«Μέσα στο σπιτάκι» μας με ΓαλλοΙταλική βοήθεια

Τρεις ακόμα θετικές ανταποκρίσεις από το πρόσφατο εκδοτικό τοπίο

Ένα σπίτι με ατέλειες που βρίσκει τον μάστορά του στο πάθος και στη λήθη, μια συγγραφέας που μεταμορφώνεται σε τζάγκουαρ και η Νεμπράσκα με γκράπα, είναι τα συστατικά του αναγνωστικού μας κοκτέιλ.

«Στο σπίτι της» -Yael van der Wouden (εκδ.Μεταίχμιο)

«Μέσα στο σπιτάκι σας» φωνάζουν οι εκστασιασμένοι οπαδοί της ομάδας , στους αντιπάλους που νίκησαν εκτός έδρας. Ένα σύνθημα που είναι αιχμηρό, αφήνει υπονοούμενα και πονάει τον ιδιοκτήτη . Στο βιβλίο που ξύπνησε «χουλιγκάνικα» αισθήματα είναι όλα δικαιολογημένα . Γιατί είναι συναρπαστικό. Σέξι. Συγκινητικό. Και άλλα επίθετα που ξεκινούν με σίγμα. Στην ολλανδική επαρχία επικρατεί ησυχία. Οι κρατήρες από τις βόμβες έχουν καλυφθεί, τα κτίρια έχουν ανοικοδομηθεί, ο πόλεμος έχει πια τελειώσει. Η Ίζαμπελ μένει μόνη στο άδειο σπίτι της μακαρίτισσας της μητέρας της ακολουθώντας μια αυστηρή και απολύτως πειθαρχημένη ρουτίνα. Τα πάντα όμως αλλάζουν όταν ο μεγάλος αδερφός της Λούις φέρνει την άχαρη καινούργια φιλενάδα του, την Εύα, να μείνει λίγο καιρό στο σπίτι μαζί της ως φιλοξενούμενη.
Η Εύα είναι το αντίθετο της Ίζαμπελ: κοιμάται αργά, ξυπνάει αργά, κάνει φασαρία και αγγίζει πράγματα που δεν θα έπρεπε. Έτσι, σιγά σιγά η οργή της Ίζαμπελ φουντώνει τόσο, που φτάνει στα όρια της εμμονής. Όταν λοιπόν αρχίζουν να εξαφανίζονται διάφορα αντικείμενα από το σπίτι –ένα κουτάλι, ένα μαχαίρι, ένας χαρτοκόπτης–, οι υποψίες της πληθαίνουν και δεν εννοεί να αφήσει την Εύα σε ησυχία.

Η Ολλανδή-Ισραηλινή συγγραφέας στο εκπληκτικό της ντεμπούτο βάζει τη θαλπωρή σε ένα κουτί με χρονοδιακόπτη. Οι λεπτομέρειες, τα αντικείμενα, μπούκλες μαλλιών, τα αγγίγματα είναι τα δευτερόλεπτα που μετρούν ανάποδα μέχρι να σκάσει η βόμβα του πάθους. Τότε το σπίτι γκρεμίζεται και η ιστορία ξαναπιάνει το καλέμι. Τα λέμε στο σπίτι της για ένα από τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς.

Η ζωή δεν είναι μυθιστόρημα της Σούζαν Κούπερ- Stephane Carlier (εκδ. Ικαρος)

Μια Τζάγκουαρ με ένα πτώμα στο πορτ παγκάζ να τρέχει στο Μονακό και να μη ξέρεις που θα καταλήξει σαν το παλιό παιδικό τραγουδάκι. Μια δημιουργός ανακαλύπτει το μυθιστόρημα μέσα στο μυθιστόρημα σαν το Inception του μπεστσελερίστα. Η Σούζαν Κούπερ είναι μια Βρετανίδα συγγραφέας που ζει στο Παρίσι. Τα θρίλερ της αποτελούν παγκόσμια bestseller. Στο δρόμο για την Έκθεση Βιβλίου του Μονακό λαμβάνει στο Instagram ένα παράξενο μήνυμα. Μια άγνωστη νεαρή γυναίκα την ενημερώνει πως πριν από λίγες ώρες σκότωσε έναν άντρα. Πρέπει να απαντήσει; Πώς να απαντήσει; Και το σημαντικότερο: γιατί να απαντήσει; Το πιο σοφό θα ήταν να την αγνοήσει. Μα ένα πράγμα είναι γνωστό: οι συγγραφείς είναι πολύ περίεργοι άνθρωποι! Ο Καρλιέ που σημειώνει τεράστια επιτυχία στη Γαλλία και παγκοσμίως, είναι ένα παιδί σε ένα κατάστημα συγγραφικών παιχνιδιών, αφημένο να κάνει ότι θέλει. Παίζει με το cozy crimeκαι το υποσκάπτει με γαλλική φινέτσα και καθαρόαιμο, υπαρξιακό angst. Αποφεύγει βαρετές ακουαρέλες μυστηρίου και χρωματίζει το στόρι με αποχρώσεις σοκ και έκπληξης. Ξέρει πως ο πιασάρικος τίτλος δεν είναι αρκετός και πετάει πυροτεχνήματα –συμβουλές για επίδοξους συγγραφείς και αναγνώστες υποψιασμένους. Προορισμένο για μίνι σειρά 6 επεισοδίων στο Netflix.

Kάτω στην κοιλάδα –Πάολο Κονιέττι (εκδ. Πατάκη)

Έχει τρομερή αξία το πώς ο συγγραφέας παραθέτει (και αν θέλει να το κάνει) τους λόγους και τις πηγές έμπνευσης για το βιβλίο που διαβάζεις. Μπορεί να το κάνει στην αρχή φτιάχνοντας ατμόσφαιρα. Ο ιταλός συγγραφέας το κάνει στο τέλος του βιβλίου και ανάβει όλα τα λαμπάκια που τρεμόπαιζαν στο νου κατά την ανάγνωση. Το στόρι; Αρχετυπικό και σχεδόν Βιβλικό. Ένας πατέρας φύτεψε δύο δέντρα μπροστά από το σπίτι του, ένα για κάθε γιο. Το πρώτο, ένα άγριο πεύκο, για τον Λουίτζι, που επί τριάντα εφτά χρόνια δεν έφυγε ποτέ από την κοιλάδα. Το άλλο δέντρο είναι ένα έλατο: ο Αλφρέντο είναι ο μικρότερος γιος, μελαγχολικός και ανθεκτικός στην παγωνιά, ανήσυχος κι ευέξαπτος. Για να μη δημιουργήσει κι άλλα προβλήματα, έφυγε μακριά, στον Καναδά. Τώρα όμως επιστρέφει.

Η βαθιά αγάπη για τους Αμερικάνους συγγραφείς της πληγωμένης ενδοχώρας. Από τον Στάινμπενκ στον Ντένις Τζόνσον. Το παραπονιάρικο φολκ που βλέπει «τα κομπιούτερ και τους αριθμούς» να αλλάζουν τον μετρονόμο. Και πάνω απ΄όλα το Nebraska του Σπρίνγκστιν που άναψε την φλόγα σε μια μελλοντική πετρελαιοπηγή. Ο Κονιέττι σολάρει για τους ήρωές του με ακτιβιστικό τέμπο και κάνει τη κιθάρα-πένα να «κλάψει».