Τι σημαίνει η φράση «κούφια η ώρα που τ’ ακούει»;

Οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν έναν ανεκτίμητο θησαυρό της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Είναι σαν μικρές κάψουλες χρόνου, που περιέχουν μέσα τους συμπυκνωμένη τη σοφία και την εμπειρία πολλών γενεών.

Ουσιαστικά είναι η πολιτισμική ταυτότητα ενός λαού και αποτελούν πλούτο γνώσης και εμπειρίας. Μας βοηθούν να κατανοήσουμε τον κόσμο γύρω μας και να αναπτύξουμε κριτική σκέψη, ενώ η εύστοχη χρήση τους σε μια συζήτηση μπορεί να δώσει χιούμορ, ζωντάνια και έμφαση στα λεγόμενά μας.

 Μάθε πώς βγήκε η φράση «κούφια η ώρα που τ’ ακούει»
Πολλές φορές ακούμε τη φράση «κούφια η ώρα που τ’ ακούει». Γιατί όμως τη λέμε και από πού προέρχεται; Την χρησιμοποιούμε όταν λέμε κάτι δυσοίωνο, όπως για παράδειγμα κάτι που έχει σχέση με τον θάνατο. Για τον ίδιο λόγο χρησιμοποιείτε και η φράση «χτύπα ξύλο». Ορισμένες φορές, μάλιστα, χρησιμοποιούμε την ίδια φράση κι όταν λέμε έναν κάλο λόγο και έχουμε φόβο μήπως αυτός δεν συμβεί και διαψευστούμε.

Οι αρχαίοι έλεγαν, «απίτω φθόνος του κάλλους, απίτω βασκανιά της χάριτος». Η φράση προήλθε από την πρόληψη ότι τα καλά λόγια δεν πρέπει να ακουστούν από πονηρά πνεύματα, γιατί θα κάνουν κακό στο πρόσωπο αυτό.

Στη Θράκη λένε «κουφός ο τόπος που μ’ ακούει», ενώ στην Κρήτη «κουφό τα’ οργής του Θεού τα’ αφτί». Την ίδια πρόληψη συναντούμε στην ποντιακή φράση «κωφόν του δαβόλ’ τ’ ωτίν» ή «ο λόγος ιμ’ς σο ξύλον ή ‘ς σολιθάρ». Παλαιότερα πίστευαν πως με το χτύπημα, ειδοποιούσαν να έρθουν να βοηθήσουν τα αγαθά πνεύματα, που έμεναν μέσα στους κορμούς των δέντρων.

 Πηγή: FOXreport.gr