Η ιδιαιτερότητα της Πάτρας και πώς επηρρεάστηκε η ψυχική υγεία των κατοίκων της στο πέρασμα των τελευταίων δεκαετιών
Η Ελλάδα, με την πληθώρα των γεωγραφικών και πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων της, κατατάσσεται σταθερά στις πρώτες θέσεις σε ό,τι αφορά τα ποσοστά ψυχικών διαταραχών στην Ευρώπη.
Παρά τη διαρκή αυτή θέση, παραμένει ασαφές τι ακριβώς οδηγεί σε αυτή την πραγματικότητα. Η ερώτηση που ανακύπτει είναι: Μπορεί να έχει την ίδια ψυχική αντίδραση ένας Θρακιώτης σε σχέση με έναν Κρητικό, ή οι ψυχικές καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι εξαρτώνται από τις διαφορετικές κοινωνικές, ιστορικές και γεωγραφικές συνθήκες της κάθε περιοχής;
Για να αναζητήσει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, στην εφημερίδα "Καθημερινή" μίλησε μίλησε με πέντε ψυχιάτρους από διαφορετικές περιοχές της χώρας, οι οποίοι εργάζονται σε νοσοκομεία, πανεπιστημιακές κλινικές και ιδιωτικά ιατρεία.
Ανάμεσά τους και ο Πατρινός ψυχίατρος Παναγιώτης Αλεξόπουλος.
Πάνος Αλεξόπουλος, Πάτρα. [φωτογραφία ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΛΙΑΣ]
Πάτρα: Η οικονομική κρίση έγινε ψυχική
Στην Πάτρα η οικονομική και κοινωνική ιστορία της πόλης έχει αφήσει το αποτύπωμά της στα ψυχικά θέματα που έχουν σήμερα οι κάτοικοι.
Ο Πάνος Αλεξόπουλος είναι διδάκτωρ και υφηγητής του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Μονάχου, ενώ από τον Απρίλιο του 2015 συνεχίζει τη μάχιμη κλινική, διδακτική και ερευνητική δραστηριότητά του στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Πατρών. Είναι επιστημονικός υπεύθυνος του Ειδικού Ιατρείου Ψυχογηριατρικής και πρώιμης Διάγνωσης Νευρονοητικών Διαταραχών στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της πόλης και διευθυντής της Πανεπιστημιακής Ψυχιατρικής Κλινικής των Πατρών.
«Εργάζομαι ως ψυχίατρος από το 2004, στην αρχή στη Γερμανία και την Ιρλανδία και από το 2015 στη γενέτειρά μου. Στην πόλη μας μπορώ να δω τα τραύματα που έχει αφήσει η αποβιομηχάνιση –και κατ’ επέκτασιν η ανεργία– να καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τα προβλήματα ψυχικής υγείας που βλέπω σε αρκετούς ηλικιωμένους, αλλά και στους νεοτέρους. Οι πρώτοι είναι συνήθως περιπτώσεις των οποίων τα παιδιά έχουν μεταναστεύσει, ζουν και κάνουν καριέρα στο εξωτερικό. Οι ίδιοι οι γονείς είναι εκείνοι που προέτρεψαν τα τέκνα τους να εκπατριστούν ώστε να βρουν καλύτερη τύχη. Βρίσκονται όμως αναγκαστικά δίχως την καθημερινή κοντινή επαφή. Μ’ έχουν λοιπόν συγκλονίσει οι άνθρωποι αυτοί που έρχονται στο ιατρείο και στην αρχή λάμπουν τα μάτια τους από καμάρι όταν μου μιλάνε για τη σταδιοδρομία των παιδιών τους σε κάποιο μακρινό μέρος και μετά βγαίνει όλο το πρόβλημα της μοναξιάς και της απουσίας φροντίδας. Η κατάθλιψη τους τρώει».
«Στην Πάτρα, μεγάλες ομάδες πληθυσμού κλήθηκαν να κάνουν τη διαχείριση μιας συλλογικής ήττας, που είχε ορόσημο το κλείσιμο μεγάλων βιομηχανικών μονάδων. Συνήθως επρόκειτο για άνδρες και γυναίκες που άφησαν πίσω τα χωριά τους στον νομό Αχαΐας ή Αιτωλοακαρνανίας, χάνοντας ένα τμήμα της καταγωγικής τους ταυτότητας και ήρθαν τις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70 στην τρίτη σε μέγεθος ελληνική πόλη να πιάσουν δουλειά στα εργοστάσια. Εκεί γνώρισαν αφεντικά όπως ο Στράτος και ο Λαδόπουλος. Τη δεκαετία του ’80 τα πράγματα πήγαν στραβά, οι επιχειρήσεις κρατικοποιήθηκαν όταν το παντοδύναμο τότε ΠΑΣΟΚ είχε μεγάλη επιρροή. Οι συνδικαλιστές στους οποίους πίστευαν οι εργαζόμενοι δεν διαχειρίστηκαν καλά τα πράγματα και έτσι μπήκε το τελειωτικό λουκέτο. Eμειναν χιλιάδες άνεργοι βουτηγμένοι στην αίσθηση της προδοσίας του ονείρου για καλύτερη ζωή, στο μέρος μάλιστα που νόμιζαν ως τόπο της Επαγγελίας. Τα οικονομικά προβλήματα σταμάτησαν την ομαλή ενσωμάτωση και την πρόοδό τους: άφησαν τα χωράφια, δεν δημιούργησαν κάτι, δεν διαμόρφωσαν ευκαιρίες για το μέλλον, απλώς εργάστηκαν και ύστερα έχασαν και τη δουλειά. Στην καθημερινή κλινική μου πράξη βλέπω συνεχώς τα αποτελέσματα αυτής της κατάστασης να εκφράζονται κυρίως με αγχώδεις διαταραχές και κατάθλιψη. Οι νεότεροι τα βιώνουν λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης στην πόλη, της έλλειψης επαγγελματικής προοπτικής, της καθυστέρησης στην εξέλιξη της ζωής, της μοιρολατρίας που τους εμφυσούν οι γονείς ότι αν δεν φύγουν δεν θα προκόψουν. Oσοι μένουν, διαποτίζονται από την αγωνία της επιβίωσης, κάτι που επίσης φέρνει άγχος και κατάθλιψη. Δείτε, λ.χ., την Καλαμάτα που γνωρίζει ανάπτυξη. Δεν είναι ότι εκεί τα έχουν ξεπεράσει όλα. Oταν όμως ρέει ο παράς, μπορεί να τα παραμερίσεις κάποια ζητήματα, χωρίς να τα λύνεις», ανέφερε στο αφιέρωμα της εφημερίδας "Καθημερινή".
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
