Οι κατασχέσεις λόγω χρεών και η οβιδιακή μεταμόρφωση της Δημοτικής Αρχής

Ο χειρότερος αντίπαλος, είναι πάντα ο εαυτός σου.

Κάπως έτσι φαίνεται ότι  το έπαθε και η Δημοτική Αρχή της Πάτρας με το θέμα των κατασχέσεων λογαριασμών δημοτών λόγω χρεών το οποίο της έχει στοιχίσει επικοινωνιακά όσο τίποτε άλλο στη μέχρι τώρα πολυετή θητεία της και εξακολουθεί να λειτουργεί με φθοροποιό τρόπο, παρά τις επικοινωνιακές πιρουέτες με τις οποίες επιχειρείται άρση των εντυπώσεων.

Δεν είναι μόνο αυτή καθεαυτή η διαδικασία της κατάσχεσης χρημάτων από λογαριασμούς που αιφνιδίασαν τους πολίτες καθώς δεν είχε προηγηθεί καμία ειδοποίηση. Είναι ο καθρέφτης που μπήκε απέναντι στη Δημοτική Αρχή και της θύμισε, με ιδιαίτερα ευκρινή τρόπο, τον παλιό αντιπολιτευόμενο  εαυτό της. Για την ακρίβεια, σύστησε, στην διοικούσα τον Δήμο παράταξη, εκείνη την παλιά  «Λαική Συσπείρωση» που αντιπολιτευόταν  με επαναστατικό οίστρο προηγούμενες διοικήσεις, αδιαφορώντας παγερά για τους νόμους και τις ρήτρες που επέβαλαν οι κρατικοί μηχανισμοί και δημιουργούσαν συνθήκες ομηρίας και εγκλωβισμού στους διοικούντες.

«Στους δρόμους». Αυτή ήταν η μόνιμη επωδός. Μόνο που αυτή τη φορά, όχι, δεν βγήκαμε στους δρόμους.

Η στάση της Δημοτικής Αρχής της Πάτρας, η οποία χαρακτηρίστηκε από επικοινωνιακούς μετεωρισμούς, ακόμη και από προσπάθεια αλλαγής της ατζέντας για να ξεχαστεί η υπόθεση (η γνωστή τοις πάσοι πλέον επικοινωνιακή τρίπλα απάντων των πολιτικών τιμονιέρηδων), κάθε άλλο παρά πέρασε απαρατήρητη από τους πολίτες. Είναι οι ίδιοι άλλωστε πολίτες που κατανάλωναν σε μεγάλες ποσότητες το αφήγημα της ανυπακοής σε κάθε αντιλαϊκό κέλευσμα, παγιώνοντας την εντύπωση ότι το «μικρό γαλατικό χωριό των Πατρών», δεν θα υποκύψει ποτέ στους νόμους. Ιδίως αυτούς που βάζουν χέρι στις τσέπες.

Πρόκειται για τη γνωστή και αναγκαστική προσγείωση στην πραγματικότητα, από την οποία κανείς δεν γλίτωσε, ή με άλλα λόγια, για την μετακόμιση από τη θέση αυτού που ασκεί κριτική στη θέση αυτού που τη δέχεται, από τη θέση αυτού που παρατείνει τη διαδικασία δυσαρέσκειας των πολιτών εξαντλώντας τα ταμεία, στη θέση αυτού που έχει πλέον άδεια ταμεία.

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλοι οι Δήμοι της χώρας, «ηχεί» παραπάνω στην Πάτρα, όχι μόνο επειδή η Δημοτική της Αρχή, δεν μπήκε στην προφανή  διαδικασία της ενημέρωσης των οφειλετών πολλοί εκ των οποίων έμειναν άναυδοι, κάποιοι δε και άφργακοι, αλλά και στο ότι τα μεγάφωνα του ξεσηκωμού, έμειναν κλειστά σε αυτή την περίπτωση. Τα ίδια μεγάφωνα που ανέβασαν τα ντεσιμπέλ σε άλλες πόλεις, με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» να φωνασκεί, καλώντας σε ανυπακοή, κατά τα γνωστά και συνήθη και σίγουρα αδιαφορώντας για τα όποια νομοθετήματα. Άλλες Δημοτικές Αρχές εκεί, άλλα ήθη, ίδια παράταξη με την παλιά δική μας γνώριμη.

Το φινάλε στην όλη ιστορία,  δηλαδή το να συζητηθεί και να τεθεί προς ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Πάτρας που κατατέθηκε ως τροπολογία του ΚΚΕ, θα ήταν  μια σωστή τρίπλα, αν δεν θύμιζε την κίνηση στην οποία θα προέβαιναν άνετα οι δυνάμεις του «μαύρου μετώπου» τις οποίες και μέμφεται η Δημοτική Αρχή της Πάτρας και αν δεν φώτιζε τη μεταμόρφωσή της σε δύναμη της διαβούλευσης από δύναμη των πορειών και των πανό.

"Με αφορμή την κατάθεση της τροπολογίας ο Δήμαρχος Πατρέων παίρνει πρωτοβουλία συνάντησης την Τρίτη με Κοινοβουλευτικές Ομάδες Κομμάτων, ενώ για την πρωτοβουλία αυτή ενημερώνονται οι παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου, αλλά και οι Δημοτικές Αρχές της χώρας", γράφει η σχετική ανακοίνωση.

Ωρίμανση; Θα μπορούσες να το πεις και έτσι, αν και το «ανάγκα και οι Θεοί πείθονται», φαντάζει πιο ταιριαστό.