Επιδόματα, ελικόπτερα και κοινωνική πολιτική

Είναι καιρός να ξεκαθαρίσει κάτι μια και για πάντα, παρά τις φήμες που κυκλοφορούν ενίοτε περί του αντίθετου. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι μία φιλελεύθερη κυβέρνηση.

Κάποιοι βέβαια, είχαμε φροντίσει να υποδείξουμε τον συγκεκριμένο ελέφαντα στο δωμάτιο από τους πρώτους κιόλας μήνες της θητείας της το μακρινό 2019, όταν το να ασκεί κανείς κριτική στον Κυριάκο έμοιαζε με απονενοημένο διάβημα –όχι τώρα που είναι σα να κλέβεις εκκλησία. Παρ’ όλα αυτά, καθώς οι κυβερνητικές επιλογές συνεχίζουν να εκπλήσσουν αρνητικά με την προχειρότητα και την ψηφοθηρική λογική τους, οφείλουμε να συνεχίσουμε.

Ξεκάθαρα λοιπόν, οι ελάχιστες κινήσεις κατά την εξαετή θητεία που μπορούν να χαρακτηριστούν φιλελεύθερες –όπως κάποιες ισχνές αποκρατικοποιήσεις- αποτελούν απλά την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Ποιος είναι πλέον αυτός ο κανόνας; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πορεύεται με όλα τα πατροπαράδοτα χαρακτηριστικά μίας ελληνικής κυβέρνησης που διάγει τη δεύτερη τετραετία της. Κάθε επιλογή και κάθε πράξη, περνούν από μία και μόνο κρησάρα –αυτή του εκλογικού αποτυπώματος. Αυτή ακριβώς είναι και η στόχευση του νέου γύρου επιδομάτων που ανακοίνωσε θριαμβολογώντας ο Πρωθυπουργός. Προσπαθεί για πολλοστή φορά, να χαϊδέψει όσους θεωρεί πως ακόμα, τείνουν προς αυτόν ευήκοα ώτα.

Το εκλογικό ακροατήριο μπορεί να έχει μνήμη χρυσόψαρου, αλλά αξίζει να υπενθυμιστεί πως όταν ο ίδιος ασκούσε τα αντιπολιτευτικά του καθήκοντα και η κυβέρνηση Τσίπρα μοίραζε επιδόματα, ασκούσε δριμύ κατηγορώ περί δημιουργίας κοινωνίας επιδοματιούχων. Για να προχωρήσει όταν ήρθε η σειρά του, σε πρωτοφανή γιγάντωση αντίστοιχων επιλογών, η οποία μπορεί να συγκριθεί μόνο με αλήστου μνήμης εγγραφές στο συλλογικό ασυνείδητο, όπως τα πακέτα Ντελόρ –τι υπήρξαν άλλωστε οι «μη επιστρεπτέες» του Κυριάκου;  

Για να έρθουμε όμως και στην ουσία του θέματος, τι αποτελεί άραγε εν έτη 2025 ένα αποτελεσματικό και δίκαιο μοντέλο κοινωνικής πολιτικής;

Το μοίρασμα χρημάτων (helicopter money) στο κομματικό μας ακροατήριο ή η στοχευμένη μείωση της φορολογίας;

Η αύξηση των κοινωνικών επιδομάτων ή η εξασφάλιση καθολικής πρόσβασης σε –πραγματικά- δωρεάν και ποιοτική δημόσια παιδεία και υγεία;

Οι προσπάθειες αναδιανομής εισοδήματος μέσω της φορολογίας ή ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα με κίνητρα για επενδύσεις και δημιουργία νέων θέσεις εργασίας; 

Τα παραδείγματα πολλά, οι απαντήσεις που δίνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη πιο ξεκάθαρες από ποτέ.

Εάν οι σύμβουλοι στο Μαξίμου διαθέτουν ακόμα ίχνη ορθολογισμού, πρέπει να αντιληφθούν πως με το να συνεχίζουν να επενδύουν σε λογικές τύπου "δεν υπάρχει αντιπολίτευση" και "ο Μητσοτάκης δεν έχει αντίπαλο", θα βρεθούν νομοτελειακά προ εκπλήξεων. Κι εάν αυτό ποσώς ενδιαφέρει, μέχρι τότε θα έχουν θέσει και την χώρα σε πορεία προς νέα αδιέξοδα.