλή, ούτε για την αντιπολίτευση. Ανεξάρτητα ποιος έχει το δίκιο και ποιος το άδικο. Και αυτό μας αφορά όλους, τον καθένα από εμάς μας. Μας αφορά, αλλά και μας υπερβαίνει ταυτόχρονα, με την έννοια ότι είναι ευθύνη πρωτίστως των ηγεσιών της προοδευτικής αντιπολίτευσης, να δώσουν απαντήσεις». Επισήμανε, μάλιστα, ότι βάση για όλα αυτά θα πρέπει να είναι οι λαϊκές κινητοποιήσεις.

Όπως σημείωσε «τα Τέμπη, η Πύλος, οι υποκλοπές, οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, αποτελούν και μια προειδοποίηση προς όλους. Αν δεν υπάρξει έγκαιρη και πειστική απάντηση, που θα λάβει υπόψη τις διεργασίες και τις αντιδράσεις της κοινωνίας, υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουν μέρος του προβλήματος, και εκείνοι που εκ των πραγμάτων οφείλουν να είναι μέρος της λύσης».

Σκοτάδι
Τέλος, ο πρώην πρωθυπουργός δεν έκρυψε την ανησυχία του για το «σκοτάδι» που, όπως επισήμανε, διαφαίνεται διεθνώς. Τονίζοντας ότι «βλέπουμε με την επανεκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, πόσο αμφισβητείται πλέον η χρησιμότητα του Διεθνούς δικαίου, ως κανονιστικού πλαισίου επίλυσης διεθνών διαφορών. Και πώς τη θέση του παίρνει ένας και μόνο κανόνας: Το δίκιο του ισχυρού. Όταν με πολύ ξεκάθαρο τρόπο, η νέα αμερικανική ηγεσία δηλώνει ότι είναι διατεθειμένη να παραβιάσει τα σύνορα άλλων χωρών και να εμπλακεί στα εσωτερικά και στις εκλογές τους. Υπονομεύοντας εκλεγμένες κυβερνήσεις και στηρίζοντας ακροδεξιά κόμματα. Καθοδηγούμενη μάλιστα, επισήμως, από τα επιχειρηματικά συμφέροντα δισεκατομμυριούχων που ελέγχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και θεσπίζουν ολοένα και λιγότερους ελέγχους για την αντιμετώπιση των fake news.

Αυτή είναι η νέα διεθνής πραγματικότητα. Και πολύ φοβάμαι ότι βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας πολύ σκοτεινής εποχής. Και έχει σημασία αυτή τη δυστοπική πραγματικότητα να μην την αγνοήσουμε. Να μας προβληματίσει και να μας διεγείρει. Γιατί αν αποδεχθούμε το δίκαιο του ισχυρού στις διεθνείς σχέσεις, θα το αποδεχτούμε και στις χώρες μας, στις κοινωνίες μας, στη ζωή μας. Θα αποδεχθούμε η δημοκρατία και η δικαιοσύνη να καταληφθούν από ολιγάρχες και μεγάλα συμφέροντα. Θα αποδεχθούμε οι κυβερνήσεις να ελέγχουν την ενημέρωση, τη δικαιοσύνη, τις ζωές μας. Και αυτός είναι ένας επιπρόσθετος λόγος να αγωνιούμε, τόσο για το διεθνές δίκαιο, όσο και για το κράτος δικαίου σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο».