Ο Μανώλης Λιδάκης είχε τραγουδήσει με τη Δήμητρα Γαλάνη στο Αρχαίο Ωδείο της Πάτρας το καλοκαίρι του '91

Ο γεννημένος στο Ρέθυμνο της Κρήτης Μανώλης Λιδάκης που έφυγε από τη ζωή λίγο πριν συμπληρώσει τα 65 του χρόνια, ήταν ένας ιδιαίτερα ξεχωριστός και αγαπητός καλλιτέχνης με βελούδινη φωνή, από τα μεγαλύτερα ονόματα στο λαϊκό, έντεχνο τραγούδι τη δεκαετία του ’90.

Είχε ξεκινήσει τη μουσική του πορεία από τα 8 του μόλις χρόνια με την κλασική ορχήστρα του Ωδείου Ηρακλείου ενώ ερχόμενος στην Αθήνα πήρε μέρος στην δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή ταλέντων της εποχής, το 1982, "Να η Ευκαιρία". Η 1η του δισκογραφική παρουσία έγινε το 1984, πριν 41 χρόνια στο πλευρό του Γιάννη Πάριου και της Ελένης Δήμου, στο δίσκο «Μίλα μου απλά» των Τ. Μπουγά και Α. Ανδρικάκη. Εκεί ήταν που ουσιαστικά το κοινό γνώρισε για πρώτη φορά μία νέα φωνή, στιβαρή και συνάμα ευαίσθητη για να ακολουθήσει λίγο μετά και ο 1ος του δίσκος με τίτλο "Μετά Από Σένα", σε μουσική του Γιώργου Κατσαρού.

Κομβική χρονιά για τον νεαρό Κρητικό ερμηνευτή με τα υπέροχα μάτια ήταν η χρονιά 1988 οπότε & υπέγραψε συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Sony Music, ενώ άρχισε να γίνεται εξαιρετικά δημοφιλής, ειδικά με τον προσωπικό δίσκο του "Ούτε Που Ρώτησα" (1990) που ήταν μία συλλογή τραγουδιών που επιμελήθηκε ο Κώστας Χριστοδουλής. Τραγούδια παλιών και νέων στιχουργών & συνθετών ερμηνεύονται με τρόπο καθοριστικό έτσι που σε ελάχιστο χρόνο να θεωρείται η συγκεκριμένη δισκογραφική δουλειά μία από τις πιο επιτυχημένες εκείνης της περιόδου.

Ακολούθησε το ’91 η συμμετοχή του στο δίσκο της σπουδαίας Δήμητρας Γαλάνη «Φως» μαζί με τον Παρασκευά Καρασούλο όπου ο Μανώλης Λιδάκης συμμετείχε τραγουδώντας 2 κομμάτια γραμμένα από την Γαλάνη.

Ο Λιδάκης πλέον ακούγεται παντού και καθιερώνεται ως ένας νέος, λαμπρός εκπρόσωπος του λεγόμενου μοντέρνου έντεχνου και του λαϊκού ελληνικού τραγουδιού.

Προσωπικά μιλώντας τον θυμάμαι που είχε έρθει στην Πάτρα στο Αρχαίο Ρωμαικό Ωδείο το καλοκαίρι του 1991, πριν 34 χρόνια σ’ ένα πολύ ωραίο μουσικό πρόγραμμα πλάι στη Δήμητρα Γαλάνη με τίτλο «Φως» που είχε επιμεληθεί η Λίνα Νικολακοπούλου και είχε σκηνοθετήσει ο Νίκος Σούλης. Πολύ ωραία συναυλία γεμάτη θαυμάσια τραγούδια και με εξαιρετική χημεία ανάμεσα στην Δήμητρα Γαλάνη και τον Μανώλη Λιδάκη ως φωνές και ως παρουσίες στη σκηνή.

Πάντα ο Μανώλης Λιδάκης ήταν ένας μετρημένος, προσγειωμένος και σεμνός καλλιτέχνης και ας έγινε πολύ διάσημος και «είδωλο» για ένα διάστημα.

Η γοητευτική του παρουσία δεν περνούσε απαρατήρητη στο γυναικείο κοινό όλων μάλιστα των ηλικιών.

Προσωπικά μιλώντας τον θυμάμαι και λίγα χρόνια αργότερα στα μέσα του ΄90 σε ζωντανή μουσική του εμφάνιση στον κήπο του Ban Yan στην Ηρώων Πολυτεχνείου, πάλι καλοκαιράκι όπου ξανά ήταν μία πολύ ωραία μουσική βραδιά.

«Άστρα μη με μαλώνετε», «Δεν μετανιώνω» (ντουέτο με τη Σοφία Βόσσου), «Για να σε συναντήσω», «Αρετούσα», «Ούτε που ρώτησα», "Καράβι Απόψε Το Φιλί" (από τον ομώνυμο δίσκο του το 1992), "Για Να Σε Συναντήσω" (2001), "Εγώ Με Την Αγάπη Μάλωσα" επίσης το 2001, "Γιατί Πολύ Σ' Αγάπησα" και πολλά άλλα κομμάτια φέρουν την σαγηνευτική φωνή και ερμηνεία του.